از گورخوابی تا کوه خوابی، آب از آب تکان نخورد! + فیلم

جایی که معتادان و بی خانمان ها کوه را کنده اند و اتاق های 4-5 متری برای زندگی شان ساخته اند تا یخ نزنند ، تا گرد و غبار خفه شان نکند، تا جایی باشد که مسقف باشد و تصور کنند خانه ای دارند در این دیار برای زیستن ...

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا ، ساکنان این گودال های در دل کوه، زباله گردانی هستند که صبح ها در دل تهران می بینیم ... مردان و زنانی که می گویند: "دیگر نه از مردم انتظاری داریم نه از دولت...بگذارید بگذرد..."

این جا محله قلعه جایی که مردمانش انگار عادت کرده اند به بودن این زنان و مردانی که زیبایی و جوانی شان را به موادمخدر باخته اند.زنان و مردانی که جوانی شان را هم انگار به بی توجهی و بی رحمی جامعه باخته اند. حالا جایی می خواهند برای آرامش، برای آن که افیون را در رگ هایشان جاری کنند و کسی کاری به کارشان نداشته باشد. آنها در دنیای دود و تنهایی غوطه ور شده اند و تنهایی در اتاق های 5متری برایشان قصری است از طلا.

اتاق هایی که دیوارهایش را دوده مواد سیاه کرده و آنها اسمش را محل استتار می گذارند. ساکنان خمیده و بی استخوان این گودال ها،  همان هایی هستند که روزها سر در مخازن بزرگ زباله فرو می برند و بی توجه به بوی مشمئز کننده و خطراتی که دارد دنبال ضایعات هستند برای تامین لقمه ای نان و چند گرم مواد. زندگی شان خلاصه شده در گودال های 5 متری که  در دل کوه کنده اند.

اما  رقمی برای ایستادن ندارند. خوابیده اند زیر سرپناهی که اسمش را هم نمی توان سرپناه گذاشت. اینجا زنان و مردان فلسفه می بافند وقتی سرحالند و نشئه اما خدا نکند که خماری به سراغ شان بیاید. مجبورند با دندان گاز  کوه ها را بگیرند. اینجا زنان و مردان مراوداتی متفاوت دارند . به هم مواد می دهند تا درد در سلول سلول شان نپیچد. هوای هم را دارند. اگر لقمه نانی خشک دارند با هم می خورند. 

آنها ساکنان گودال های حفر شده در کوه گمنامی هستند. اینجا گودال ها پر هستند از آدم هایی که به خط آخر زندگی رسیده اند و حالا روی لبه همان خط راه می روند.

همه مردم قلعه علیمون  این زنان و مردان که از زندگی رانده شده اند را می شناسند . کاری به کارشان ندارند و می گذارند زندگی شان را بکنند.

و اما ، ما هم می نویسیم. از گورخوابی و پشت بام خوابی و کوه خوابی و گودال خوابی می نویسیم و آب از آب تکان نمی خورد.

انگار مسئولان حتی قلقلک شان هم نمی آید مبادا در دلشان آب تکان بخورد. گاهی هم می ریزند وسط این زنان و مردان از گورها و پشت بام ها، گودال ها و کوه ها و آنها را در رگ های شهر پخش می کنند. همچون هروئین می روند در مویرگ های شهر... و دوباره دنبال جایی می گردند که نه مردم کاری به کارشان داشته باشند و نه مسئولان. آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.