خطر مرگ در جاده‌های سیستان و بلوچستان

به گزارش رکنا، قادری نماینده استان سیستان و بلوچستان با بیان اینکه دومین استان پهناور کشور تنها 299 کیلومتر بزرگراه دارد گفت: بر اساس آمار پزشکی قانونی تنها در 6 ماهه اول سال گذشته 4038 زخمی و 498 کشته براثر تصادفات جاده‌ای در استان سیستان و بلوچستان به ثبت رسیده است.

استان سیستان و بلوچستان در صدر سوانح رانندگی، دومین استان پهناور کشور و یکی از محروم‌ترین این استان‌هاست. سالانه تعداد زیادی از مردم این استان براثر تصادفات جاده‌ای که عمدتاً به دلیل غیراستاندارد بودن جاده‌هاست جان خود را از دست می‌دهند یا مجروح می‌شوند. به گفته مدیرکل راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای سیستان و بلوچستان، این استان در صدر جدول آمار تصادفات و تلفات کشور قرار دارد. از سوی دیگر محرومیت این استان ازنظر زیرساخت و امکانات و خدمات بهداشتی و درمانی سبب شده است که بسیاری از مجروحان سوانح رانندگی پیش از رسیدن به مراکز درمانی جان خود را از دست بدهند یا قطع عضو شوند. اگر به استان پهناور و زیبای سیستان و بلوچستان سفر کرده باشید بعد از طبیعت زیبا و منحصربه‌فرد استان اولین مسئله‌ای که توجه شما را جلب می‌کند جاده‌های غیراستاندارد است که شما را مجبور می­کند نظر زیبایی‌های طبیعت برگردانید و به مبارزه با تکان‌های خودرو در جاده‌های بی‌کیفیت پرپیچ‌وخم بپردازید.

برای بررسی این مسئله به گفت‌وگو با امیر حمزه قادری نماینده استان سیستان و بلوچستان وعضو هیات رئیسه شورای عالی استان‌ها نشسته‌ایم تا از جزئیات جاده‌های استان سیستان و بلوچستان برایمان بگوید.

این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:

* در خصوص وضعیت کلی جاده‌های استان سیستان و بلوچستان بفرمایید.

استان سیستان و بلوچستان پس از استان کرمان پهناورترین استان کشور است؛ اما باوجوداین پهناوری دارای جاده‌های غیراستاندارد و بسیار خطرناکی است. ما در کل استان تنها 299 کیلومتر بزرگراه داریم که آن‌هم در شمال استان قرار دارد. 299 کیلومتر بزرگراه برای استانی با وسعت بیش از 180 هزار کیلومتر بسیار ناچیز است. به دلیل غیراستاندارد بودن راه‌ها بیشتر تصادفات از روبه‌رو اتفاق می‌افتد. جاده‌ها کم‌عرض و بی‌کیفیت هستند و با کوچک‌ترین اشتباهی از سوی راننده یا نقص فنی خودرو شاهد تصادفات وحشتناکی هستیم که گاهی چندین خانواده را عزادار می‌کند. به همین دلیل می‌گوییم خطر تصادف در جاده‌های سیستان و بلوچستان از ویروس کرونا خطرناک‌تر است چراکه افزون بر خسارت جانی، خسارت مالی هم دارد.

این در حالی است که استان سیستان و بلوچستان استان ترانزیتی است و با توجه به وجود بندر بین‌المللی چابهار و عبور کالاها از خلیج‌فارس به آسیای مرکزی و افغانستان تعداد خودروهای سنگین در جاده‌ها زیاد است و این موضوع سبب افزایش تصادفات جاده‌ای و از بین رفتن آسفالت راه‌ها شده است.

