در ازدواج موقت ذکر مدت به صورت دقیق ضروری است. خواه این مدت چند ساعت باشد یا چندین سال. حال اگر عقد نامه‌ای بدون ذکر مدت باشد و یکی از زوجین ادعا کند که عقد دائم بوده و دیگری ادعا کند که موقت بوده، در این صورت اصل دائمی بودن ازدواج است و کسی که مدعی خلاف است، باید آن را ثابت کند. حال اگر در ازدواج موقت، مدت ازدواج کاملاً معین نشده باشد، دادگاه مدت مورد توافق را که به آن یقین حاصل شود، اصل قرار می‌دهد و کسی که مدعی مدت زمان بیشتر است، باید آن را ثابت کند، همچنین در ازدواج موقت،‌طرفین می‌توانند ابتدای مدت را از زمانی غیر از زمان عقد قرار دهند. به عنوان مثال زوجین می‌توانند عقد را در آبان ماه منعقد کنند. اما زمان ابتدای مدت را فروردین سال آینده قرار دهند. اما اگر زمان ابتدای مدت در عقد ذکر نشود، در این صورت آغاز مدت از همان زمان عقد محسوب می‌شود. نکته دیگر اینکه برای تمدید ازدواج موقت و یا تبدیل آن به ازدواج دائم، باید پس از پایان مدت، مجدداً صیغه عقد جاری شود،‌اما اگر قبل از پایان مدت،‌زوجین تصمیم به تبدیل مدت و یا تبدیل آن به ازدواج دائم بگیرند، ابتدا زوج باید مدت زمان باقیمانده از عقد اول را ببخشد و سپس دوباره صیغه اجرا شود اما در این صورت نیازی به انقضای عده نیست، به شرط آنکه عقد دوم نیز میان همان زن و مرد منعقد شود.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.

 

اخبار وبگردی را در اینجا بخوانید: