خانم دکتر اهوازی هم بازی و هم صحبت کودکان کار + فیلم

کودکان کار با آمدن کرونا با بی مهری ها روبرو شدند چون مردم می ترسیدند به کووید-19 مبتلا شوند.

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، مدت انتشار ویروس کرونا در تمام دنیا آنقدر طول کشیده است که همه را خسته کرده است و حتی مردم کشورهای توسعه یافته نیز به محدودیت ها اعتراض کردند و با تجمعات شان باعث افزایش ابتلا به این ویروس شدند و پرستاران و پزشکان را خسته تر از گذشته کرد. در ایران اما بسیاری به محدودیت ها تن می دهند تا از خود و اطرافیان شان محافظت کنند. اما باز هم بیمارستان ها پر می شود از بیماران کرونایی. در این میان رویا ورزنده رزیدنت داخلی بیمارستان رازی اهواز علاوه بر بیماران کرونایی حواسش به کودکان کاری است که از ترس ابتلا به کرونا بی توجهی و حتی بدخلقی هایی را تجربه کردند. او 31 ساله و مجرد است. روی ورزنده در گفتگو با خبرنگار اجتماعی رکنا تاکید می کند: من از سال 95 فارغ التحصیل شدم و بیش از یک سال طرح گذراندم. رزیدنتی قبول شدم و در حال حاضر نیز سال سوم دستیاری هستم. در حقیقت 4 سال است که فارغ التحصیل شده و کار می کنم. دوران رزیدنتی نیز به نوعی شغل محسوب می شود چون بیمار ویزیت می کنیم و آموزش ما به صورت ویزیت بیمار است.

بیشتر با بیماران کرونایی ارتباط داریم

وی در مورد اتفاقات اخیر و دوره کرونا در اهواز می افزاید: در یکسال گذشته که کرونا پاندومی شد اهواز نیز درگیر این بیماری شد. ریسک مرگ و میر در کسانی که بیماری های زمینه ای مانند دیابت، قلبی، کلیوی و... بیشتر است و ما به عنوان دستیار بیشتر این بیماران را ویزیت می کردیم. در دوره قرنطینه شاهد کاهش مبتلایان بودیم اما با برداشتن قرنطینه ها شاهد پیک بیماری کرونا بودیم. اما این چند روز اخیر که محدودیت ها شدید شد شرایط بهتر شد. در واقع شرایط بیمارستان رو به بهبودی است. خوشبختانه هیچ کدام از همکاران من فوت نکردند اما بسیاری از همکارانم به کرونا مبتلا شدند و مجبور می شدند استعلاجی دو هفته ای بگیرند اگر ریه شان هم درگیر شده بود که سه هفته مرخصی می رفتند و فشار کاری به ما بسیار زیاد می شد و مجبور بودیم جای آنها هم کشیک و شیفت های فشرده متحمل می شدیم.

فرصت رسیدگی به کودکان کار

وی در پاسخ به این سوال که در این شیفت های فشرده چطور به کودکان کار می رسید؟ می گوید: مادر من جزو امور خیرین ست و همیشه به من توصیه می کند که اگر به جایی رسیدم نسبت به زیر دستان یا کسانی که مشکلی دارند داشته باشم. از نظر مالی یا مشکلات روحی و روانی کمک کنم. لا به لای کشیک ها فرصتی که دارم و یا در  مسیری منزل وقتی  کودکان کار را برسر چهارراه ها می بینم سعی می کنم از کنارشان بی تفاوت نگذرم ، با آنها صحبت کنم ، هم بازی شوم و در حد توانم برایشان خوراکی بگیرم .

بدسرپرستی گریبانگیر کودکان کار

این پزشک تاکید می کند: کودکان کار بیشتر حمایت عاطفی نیاز دارند چون آنها دچار بدسرپرستی هستند و به صورت ناخواسته درگیری چنین والدینی شده اند. خیلی ها هستند که با این کودکان رفتار بدی دارند. اما فکر می کنم اگر با این کودکان مهربانانه و دلسوزانه داشته باشیم از نظر احساس شخصیتی آنها را تامین می کنیم و به آنها کمک می کنیم.

شیرین و تلخ ترین صحنه کودکان کار

این پزشک اظهار می کند: تلخ ترین صحنه این است که من می بینم در اوج سرما، که بسیاری از بچه ها در کنار خانواده هستند و دوران کودکی خود را می گذرانند، کودکان کار مثل یک آدم بزرگسال مجبورند به صورت ناخواسته برای امرار معاش کار کنند و مهر و محبتی از کانون خانواده دریافت نمی کنند. این تلخ ترین چیزی است که من می بینم و حس می کنم. شیرین ترین لحظه هم این است که وقتی یک شاخه گل از آنها می خری یا می گذاری ماشینت را تمیز کنند محبت و لبخند آنها برای من شیرین است.

از کودکان کار فال می خرم اما اعتقادی به فال ندارم

رویا ورزنده به فال اعتقادی ندارد اما می گوید: من فال گرفتم نه به این دلیل که فال خریده باشم بلکه برای این که دست شان را پس نزده باشم. خانواده من پیشم نیستند و به گل علاقه خاصی دارم و بعضی گل ها را هم به کودکان کار تقدیم می کنم و بعضی از گل ها را در خانه نگه می دارم.

چون خانواده ام نیستند بیشتر به کودکان کار رسیدگی می کنم

او می گوید: من یاد گرفته ام با مشکلاتم مبارزه کنم و آنها را مثل دیواری دورم نچینم بلکه پله کنم و تا به درجاتی که می خواهم برسم. وقتی از خانواده دور هستم حس می کنم که چقدر می تواند دوری از خانواده مشکلات ایجاد کند و از نظر روحی و روانی به آدم فشار وارد می کند. کودکان کار هم محیط گرم خانواده را تجربه نکرده اند و نبود خانواده ام باعث شده که به آنها توجه کنم.

کودکان کار را در بیمارستان ویزیت می کنم

رویا ورزنده با اشاره به این که بدترین تجربه ام در بیمارستان این است که به کرونا مبتلا شدم، تاکید می کند: از نظر جسمی اذیت شدم و علائم ریوی پیدا کرد و حدودا سه هفته درگیر این بیماری بودم و به لطف خدا و اساتید بهبود پیدا کردم. تا حالا پیش نیامده که کودکان کار را ویزیت کنم چون دانشجو هستم و اجازه کار خارج از بیمارستان را ندارم. اما اگر بچه ها به بیمارستان بیایند حتما ویزیت شان می کنم.

وی در آخر می افزاید: به هموطنان عزیزم می گویم که فکر نکنند پیک کم شده بخواهند رفت و آمدها را شروع کنند و تجمعات را برگزار کنند. کرونا واقعا خسته کننده است و همه خسته شده اند تا واکسن بیاید زمان بر است خواهش می کنم که فاصله اجتماعی را رعایت کنند تا به یاری خدا از شر این ویروس منهوس رها شویم. آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.