*سالانه چند نفر بر اساس تصادفات جاده‌ای کشته یا زخمی می‌شوند؟ آماری دارید؟

بر اساس آمار پزشکی قانونی تنها در 6 ماهه نخست سال گذشته 4038 زخمی و 498 نفر کشته براثر تصادفات جاده‌ای در استان سیستان و بلوچستان به ثبت رسیده است. شما تصور کنید در عرض 6 ماه جمعیتی نزدیک به 5000 نفر که هرکدام یک خانواده را درگیر می‌کنند تنها در استان سیستان و بلوچستان و تنها در بخش سوانح رانندگی دچار حادثه می‌شوند حال اینکه میانگین کشوی یا جهانی عددی بسیار پایین‌تر است.

وضعیت بد ماجرا اینجاست که ما هرچه کلان به خُرد می‌آییم وضعیت جاده‌ها بدتر می‌شود؛ یعنی شهرهای کوچک وضعیتی بدتر دارند و روستاها هم که اصلاً جاده به معنایی که ما می­شناسیم ندارند. برای مثال در شهرستان مهرستان که شهرستان حوزه انتخابیه بنده است نقش یک چهارراه را در میان شهرستان‌های جنوب استان بازی می‌کند اما دارای جاده‌های بسیار خطرناکی است. طوری که جاده ایرانشهر به مهرستان و مهرستان به سرباز به جاده‌های مرگ معروف هستند. به دلیل باریک بودن و پیچ‌وخم زیاد روزی نیست که خانواده‌ای داغدار نشود و عزیزی را از دست ندهد. مرگ در این شهرستان در یک‌قدمی راننده‌هاست و هرروز می‌توان آن را به چشم دید و آن را احساس کرد. هرروز می‌توان خانواده‌هایی را دید که صدای شیون و ناله¬شان دل هر انسانی را به درد می‌آورد.

*در مورد راه‌های روستایی گفتید. وضعیت آن‌ها چگونه است؟

همان‌طور که گفتم نمی‌تواند نام جاده را بر راه‌های روستایی ما گذاشت. برای مثال در بخش در بخش آشار وضعیت بسیار بد است و کیفیت جاده‌ها بسیار پایین است. به‌طوری‌که رانندگان هرروز به شورا مراجعه می‌کنند و از خراب بودن راه گلایه می‌کنند و باید به‌صورت مداوم برای رفت‌وآمد در این راه‌ها، خودرو را تعمیر کنند. مردم روستای ایرفشان که زادگاه من است، 10 سال منتظر تکمیل 7.5 کیلومتر جاده هستند و من به‌شخصه شاهد وضع حمل مادران در کنار جاده بوده‌ام. به دلیل خرابی راه و دوری از اولین مرکز درمانی ( زایشگاه)195 کیلومتر فاصله دارد بسیاری از زنان باردار نمی‌توانند به درمانگاه برسند و گاهی در کنار جاده و زیر سایه درختان کُنار وضع حمل می‌کنند. این فاجعه است و باید فکری به حال این مسئله کرد.

علاوه بر این سقط‌جنین نیز وجود دارد. به دلیل اینکه وسایل نقلیه مناسب وجود ندارد مادران باردار باید در این راه 7/5کیلومتری غیراستاندارد وجاده خاکی پشت وانت باری طی مسیر کنند تا به بیمارستان برسند و بسیاری قبل از رسیدن به بیمارستان براثر تکان‌های شدید در دست‌اندازهای نیم متری، سقط‌جنین می‌کنند.

*مگر مسئولان استانی از وضعیت روستاها خبر ندارند؟

خبر دارند. مگر می‌شود خبر نداشته باشند. خوشبختانه جناب آقای موهبتی استاندار محترم استان در اولین روز کاری برای بازدید به این روستا آمدند و جلسه شورای اداری را در روستای ایرفشان برگزار کردند که جای تشکر و قدردانی دارد و قول مساعد که این جاده 3 ماهه تکمیل شود اما متأسفانه تاکنون اتفاقی رخ نداده است. امیدوارم باتدبیر استاندار محترم و زیر راه و شهرسازی اتفاقات خوبی برای جاده‌های استان رخ دهد و این جاده بعد از 10 سال تکمیل شود.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.