تئاتر پادگان است / دنیای بدون فضای مجازی و فست فود را دوست دارم + فیلم

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر رکنا: تئاتر در حال اوج گیری آمار مخاطب در چند سال گذشته بود ، مخاطبی که تنها خاص نبوده و عام را نیز در بر گرفته بود اما کرونا آمد و سالن ها خالی ماند

اوضاع تئاتر ضعیف است

پوریا رحیمی سام در گفت و گو با خبرنگار فرهنگ و هنر رکنا درباره وضعیت تئاتر در دوران کرونا و پسا کرونا و میزان ریزش مخاطب چنین اظهار داشت: تئاتر پیش از کرونا در چه وضعیتی قرار داشت؟ به عقیده من اوضاع ضعیفی داشت. تئاتر در زمینه هنر دیوار کوتاهی دارد و شرایط آن سخت و ناگوار بوده است. سالن های خصوصی به سختی ارتزاق می کردند و سالن های دولتی هم در شرایط خوبی نبودند. در تمام دنیا گروه های تئاتری کمک هزینه دریافت می کنند و این کمک هزینه را زمانی که از گروه های تئاتری محروم می کنند به شدت متزلزل می شوند و از نظر کیفی افت می کند.

تئاتر آنلاین یک شوخی است

فکر می کنم در همین شرایط سخت با رعایت پارامترها و توصیه های بهداشتی که در تمام جهان وجود دارد باید زندگی را به هر نحوی ادامه داد و پیدا کردن راه ادامه دادن به زندگی در چنین شرایطی کار ما است.  رخدادها و اتفاقات مختلف به ما این را نشان داد که باید زندگی کنیم.

درنهایت سالن های تئاتر، سینما و کنسرت ها باید باز شود. این نگرانی عمومی از وضعیت سلامت و بهداشت همیشه باید در اولویت بماند ولی راه حل های عبور از  مشکلات به وجود آمده نیز باید پیدا شود. به دنبال راه حل برای تجهیز کردن سالن های تئاتر با موقعیت جدید باشیم . تئاتر پیش از شیوع کرونا هم در موقعیت خوبی قرار نداشت. به طور مثال اکران آنلاین که برای من پدیده زیبایی نیست چرا که من همچنان به آئین باهمدیگر و کنار هم در سالن های سینما برای تماشای یک فیلم نشستند را بیشتر می پسندم و اکران آنلاین با انجام یک فعالیت هنری به صورت جمعی قابل قیاس نیست. تئاتر  آنلاین از نگاه من یک شوخی است چرا که یک قسمتی از اجرا نمایش با عزیمت شما به سالن شروع می شود به همین دلیل بسیاری از رویکردهای اجرایی اجراهایشان را پیش از سالن و جلوی درب سالن شروع می کنند. اجرای تئاتر نیازمند مخاطبان است.

تئاتر پادگان بازیگری است

در چند سال گذشته بازیگران از تئاتر به سینما و از سینما به تئاتر رفتند به نظر این حضورها باعث رشد هنر بازیگری شد و تلاش برای بهتر نقش آفرینی را ایجاد کرد هر چند که در ابتدا ورود بازیگران از سینما به تئاتر با موج انتقادها مواجه شد ولی در ادامه بازیگران تئاتر هم به سینما رفتند ....

پوریا رحیمی سام  از ورود بازیگران سینما به تئاتر و بلعکس و تاثیر آن بر کیفیت بازی در آثار سینمایی گفت:  با تعدادی از بازیگرانی که از تئاتر به سینما وارد شدند دوستی نزدیکی دارم. مسیر آن ها را به روشنی و کارکرد شکل زندگی خودشان و اطرافیانشان را دیده ام. اتفاقی که رخد داد  این است که  ستاره های سینما که از تئاتر وارد شدند باعث افزایش کیفیت بازیگری در ایران شده است. آن ها باعث تغییر رویکرد و نگاه نسبت به بازیگران در سینما شدند و دیگر  شکل و شمایل استار سینما از افراد خوش پوش، خوش چهره و خوش هیکل  تغییر کرد. معنای سوپر استار بودن را  دگرگون کردند.

ورود بازیگران تئاتر به سینما باعث افزایش کیفیت بازیگری است .  بازیگر در تئاتر تربیت بازیگری می شود . این تربیت بر یک سری عناصر استوار است. بازیگر تمرین کردن برای نقش، طی مسیر و طریق کردن برای نقش، صبوری، نظم در کار بازیگری را می آموزد. تئاتر بیشترین مکانی است که شما در مواجهه بی پرده با تماشاگر هستید و متوجه می شوید بازیگری یک علم است و  امر بدست آوردنی و زحمت کشیدنی است.

در تئاتر بازیگر می آموزد توانایی او باعث می شود سرنوشت نقش و نمایشنامه رقم بخورد به همین علت بنظر ورود بازیگران تئاتر به سینما اتفاق مبارکی و سیکل درستی است. این اتفاق خوش یمن است . اگر بازیگری دغدغه ورود به سینما را دارد بهتر است پادگانی برای آموزش داشته باشد و آن پادگان تئاتر است . این فرایند کامل تری از کلاس های بازیگری است حتی این کلاس ها می توانند مکمل و پیش زمینه های خوب در  مسیر ورود بازیگر به سینما باشند. زمانی که یک بازیگر در تئاتر تربیت می شود در سینما اتفاقات درست تر و قدم های اصولی تر بر می دارد.

