باید و نبایدهای دوران سالمندی
رکنا:امروزه جمعیت سالمندان به علت بالارفتن سن امید به زندگی در جوامع مختلف روبه افزایش است؛ از این رو اگر برای آن برنامه ریزی مدونی صورت نگیرد، در آینده چالش هایی را در حوزه مراقبت از سالمندان ایجاد می کند.
در دهه 90 میلادی سن امید به زندگی 48 سال بود اما اکنون به حدود 75 سال رسیده که نشان دهنده پیر شدن جمعیت جهان است. حتی برخی آمارها نشان می دهد سن امید به زندگی تا سال 2030 به بالای 90 سال می رسد.
بر اساس آخرین آمارها میانگین سن امید به زندگی در ایران 75 سال است در حالی که در سوئد 85 سال و در ژاپن 82 سال اعلام شده است؛ این میزان در کشورهای آفریقایی حدود 50 سال است.
طبق گزارش اعلام شده از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، اکنون از 79 میلیون جمعیت ایران، هفت میلیون نفر یعنی 9.2 درصد سالمند هستند؛ پیش بینی میشود تا هشت سال دیگر این میزان به 10 درصد و تا 33 سال آینده به 30 درصد برسد.
در این میان مساله اصلی نحوه نگهداری از سالمندان و میزان هزینه در این راستا است که به اعتقاد کارشناسان هرچه سالمندان سالم تر و با نشاط تر باشند، چالش های مراقبت از آنها کمتر خواهد بود. مطالعات جدید نشان می دهد که عوامل روانی همچون اضطراب و افسردگی بیش از بیماری های جسمی بر وضعیت آرامش و آسایش سالمندان تاثیر می گذارند؛ از این رو گردش در طبیعت، قدم زدن در میان درختان،
نگاه کردن به گله های حیوانات و نشستن در کنار جوی آب تاثیر بسیار زیادی بر سلامت روانی و به دنبال آن جسمی افراد دارد زیرا نقش آرامش در سلامت روانی و جسمی افراد انکارناپذیر است.
محمد درویش مدیرکل دفتر مشارکت های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست گفت: جامعه ای که به ملاحظات محیط زیستی توجه جدی می کند، در واقع امید به زندگی را در بین شهروندان افزایش می دهد و تلاش می کند تا شرایطی را برای جامعه میانسال و سالمند ایجاد کند تا با کمترین مراجعه به پزشک زندگی سالمی را تجربه کند.
وی افزود: آمارها نشان می دهد در کشورهای اسکاندیناوی، شمال اروپا و برخی کشورهای آسیای جنوب شرقی که شمار سالمندان رو به افزایش است، شمار مراجعه آنها به پزشک رو به کاهش است؛ این ناشی از برنامه مدونی است که آنها برای رعایت هنجارهای محیط زیستی قائل هستند.
درویش به نقش پیاده روی یا استفاده از دوچرخه بر سلامت افراد اشاره کرد و گفت: در هلند سن استفاده از دوچرخه برای شهروندان به 75 سال می رسد و مشخص است شهری که مردمان آن با دوچرخه تردد می کنند، سالم تر هستند، کمتر دچار افسردگی و بیماری هایی مانند آلزایمر می شوند و همچنان می توانند در کانون گرم خانواده باقی بمانند.
وی تاکید کرد: اگر بتوانیم هنجارهای محیط زیستی را در سرزمین خود رعایت کنیم، منابع آب و خاک خود را سالم نگه داریم تا غذای سالم تری برای ایرانیان فراهم کنیم، آلودگی هوا و آلودگی صوتی را کاهش دهیم، از بار ترافیک بکاهیم و فرهنگ پیاده روی و دوچرخه سواری را گسترش دهیم، در واقع کمک کرده ایم که نه تنها امید به زندگی افزایش یابد، بلکه میانسالان با نشاط و شادابی بیشتری زندگی کنند.
درویش اظهار کرد: در این صورت این نسل تجربه گران و ارزشمند خود را می توانند در اختیار نسل جوان قرار دهند و این سرمایه معنوی صرف ارتقای کارایی و اهدافی شود که ایران می خواهد با آن به کشور نخست منطقه در افق 1404 برسد.
برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر