رکنا گزارش می دهد؛
افزایش سن احتمال پارگی تاندون ها را افزایش می دهد / استفاده از دارو های ضد التهاب و تمرینات کششی و تقویتی فراموش نشود
تاندون ها یکی از اعضا مهم بدن هستند که پلی ارتباطی میان عضلات و استخوان ها ایجاد می کند. این پل ارتباطی در صورت بی تحرکی، آسیب یا کوتاهی قادر است در بسیاری از امور روزمره زندگی اختلال ایجاد کند و کیفیت زندگی افراد را با مشکل مواجه کند. انجام تمرینات کششی و تقویتی، مصرف دارو های ضد التهاب و جراحی از جمله راه های درمان تاندون است.
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، تاندونها ساختارهای فیبری و محکم هستند که عضلات را به استخوانها متصل میکنند. این بافتهای همبند قوی نقش حیاتی در حرکت و عملکرد بدن دارند. در این گزارش به بررسی وظایف تاندون، مکانهای وجود آن در بدن، علل پارگی و کوتاهی تاندون ، عوارض و مشکلات ناشی از آن و روشهای درمان خواهیم پرداخت.
تاندونها به عنوان پل ارتباطی بین عضلات و استخوانها عمل میکنند و وظایف مهمی دارند. تاندونها نیروی تولید شده توسط عضلات را به استخوانها منتقل میکنند و باعث حرکت میشوند. آنها به حفظ ثبات مفاصل کمک میکنند. برخی تاندونها دارای غلافهایی هستند که به کاهش اصطکاک بین بافتها کمک میکنند. انواع مختلفی از تاندونها در نقاط مختلف بدن وجود دارند. تاندون آشیل متصل به پاشنه پا و عضلات ساق پا، تاندونهای شانه متصل به عضلات شانه و استخوانهای بازو، تاندونهای زانو متصل به عضلات ران و استخوانهای زانو و تاندونهای دست و مچ متصل به عضلات دست و مچ از جمله انواع تاندون ها هستند.
پارگی تاندونها میتواند به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد که بیشتر در بین ورزشکاران شایع است. ضربه ناگهانی، تصادف و حرکات ناگهانی و شدید به خصوص در ورزش، میتوانند باعث پارگی تاندون شوند. انجام مکرر یک حرکت خاص، مانند در ورزش یا کارهای روزمره، میتواند باعث خستگی و پارگی تاندون شود. با افزایش سن، خاصیت الاستیکی تاندونها کاهش مییابد و احتمال پارگی افزایش مییابد. بیماریهایی مانند دیابت، آرتروز و بیماریهای خودایمنی میتوانند بافت تاندون را ضعیف کنند. برخی عفونتها میتوانند به تاندونها آسیب برسانند. عدم گرم کردن مناسب قبل از ورزش یا فعالیت فیزیکی میتواند خطر پارگی را افزایش دهد. برخی افراد ممکن است به دلیل ساختار غیرطبیعی بدن یا مشکلات ژنتیکی در معرض خطر بیشتری برای پارگی تاندون باشند. برخی داروها، مانند کورتیکواستروئیدها، ممکن است به تاندونها آسیب برسانند.
کوتاهی تاندون ممکن است به دلایل مختلفی ایجاد شود. عدم فعالیت یا بیتحرکی طولانیمدت میتواند منجر به کوتاهی تاندونها شود. آسیبهای ورزشی یا تصادفات ممکن است باعث کوتاهی تاندون شوند. بیماریهایی مانند دیابت یا آرتروز میتوانند بر روی تاندونها تأثیر بگذارند. از سوی دیگر با افزایش سن، خاصیت الاستیکی تاندونها کاهش مییابد.
کوتاهی تاندون عوارضی را برای افراد به دنبال دارد که زندگی را برای آنها سخت می کند. به عنوان مثال فرد ممکن است نتواند به طور کامل مفصل را حرکت دهد. قطعا احساس درد در ناحیه مربوطه ایجاد می شود. انجام کارهای ساده و روزمره برای افراد مبتلا دشوار می شود.
کوتاهی تاندون میتواند مشکلات بسیاری برای افراد ایجاد کند. ورزشکاران ممکن است نتوانند به طور کامل تمرین کنند و در انجام فعالیت های ورزشی محدودیت هایی داشته باشند. افرادی که کارهای فیزیکی انجام میدهند ممکن است با چالشهایی مواجه شوند. درد و ناتوانی میتواند بر روی کیفیت زندگی تأثیر منفی بگذارد.
درمان کوتاهی تاندون بستگی به شدت مشکل دارد و راه های متعددی برای درمان کامل آن وجود ندارد. تمرینات کششی و تقویتی میتوانند به بهبود دامنه حرکتی کمک کنند. داروهای ضد التهاب میتوانند درد و التهاب را کاهش دهند. در موارد شدید، ممکن است نیاز به جراحی برای اصلاح یا ترمیم تاندون باشد. استراحت و استفاده از یخ نیز برای کاهش التهاب مفید است.
تاندونها نقش حیاتی در حرکت و عملکرد بدن دارند. کوتاهی تاندون میتواند عوارض جدی به همراه داشته باشد و بر کیفیت زندگی افراد تأثیر بگذارد. با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، میتوان به بهبود وضعیت بیماران کمک کرد و از عوارض بیشتر جلوگیری نمود.
ارسال نظر