 من نقش را انتخاب نمی کنم او مرا بر می گزیند

انتخاب نقش ، تکراری نشدن نقش ها برای این بازیگر، می تواند هم توان او در نقش آفرینی را نشان دهد و رشد مناسب تری در شاخه هنر بازیگری برای او داشته باشد .

بازیگر سریال «کرگدن» از اصل انتخاب نقش های خود در سینما و تئاتراینگونه گفت: هیچ اصول و چارچوب روشنی برای من وجود ندارد.نقش، فیلمنامه و یا نمایشنامه ای من را برانگیزد به نظر من براساس گونه های بازیگری متفاوت است. فکر می کنم انتخاب نقش وابسته به شرایط زمانی است.حدود 5سال گذشته نگاه دیگری به نمایشنامه و نقش مورد دلخواهم داشتم و باتوجه به شرایط روحی و روانی انتخاب من فرق می کند. چیزی که الان برای من اهمیت دارد و حس می کنم نکته حائز اهمیتی است مجموع نمایشنامه یا فیلمنامه و خصوصیات نقش است. فکر می کنم شما در یک فیلمنامه خوب  نقشی را پیدا کنید که فراز و فرود کمتری داشته باشد بسیار مفیدتر است تا اینکه  در یک فیلمنامه بد با نقش پر فراز و نشیب مواجه شوید . این روزها اهمیت در یک کلیت خوب است البته این موضوع در کنار کارگردان نکته مهمی است. این روزها بیشتر فیلمنامه و کارگردان را در کنار هم  انتخاب می کنم . زیرا این  دو در کنار هم ،می توانند تو را در فرایند یک نقش معمولی چنان بالا بکشند که یک نقش طولانی و اصلی در یک کار متوسط یا ضعیف چنین کاری نمی کند.

وضعیت دستمزد تئاتر فاجعه است

دستمزدها همیشه در تئاتر کم و لاغر بوده بوده است و همیشه این عرصه هنر، هنرمندانی داشته است که اگر هستند برای عشق به بازیگری است وگرنه خبری از پر شدن جیب با پول در دنیای تئاتر نیست .

رحیمی سام از وضعیت دستمزد بازیگران تئاتر اینگونه گفت : وضعیت دستمزدان بازیگران تئاتر  ویران تر شده است. زمانی  در  مملکت بودجه های مشخصی برای تئاتر وجود داشت و به گروه ها بابت هر اجرایی که در سال می رفتند کمک هزینه پرداخت می شد و اگر گروهی در سال ده تئاتر اجرا می کرد ،ده مرتبه کمک هزینه دریافت می کرد. الان در تئاتر چنین کمک هزینه هایی نداریم و حتی بسیاری از هنرمندان و سالن های تئاتر منتظر کمک هزینه های خود هستند. از وضعیت دستمزد همکاران در تئاتر اطلاع دقیقی ندارم ولی به طور کلی می توانم بگویم اوضاع بسیار فجیع است.

از ظرف شستن متنفرهستم

روزهای کرونایی و قرنطینه اش باعث شد فضای مجازی پر شود از تصاویر آشپزی کردن های مردم در خانه ، مردهایی که پیش بند بسته و در آشپزخانه پیازداغ درست می کردند یا قیمه باز گذاشته و حواسشان بود که غذا خوب جا بیافتند ، نان هایی که در خانه پخته شد و در کنار آشپزی ها ، لحظه های فیلم دیدن و... سرگرمی های دیگر . کرونا فرصت داد که کارهایی که وقتش را نداشتیم یا تاکنون تجربه نکرده بودیم ، تجربه کنیم و برایشان وقت بگذاریم.

شخصیت کاظی سریال «کرگدن» از آشپزی خود و کارهایی که در دوران قرنطینه در آن ها تبحر پیدا کرد گفت: در دوران قرنطینه در امر خوردن و خوابیدن تبحرم افزایش دادم و این چیزی بود که از دستم برآمد. آشپز بسیار خوبی هستم و بسیار آشپزی کردن را دوست دارم و این پدیده بسیار نزدیک و هم عرض بازیگری است چرا که به شدت درآن خلق و لحظه  و کم وزیاد کردن های هوشمندانه وجود دارد.آشپزی کردن را بسیار دوست دارم  البته تا پیش از شروع پروسه ظرف شستن و زمانی که به مرحله ظرف شستن می رسد تقریبا می توانم به زمین و زمان بد و بیراه بگویم. اگر یکی در کنارم باشد که ظرف ها را بشوید می توانم سالیان سال آشپزی کنم.

ورزش برای یک بازیگر اهمیت بسیاری دارد

توجه به بیان و بدن از اصل های رشد بازیگری است ، هنرمندان عرصه بازیگری اگر بخواهند موفقیت سایه به سایه آنها بیاید باید به بدن خود و بیانشان توجه داشته باشند.

