کارگردان معروف مهاجرت کرده پس از سال ها سکوت خود را شکست!

نادری با اشاره به وضعیت سینمای قبل از انقلاب گفت: سینمای قبل از انقلاب سینمای بوداری بود و من در این سینما Cinema با افراد محدودی همچون علی حاتمی، کامران شیردل دوست بودم که آنها روی من خیلی اثر گذاشتند و خیلی چیزها از این دو نفر یاد گرفتم.

وی درباره ساخت فیلم خداحافظ رفیق گفت: من همراه با علیرضا زرین دست که امروز فیلمبردار بزرگی شده در یک عکاسی کار می‌کردم. داستان فیلم خداحافظ رفیق را روزی در روزنامه خواندم و آن روزنامه را پنج سال نگه داشتم و بعد از پنج سال با کمک فردی به نام محمدرضا احمدی فیلم را ساختم.

وی ادامه داد: علیرضا زرین دست، سیعد راد را برای حضور در این فیلم معرفی کرد و ضیاء هاشمی را خودم پیدا کردم. نکته این فیلم این بود که من متوجه شدم حتی با صدا نیز می‌توان داستان تعریف کرد.

وی درباره ساخت فیلم تنگسیر و تنگنا گفت: من به جز فیلم تنگسیر هر فیلمی که ساختم از داستان زندگی خودم استفاده کردم و هر چند افرادی همچون علی عباسی کمک کردند که من فیلم‌هایی مانند تنگنا را بسازم اما فیلم‌های من هیچ وقت در گیشه موفق نبود.

وی ادامه داد: سینمای قبل از انقلاب در سیطره فیلم‌های فارسی و بخصوص آثار آبگوشتی آن زمان بود که ذائقه و مغز مخاطب را تغییر داده بودند و با خود برده بودند درحالیکه سینمای دنیا بسیار جلوتر و مدرن‌تر بود.

کارگردان تنگسیر ادامه داد: من فیلم تنگسیر را با کمک ابراهیم گلستان ساختم البته کارگردان‌های زیادی می‌خواستند این فیلم را بسازند اما گلستان ساخت آن را به من داد و من بعد از ساخت این فیلم تصمیم گرفتم به دلیل شرایط موجود در سینمای حرفه‌ای قبل از انقلاب با این سینما کاری نداشته باشم و به کانون پرورش فکری رفتم.

وی که شب گذشته (دوشنبه ۱ مرداد) با شبکه بی‌بی‌سی گفتگو می‌کرد، با اشاره به دوستی خود با عباس کیارستمی، فیروز شیروانلو در کانون پرورش فکری گفت: فیروز شیروانلو به نوعی افرادی همچون من، عباس کیارستمی، بهرام بیضایی و بسیاری دیگر را حمایت کرد و ما انگار از زیر شنل او به سینما وارد شدیم.

وی با اشاره به پیروزی انقلاب اسلامی و تاثیری که این حرکت بر سینمای وی گذاشت، گفت: من بعد از انقلاب دنبال این بودم که اثری بسازم که خاصیت مستند داشته باشد و بماند زیرا معتقد بودم این اتفاقات می‌گذرد اما آنچه می‌ماند این است که چه اسنادی باقی مانده تا برای آیندگان وضعیت را روایت کند.

وی ادامه داد: من بعد از انقلاب در کشور چند فیلم ساختم اما هر فیلمی که می‌ساختم دشمنانم زیادتر می‌شد و من را متهم به سیاه‌نمایی می‌کردند مثلاً من فیلم دونده را ساختم که پیام آن مبارزه و تلاش بود اما در زمان نمایش این فیلم به من بسیار توهین شد.

وی ادامه داد: بعد از آنکه تلویزیون فیلم‌های من را نشان نداد من دیدم که دیگر نمی‌توانم آنچه دوست دارم را اینجا بسازم و با یک هدف و جاه‌طلبی به خارج آمدم و چند فیلم را در خارج از کشور ساختم.

کارگردان منهتن از روی شماره گفت: من در آمریکا فیلمی درباره لاس وگاس ساختم که درباره حاشیه این شهر است افرادی که در این شهر که مرکز قماربازی است به نوعی با قمار به دنیا آمدند و بزرگ شدند و باختن جز زندگی آنها است.

نادری که فیلم کات را در ژاپن ساخته است، ادامه داد: قبل از ساخت فیلم کات و نمایش آن عباس کیارستمی هر وقت من را می‌دید می‌گفت چرا به ایران بازنمی‌گردی اما وقتی این فیلم را دید به من گفت کار خودت را انجام بده.

نادری با اشاره به اینکه هم اکنون تقریبا در ژاپن زندگی می‌کند، گفت: من شش ماه در سال را در ژاپن هستم و شش ماه دیگر را در آمریکا و کشورهای دیگر و هم اکنون در ژاپن سینمای ژاپن را به خود ژاپنی‌ها آموزش می‌دهم.