بارش‌های نجات بخش

به این ترتیب که ارتفاع کل ریزش‌های جوی از اول مهر تا ۶ دی بیش از 93.6 میلیمتر و حجم آن بیش از 154 میلیارد مترمکعب بوده که این مقدار بارندگی نسبت به میانگین دوره‌های مشابه درازمدت(۶۸.۴ میلیمتر) ۳۶.۸ درصد و نسبت به دوره مشابه سال آبی گذشته(۳۰.۶ میلیمتر) ۲۰۵.۹ درصد افزایش نشان می‌دهد. اما با وجود مناسب بودن حجم بارش‌های پاییزی مقادیر ناچیزی از نزولات جوی نصیب برخی از استان‌ها شده و پراکندگی بارش‌ها در کشور یکسان نبوده است. برای مثال در استان سیستان و بلوچستان اختلاف سطح بارندگی سال آبی جاری با متوسط 50 ساله 34 درصد کاهشی است. حجم بارش‌ها در حوضه‌های آبریز فلات مرکزی و دریای خزر نیز کمتر از 20 درصد نسبت به متوسط 50 ساله رشد کرده است. در این باره وزارت نیرو نیز بیانیه‌ای منتشر کرده که در آن آمده است: «باید توجه داشت توزیع مکانی بارش از مهرماه تاکنون طوری بوده که همچنان برخی استان‌های کشور همچون «یزد»، «اردبیل» و «سیستان و بلوچستان»، بارش‌های کمتر از نرمال را تجربه می‌کنند. به‌دلیل خشکسالی طولانی مدت گذشته و خشک بودن اراضی، بارندگی کمتر به روان‌آب تبدیل شده است. همین امر باعث شده که تغییرات چندانی در موجودی مخازن سدهای کشور اتفاق نیفتد و کماکان حجم برخی از سدها همچون دوستی، کوثر و زاینده‌ رود که تأمین‌کننده آب شرب شهرها هستند، نسبت به سال گذشته کاهش داشته باشد.»

روند کاهشی بارش‌ها

پژوهشکده اقلیم شناسی پیش‌بینی‌هایی از میزان بارش‌ها در 3 ماه زمستان ارائه کرده که نشان می‌دهد، چندان نمی‌توان به ادامه بارش‌ها و بهبود شرایط منابع آبی کشور در زمستان و عبور بدون دغدغه از تابستان سال 98 امیدوار بود. به این ترتیب که بر خلاف بارش‌های مناسب و گاهی سیل‌آسا در دو ماه ابتدایی فصل پاییز، وضعیت بارش در فصل زمستان در محدوده نرمال تا کمتر از نرمال پیش‌بینی می‌شود. روند ماهانه بارش، کاهش تدریجی آن‌ را از دی تا اسفند 1397 نشان می‌دهد و به‌ نظر می‌رسد بیشترین کاهش در اسفند ماه رخ دهد. بارش از هفته دوم دی ماه تا اوایل بهمن، بویژه در جنوب غرب کشور متمایل به بیش از نرمال است که در مناطق سردسیر به شکل برف خواهد بود. از این‌رو شاید برای کشوری که بیش از یک دهه دچار خشکسالی شدید و مداوم بوده و ذخایر آب‌های زیرزمینی خود را پیش خور کرده است، 90 روز بارش مطلوب چندان مؤثر نباشد. کارشناسان عقیده دارند که نسخه قابل قبول برای بحران آب ایران که یک مسأله میان نسلی است، مدیریت مصرف است و در کشوری که اقلیم خشک و نیمه خشک دارد نمی‌توان انتظار جبران کم آبی با بارش‌ها را داشت. به طوری که اگر برنامه‌ریزی برای استفاده درست از منابع محدود آب، همراه کردن مردم، نهادینه شدن موضوع مدیریت مصرف در جامعه، استفاده از تکنولوژی‌های روز و توسعه و کشاورزی بر مبنای آمایش سرزمین رقم بخورد؛ حتی بحران آب در کشور کم آب ایران هم قابل مدیریت است. در غیر این صورت و با ادامه روند فعلی مصرف، 20 سال بارندگی مداوم هم مشکل کم آبی ایران را حل نخواهد کرد.اخبار 24 ساعت گذشته رکنا را از دست ندهید