فلسفه سیزده به در چیست؟

با توجه به قرار گرفتن در روز «سیزده به در» بهتر است درباره این روز بیشتر بدانیم.

«سیزده به در» سیزدهمین روزِ فروردین‌ماه و از جشن‌های نوروزی است. در تقویم‌های رسمیِ ایران ، این روز، «روز طبیعت» نامگذاری شده‌است و از تعطیلات رسمی است.

برخی بر این باورند که در این روز باید برای راندن نحسی از خانه بیرون روند و نحسی را در طبیعت به‌در کنند. اما برای اثبات اینکه ایرانیان قدیم هم این دیدگاه را داشتند هیچ روایت تاریخی و قابل استنادی وجود ندارد. بعد از «سیزده به در» جشن‌های نوروزی پایان می‌پذیرد و به نوعی خاتمه دهنده این تعطیلات شیرین است.

به‌ طور کلی در میان جشن‌های ایرانی جشن «سیزده‌به‌در» کمی مبهم است، زیرا مبنا و اساس دیگر جشن‌ها را ندارد. در کتاب‌های تاریخی اشارهٔ مستقیمی به وجود چنین مراسمی نشده‌است، اما در منابع کهن اشاره‌هایی به «روز سیزدهم فروردین» هست.

گفته می‌شود ایرانیان باستان در آغاز سال نو پس از دوازده روز جشن‌گرفتن و شادی‌کردن که به یاد دوازده ماه سال است، روز سیزدهم نوروز را که روز فرخنده‌ای‌ است به باغ و صحرا می‌رفتند و شادی می‌کردند و درحقیقت با این ترتیب رسمی بودن دوره نوروز را به پایان می‌رسانیدند.

این رویداد دارای آیین‌های ویژه‌ای است که در درازای تاریخ پدید آمده و اندک اندک چهره سنت به خود گرفته‌است. از آن جمله می‌توان آیین‌های زیر را برشمرد.

آیین سیزده به در :1) گره زدن سبزه، 2) سبزه به رود سپردن، 3) خوردن کاهو و سکنجبین ، 4) پختن خوراک‌های گوناگون به ویژه آش رشتهبرای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.