وی در ادامه درباره ورزش حرفه ای خود افزود:  10 سال است تنیس بازی می کنم. معمولا یک جلسه در هفته و اگر شرایط بهتر بود تا سه جلسه در هفته هم بازی می کردم. روند مستمر ورزش کردنم به دلیل تعطیلی باشگاه ها بهم ریخت. ورزش های آمادگی جسمانی را در خانه انجام می دهم. ورزش برای یک بازیگر خصوصا پس از سن 35سالگی بسیار حائز اهمیت است. براساس میزان آمادگی جسمانی شما میزان ریسک و خطری که برای یک نقش می کنید و برمی دارید متفاوت است. به طور مثال زمانی که در یک سکانسی قرار می گیرید بدن آماده شما را به یک مرحله ای هیجان و یا حتی جنون می رساند که ممکن است شما را در یک موقعیت منحصر به فرد قراردهد و بدن ناآماده، خسته و محافظه کار شمارا فقط به سمتی هدایت می کند که تنها سکانس را به سلامت به پایان برسانید. درباره بیان هم همین است زمانی که در بیان به مخاطره می افتید دیگر از یک جایی تنها به پایان دادن به سکانس فکر می کنید  و دیگر لذتی از سکانس و به لحظه بودن یا پیشنهاد تازه به سکانس دادن برای شما اولویت و اهمیت ندارد به همین علت حتما ورزش اهمیت زیادی دارد.

بازیگر حواسش باشد با نقش به خود آسیب نزند

اغلب بازیگران با نقشی که ایفا می کنند، زندگی می کنند ، بعضی حتی تا سال ها با آن نقش می  مانند و بعضا نقش آنها را از آدمی به آدم دیگر می کشاند.

رحیمی سام  از زندگی خود با نقش ها و شخصیت های گوناگون در فیلم ها گفت: فرآیند بدست آوردن نقش مسیری است. بازیگر باید همچنان که از هویت انساین خود محافظت می کند نقش را کامل با اجرا برساند. اجرایی که به خودش آسیبی نرساند.  بازیگری زمانی شغل سخت محسوب می شود که تو چیزی را از خود شخصیتت  حذف می کنی تا یک چیزی را بدست بیاوری ، اینجاست که بازیگری کار سخت محسوب می شود. بازیگری بدون تحمل رنج محال است.

از زندگی خودم راضی هستم

رحیمی سام از نقشی که برای او پس از اتمام فیلم ماندگار شد و دوست داشت ادامه دار باشد گفت: خدارا شکر می کنم که می توانم بازی کنم و شغل من بازیگری است. اما معمولا با پایان یک کار سینمایی، تلویزیونی آن نقش را کنار می گذارم. از شیوه زندگی خودم بسیار راضی هستم. سختی های این شغل، نادیده گرفتن، بی عدالتی های این شغل من را دلسرد نکرده است.تلاش کردم بعد از پایان نقش ها آنها را کنار بگذارم و نگذارم که در زندگی با من ادامه دار شوند. البته شاید کاراکترهایی که شانس زندگی در دهه های قبل تر داشتند مثل مجید ضدگلوله که در دهه60 بود ، زمانی نه  موبایل بود نه فضای مجازی نه  زندگی فست فودی و... برایم جالب بود زیرا زندگی آن  کارآکتر را زندگی کردم برایم جذاب است.

ایران زیباترین کشور جهان است

اکثر انسان ها سفر را  دوست دارند. این روزها کرونایی که سفر ممنوع است انگار مردم بیشتری به جمع سفر دوستان اضافه شده اند زیرا هر چه ممنوع می شود تلاش برای غیر ممنوع کردنش و یا ورود به ممنوعه جذاب تر می شود.

رحیمی سام  از علاقه اش به سفر و مکان هایی که دلتنگ دیدن آنهاست چنین گفت : حسرت دیدن تمام نقاط ایران با من است. معتقد هستم ایرن  با اختلاف یکی از زیباترین کشورهای جهان است. اگر شرایط برای کشور ما مساعد شود حتما جزو 5 کشور اول توریستی جهان خواهیم بود.این روزها دلتنگ دیدن تخت سلیمان، شوش، اسپانیا، آفریقا، یزد، چابهار، غرب ایران، شوشتر و .... هستم.

بازی در سریال کرگدن بهترین اتفاق من در سال 98 بود

سالی که گذشت سالی بود که هر کدام با خاطراتی آن را به پایان رساندیم ، بعضی خاطرات جمعی بود و بعضی فردی ، تعداد از خاطره ها تلخ بودند و خاطره خوب هم برایمان از 98 به جا مانده است .

این بازیگر در پایان از بهترین اتفاق خود در سال گذشته گفت: بهترین خاطره در سال گذشته برای من همکاری مجدد با بهتاش صناعی ها و بازی در فیلم قصیده گاو سفید بود. بازی در فیلم من می ترسم بهنام بهزادی و بازی در نقش کاظی سریال کرگدن این ها بهترین خاطرات .و اتفاقاتی است که در سال گذشته در زندگی من رخ داد.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.