لاله صدیق رمز موفقیتش را فاش کرد+ فیلم

به گزارش رکنا، لاله صدیق را شوماخر ایران می خوانند. او یک تنه پرچم اتومبیلرانی بانوان را بالا نگه داشته و به عنوان نخستین زن در ایران مطرح است که به رقابت با مردان در رشته اتومبیلرانی پرداخته است. فرصتی دست داد تا با او مصاحبه اختصاصی انجام دهیم. پاسخ لاله صدیق را به سوالات خبرنگار رکنا در ادامه بخوانید.

چه شد که بین اینهمه رشته ورزشی اتومبیلرانی را انتخاب کردید؟

به علایق دوران کودکی ام برمی گردد. تقریبا از 5،6 سالگی هرگاه به همراه پدر و مادرم بیرون می رفتم به رانندگی پدرم نگاه می کردم و خیلی دوست داشتم یک روز مثل پدرم بتوانم رانندگی و تعویض دنده کنم. آن موقع هدایت ماشین و بوق زدن و تعویض دنده مثل همه بچه ها برایم خیلی جذاب بود ولی با گذر زمان قبل از سن اخذ گواهینامه حدود 13 سالگی پدرم به من رانندگی را آموخت. همیشه در رویاهایم سرعت در مسابقات و رقابت را می دیدم تا بتوانم خودم را محک بزنم.

مشوق اصلی تان در این راه که بود؟

مشوق اصلی من اول پدرم و بعد یکی از برادرانم بود که همیشه خیلی هیجان زده همراهم بود با اینکه از من کوچکتر بود. قبل از سن گواهینامه هم که گاهی مخفیانه ماشین را بیرون می بردیم او همیشه مرا همراهی می کرد.

اولین بار در چه سنی به طور جدی وارد عرصه اتومبیلرانی شدید؟

اولین بار به طور جدی در دهه دوم زندگی ام بود که وارد عرصه اتومبیلرانی شدم و سرشار از اشتیاق بودم. البته چند سال بود که تلاش می کردم  وارد این رشته شوم ولی مقداری طول کشید تا شرایط و مقدمات آن آماده شود.

از سختی ها و محدودیت های موجود در رشته ورزشی تان بگویید.

در سال هایی که وارد مسابقات اتومبیلرانی شدم اولین و تنها خانمی بودم که در مسابقات سرعت با آقایان قرار بود که شرکت کنم. ابتدا خیلی مخالفت می کردند ولی همراه با پدرم به یکی از مراجع تقلید مراجعه کردم و از دفتر ایشان یک فتوایی گرفتیم که در آن نوشته شده بود حضور من در مسابقات آقایان با رعایت شئونات بلامانع است. این سخت ترین قسمت کار را از لحاظ حضور قانونی من حل کرد اما محدودیت های دیگری که وجود داشت محدودیت های فرهنگی ما بود. شاید تا آن زمان آقایان در کنار خودشان یک رقیب جدی خانم ندیده بودند که اینقدر سماجت و روحیه اول شدن داشته باشد. همه اینها برای من چالش های زیادی را با آقایان ایجاد کرد. برخی از مسئولین هم آن موقع از حضور من خوشحال نبودند. البته اقلیتی هم بودند که حمایت می کردند و دوست داشتند حضور من ماندگار شود.

تلخ ترین و شیرین ترین خاطره تان را از اتومبیلرانی را برایمان تعریف کنید.

شیرین ترین و قدرتمندانه ترین خاطرات من طبیعتا به زمان هایی که روی سکو به خصوص سکوی اول می ایستادم و رقبای من که آقا بودند در اطرافم قرار می گرفتند برمی گردد اما تلخ ترین خاطره من به آسیب و صدمه ای که طبیعتا برای هر ورزشکار حرفه ای در رشته خودش پیش می آید مربوط است. برای من هم بارها تصادفاتی پیش آمد که موجب جراحت شد و این فرآیند نقاهت را طی کردن همیشه برای من تلخ ترین خاطرات اتومبیلرانی است.

