2 ازدواج و طلاق فقیه نصیری ! + بیوگرافی و بیماری صعب العلاج خانم بازیگر

بیوگرافی خانم آتنه فقیه نصیری بازیگر تئاتر سینما و تلویزیون ایران را به همراه سابقه هنری تصاویر شخصی این بازیگر را مشاهده می کنید.

خانم آتنه فقیه نصیری بازیگران عرصه تئاتر سینما و تلویزیون ایران در بیست و سومین روز از آبان ماه سال ۱۳۴۷ در شرق خوزستان دیده به جهان گشوده است ، زمانی که فقط ۲۲ سال سن داشت به تهران مهاجرت کرد.

ایشان دارای مدرک فارغ التحصیلی رشته زبان اسپانیایی از دانشگاه آزاد اسلامی می باشد.

آغاز فعالیت هنری

آتنه فقیه نصیری نخستین‌بار در سال ۱۳۷۰ وقتی فقط ۲۳ سال سن داشت در فیلم جیب برها به بهشت نمی روند به پیشنهاد آقای بهرام بیضایی توانست در قاب سینمایی ایران حاضر شود.

و بعد از آن توانست در سال ۱۳۷۱ با بازی در سریال چشمی زندگی وارد قاب تلویزیون ایران شود و در همان سال با سریال خاله سارا و خانه سبز در سال ۷۵ توانست به شهرت برسد.

از مجموعه فعالیت ایشان در عرصه بازیگری می توان به مدار صفر درجه، شمعدونی ،لیسانسه ها دو نفرنصفی ،  فیلم قارچ سمی ،بهشت  را نام برد.

ازدواج آتنه فقیه نصیری

او دو بار ازدوج کرد که هر بار به طلاق ختم شده است. او با فریبرز عرب نیا ازدواج کرد و جدا شدند. او زمانی هم با رفیف پیتز کارگردان ازدواج کرده بود که این ازدواج هم دوام نیافت. او خودش می گوید که من با آقای پیتز ازدواج نکرده بودم و این شایعه است.

او با فریبرز عرب نیا در فیلم های سال های بیقراری، کاکادو، من زمین را دوست دارم و آهوش وحشی همکاری داشته است.

ماجرای بیماری

وی در سال ۹۵ در برنامه اکسیر اعلام کرد که بیماری ام اس مبتلا شده است و زمانی که در سریال شمعدونی بازی می کرد بیماری خود پی برد که خوشبختانه بیماری وی خیلی جدی نبود.

او در سریال شمعدونی به کارگردانی سروش صحت به دلیل مشکلات جسمی که برایش پیش آمد متوجه شد که بیماری ام اس دارد و حالا چند سالی میشود که در حال درمان این بیماری است و البته می تواند راه برود و کارهای روزانه را هم به خوبی انجام دهد.

وی ادامه داد:بدلیل شرایط بیماری و اینکه پزشکان تاکید کردند نباید عصبی بشوم و فعالیتی هم نداشته باشم که دچار خستگی شوم؛ فعلا فعالیتهای هنری را تعطیل کرده ام. فقیه نصیری افزود:امیدوارم با ادامه درمان و کسب سلامتی کامل بتوانم بزودی به فعالیت های فرهنگی بازگردم.

آتنه فقیه نصیری در مورد انتشار خبر بیماری اش در رسانه های خبری می گوید:«اصلا دوست نداشتم خبر بیماری من رسانه ای شود و واقعا نمی دانم در چه شرایطی قرار داشتم که این خبر را دادم. همین امروز که به آن فکر می کنم، نمی دانم به کدام خبرگزاری و خبرنگاری این خبر را دادم؛ شاید به این خاطر که از دروغ خوشم نمی آید و دوست داشتم توضیح منطقی برای ناتوان بودنم در راه رفتن داشته باشم. هر چند که واقعیت این است که علاقه ای به این فضای ترحم و دل سوزی نداشتم و دوست نداشتم توجه ها را به سمت خودم جلب کنم.»

در سریال «شمعدونی» شما جنس متفاوتی از کمدی را تجربه کرده اید، ضمن اینکه در دو دهه مختلف با دو سبک متفاوت بازی کرده اید؛ به نظرتان این یکجور پوست اندازی نیست؟ چطور خودتان را با این تغییر وفق داده اید؟

– راستش به سختی! اول باید این را بگویم که من آدم کم اعتماد به نفسی هستم؛ یعنی در شروع هر کاری اصلا اعتماد به نفس انجامش را در خودم نمی بینم، چه برسد به اینکه قرار باشددر یک کار کمدی که با کارهای قبلی ام متفاوت است، بازی کنم. در نتیجه با ترس و لرز خیلی زیادی دست به انتخاب می زنم و این تفاوتی که از آن حرف می زنید برایم خیلی وحشتناک است. همیشه نگران نتیجه اش هستم ولی خب در نهایت کارم را انجام داده ام و نتیجه اش هم بعد از آب درنیامده. مسئله این است که من اعتماد به نفس کافی ندارم.

خیلی جالب است، چون حتی سریال هایی مثل «خاله سارا» (فرامرز باصری)، «عید آن سال ها» (سعید ابراهیمی فر) و «داستان یک شهر» (اصغر فرهادی) که در آنها نقش جدی داشته اید، زمان خودشان تبدیل به کارهای موفق و پرمخاطبی شدند. من حتی می خواستم بپرسم این شم انتخاب از کجا می آید که فارغ از فیلمنامه و اسم کارگردان، همیشه روی کارهای موفق دست گذاشته اید؟

– من هیچ شم خاصی ندارم، این اتفاق فقط از روی خوش شانسی و بازی بخت بوده.

داستان سریال خانه سبز

خانه سبز نام مجموعه تلویزیونی مشهور دههٔ هفتاد خورشیدی بود که در سال ۱۳۷۵؛ چهارشنبه‌شب‌ها از شبکهٔ ۲ صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش می‌شد. این سریال، کار مشترک بیژن بیرنگ و مسعود رسام از تهیه کنندگان تلویزیونی ایران است و در زمان پخش خود از پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیونی بود، به‌طوری که حتی رکورد مخاطبان اثر قبلی بیرنگ و رسام به نام همسران را نیز شکست.

داستان این مجموعه در مورد ساکنین یک خانه است که همه با هم فامیل هستند و در کنار یکدیگر ماجراهای گوناگونی را تجربه می‌کنند.