آیا در زندگی هم مانند مسابقات اتومبیلرانی اهل ریسک و هیجان هستید؟

یک اتومبیلران حرفه ای شدن طبیعتا به شما تفکر و سبک زندگی اتومبیلران بودن و های ریسک بودن را آموزش می دهد یعنی در تمام ابعاد زندگی شما تبدیل به فردی می شوید که در کوتاه ترین زمان سریع ترین و صحیح ترین تصمیم را می گیرید و اگر موقعیت های ریسک برایتان پیش بیاید برای رسیدن به موفقیت ریسک های بزرگتر می کنید و همه اینها تبدیل به لایف استایل شده و خواه ناخواه جزو عادات زندگی تان می شود و درواقع بخشی از شخصیت تان را تشکیل می دهد.

جوایز و افتخارات ورزشی تان را بفرمایید.

با توجه به اینکه بیش از 2 دهه است که در رشته اتومبیلرانی فعالیت می کنم در تعداد زیادی از مسابقات در رشته های مختلف اتومبیلرانی مانند کارتینگ، رالی، مسابقات سرعت و مسابقات درگ مقام آوری ها و سکوآوری های متعددی داشته ام که مهم ترین جایزه من به مسابقات فرمول BMW مربوط می شود که در بحرین و در سطح خاورمیانه برگزار می شد که توانستم در چندین مسابقه آن روی سکو باشم و همه رقبای من در آن سطح آقایان بوده اند. تنها خانم در سطح خاورمیانه در آن زمان من بودم که به این رده از مسابقات راه پیدا کرده بودم. در رابطه با ایران هم که ما چند مسابقه را میزبان رالی های قهرمانی خاورمیانه بودیم حضور داشتم و نتایج خیلی خوبی حاصل شد اما اهمیت حضور من بیشتر در مسابقات سرعت است که رقابت بین من و آقایان بوده که به لطف خدا خیلی نتایج خوب به دفعات تکرار شد به همین دلیل تعداد مقام ها خیلی زیاد است که عدد دقیق آن واقعا یادم نیست و به لطف خدا همیشه موفقیت همراهم بوده است.

توصیه تان به عزیزانی که می خواهند وارد این رشته ورزشی شوند چیست؟

در هر رشته ورزشی فردی که می خواهد وارد شود باید تمام ویژگی های آن رشته را مورد مطالعه و بررسی قرار دهد و با توانمندی های فکری، فیزیکی و توانایی های مالی خود مقایسه کند. اگر بخواهیم جزئی تر بنگریم حتی ویژگی های شخصیتی فرد باید بررسی شود تا ببیند تا چه حد به درد آن رشته موردنظر می خورد و آیا اگر وارد این رشته ورزشی شود موفق خواهد شد یا نه؟ بدون در نظر گرفتن رشته ورزشی مد نظر و مطالعه ورود به آن رشته به نظرم کار درستی نیست.

در رابطه با اتومبیلرانی ویژگی های شخصیتی مثل شجاعت، قدرت تصمیم گیری سریع مانند اعتماد به نفس بالا، روحیه رقابت پذیری و در کنار آن به توان مالی نیاز است که حضور اسپانسرها خیلی کمک کننده است.

اتومبیلرانی از رشته های پرریسک محسوب می شود. آیا شما بیمه هستید که خدای نکرده اگر اتفاقی برای تان افتاد راحت تر رسیدگی شود؟

متاسفانه رشته اتومبیلرانی چون جزو رشته های ورزشی پرریسک است هیچ بیمه ای قبول نمی کند که به طور 100 درصد فرد را تحت پوشش قرار دهد و درواقع اگر اتفاقی بیفتد عموم هزینه های ناشی از خسارت چه برای فرد به عنوان راننده یا نقشه خوان و چه برای خودرو باید توسط خود شخص یا اسپانسرها جبران شود.

شما به عنوان اولین زن اتومبیلران ایران شناخته شده اید و با عنوان شوماخر ایران از شما یاد می شود. این موضوع چه حسی به شما می دهد؟

خیلی جالب است که مدتی یک بیلبورد تبلیغاتی را برای یکی از کالاها در سطح شهر می بینم ولی آنچه نوشته است کاملا درست است؛ " اول بودن یک طرز فکر است." من همیشه در فکرم در رابطه با انجام کارهای روزمره ام و شغلم و ورزشم به این فکر می کنم که چطور می توانم تمام تلاشم را بکنم و از همه شرایط و عوامل دخیل در آن فرآیند نهایت استفاده را کنم تا بتوانم جزو اولین ها باشم؟ طبیعتا وقتی شما به عنوان اولین خانم در این رشته که در تمام دنیا به دلیل پرریسک بودن آن و شرایط روحی و فکری خانم ها که خیلی با این رشته سازگار نیست حضور خانم ها در آن پررنگ نیست من خیلی افتخار می کنم به خودم که بارها و بارها با وجود اتفاقات تراژدیک که برایم پیش آمد بازهم در این رشته حضور دارم علی رغم همه کارشکنی ها و مخالفت هایی که برخی از مسئولان داشته اند که متاسفانه در بین آنها افرادی بوده اند که در امور بانوان سمت داشتند و دارند و تمام تلاش هایی که خلاف حضور من و فعالیت هایم شد به همه توانمندی هایی که خداوند به من داده افتخار می کنم و حس خیلی خوبی است و قطعا همچنان حضور خواهم داشت.

بزرگترین آرزوی تان چیست؟

بزرگترین آرزویم در زندگی سلامت والدین و خانواده ام است. در رشته اتومبیلرانی هم مهم ترین آرزویم این است که شرایط به قدری مهیا شود که ورزشکاران این رشته فارغ از مخالفت ها و کارشکنی ها و لابی گری ها بتوانند توانمدی های واقعی خود را در این رشته نشان دهند و هستند افرادی که در این رشته می توانند درخشش بیشتری داشته باشند و به نظرم اگر شرایط بهتر شود قطعا شاهد درخشش این رشته ورزشی خواهیم بود.

آیا در بین نزدیکان تان فرد دیگری هست که مانند شما در این رشته یا رشته های دیگر ورزشی فعال باشد؟

برادر بزرگترم قهرمان رشته پرش با اسب است که ارتفاعی که ثبت کرده بسیار چشمگیر بوده و سالیان سال است که در رشته پرش با اسب فعالیت می کند و مدال آوری اش باعث افتخار ما بوده است. برادر کوچکم قبل از ازدواج سال ها در رشته های رزمی حضور داشته و مدال آور بود.

انتظارتان از مسئولان این رشته ورزشی چیست؟

اگر توانایی مدیریت این سمت را دارند بپذیرند و با عدالت با ورزشکاران رفتار کنند. ادعاهای واهی نداشته باشند و به اصطلاح اگر مرد میدان هستند و مهارت و دانش و تجربه ای دارند در حوزه مربوط بیایند و مسئولیت بپذیرند.

و اما حرف پایانی

هرگاه احساس کردید در یک زمینه علاقه شدید و وافری داشته و توانمندی در آن زمینه دارید و آینده تان را در آن درخشان می بینید حتما به آن توجه کنید و بپردازید. رویاهای دوران کودکی و نوجوانی ما می تواند حتما واقعیت پیدا کند. هیچ چیز غیر ممکن نیست. برای هر قفلی کلیدی وجود دارد. نباید دلسرد شد. برای رسیدن به هر قله ای مسیرهای زیادی وجود دارد. فکر می کنم رمز موفقیت خودم این است که هیچ وقت دلسرد نمی شوم. شاید گاهی دلشکسته و ناراحت شوم ولی هرگز دلسرد نمی شوم و پا پس نمی کشم.