روایت سنگ نوردان و کوهنوردانی که در روزها کرونایی از جان خود گذشته اند

به گزارش رکنا، دیروز روی سکوی قهرمانی افتخار آفریدند و امروز نامشان بر لوح قهرمانان سلامت نقش بسته است و شده اند مدافعان سلامت. دیروز مردم به احترام آنان ایستادند و کف زدند و پرچم روی شانه هایشان انداختند و امروز آنان به احترام مردم برای ضدعفونی خیابان ها و معابر در خط مقدم ایستاده اند. آن ها یا برای سمپاشی خیابان ها پای کار هستند یا برای دوخت ماسک. گزارش پیش رو روایتی از حضور ورزشکاران و مدال آوران سنگ نورد و دیوارنورد خراسانی و مشهدی است که در راه مبارزه با کرونا پاگذاشته اند.

شروع از پیاده روی کربلا

همه چیز از پیاده روی نجف تا کربلا و شمردن عمودها شروع شد. گرمای هوا و عطش پیاده روی با پاشیدن گلاب و آب خنک روی صورت های گرگرفته و گونه های گلگون، حال همه را عوض می‎ کرد. مهدی و دوستانش روی سر زائران گلاب می ریختند. بوی خوش گلاب و حس خنکی که برای لحظاتی، سرخی صورت های گُرگرفته زائران را می کاست، وصف نشدنی بود. مهدی رزاقیان می گوید: همه چیز از این همین حس وحال شروع شد؛ پارسال بود که به پیاده روی کربلا رفتیم و آنجا گلاب پاشی می کردیم. جریان کرونا که پیش آمد، ذهنم درگیر این موضوع بود که چطور می توانیم کمک کنیم. نمی شد که دست روی دست بگذاریم و بگوییم ماسک نیست، مواد ضدعفونی نیست و... . به ذهنم رسید که مانند همان زمانی که گلاب روی سر زائران پیاده می‎ ریختیم، برای ضدعفونی محیط های سرپوشیده مثل درمانگاه ها از چیزی مشابه آن گلاب پا ش ها استفاده کنیم تا تمام درودیوار آنجا را ضدعفونی کنیم. تصمیم گرفتم فکرم را با بچه های ورزشی سنگ نورد مطرح کنم. ما گروهی به نام آفتاب هشتم داریم که همه اعضایش سنگ نورد و دیوارنورد هستند. خود من 15سال است سنگ نوردی می‎ کنم.

اندک اندک جمع یاران می‎ رسد

رزاقیان می‎ گوید: لحظه های اول تصمیم مان این بود که همان گلاب پاش ها را برداریم و از آن برای ضدعفونی معابر و خیابان ها استفاده کنیم. روزهای اول چند دستگاه بیشتر نداشتیم. داخل صفحه رسمی گروهمان اعلام همکاری کردیم و به مرور ورزشکاران دیگر هم پای کار آمدند و با هزینه شخصی خودمان چند سمپاش خریدیم. استقبال خوبی شد و در ادامه، بنیاد حرکت های انسانی برای همکاری به ما اعلام آمادگی کرد و 14سمپاش برای ضدعفونی کردن در اختیارمان قرار داد.

او می گوید: در ادامه، همکاری با شهرداری را هم آغاز و کار را هدفمندتر کردیم. برای اینکه همه خیابان ها ضدعفونی شوند و کار ما با کار دیگر دستگاه ها موازی نباشد، ستاد کرونا و شهرداری نام خیابان های مدنظر را اعلام می کردند و ما کار ضدعفونی آنجا را انجام می دادیم و فعلا قرار است در محدوده بعضی خیابان های قاسم آباد، ضدعفونی را آغاز کنیم.

قهرمانان ملیِ سمپاش به دوش

از رزاقیان درمورد تعداد سنگ نوردان و همکاری آنان با ستاد مبارزه با کرونا می پرسیم. حرف هایش را دوباره به همان روز های نخست کار ضدعفونی گره می زند و می گوید: روز اولی که کار را شروع کردیم، چهار نفر بودیم. الان تیم مان شامل 40نفر از بچه های خوب ورزشی و مدال آور آسیایی و کشوری است.

«کار با سمپاش سخت است.» این جان کلام سختی های کار برای ضدعفونی خیابان هاست. این سنگ نورد می گوید: تحمل کپسول20 ‌لیتری مواد ضدعفونی آن هم روی شانه ها و برای ساعت ها، کار هر کسی نیست.

رزاقیان حرف هایش را با توضیحاتی کامل می کند: برای ضدعفونی، کار بچه ها از همان ساعات شلوغی رفت وآمد مردم(حدود 6 یا 7شب) شروع می شود و تا ساعت 12 یا یک و 2 نیمه شب ادامه می یابد. فکر کنید 7ساعت یک وزنه بیست لیتری روی شانه هایتان باشد. وقتی بچه ها سمپاش را از روی شانه بر می‌دارند، کبودی و سیاهی فشار بندهای سمپاش روی شانه هایشان افتاده است. ما دلمان برای شادی و خوشی مردم تنگ است و دوست داریم کاری کنیم که بساط کرونا زودتر جمع شود.

دوخت ماسک توسط قهرمان ملی

کار این ورزشکاران قهرمان فقط به ضدعفونی ختم نمی شود و آنان روایتی از حضورشان در صحنه دیگری از مقابله با کرونا هم دارند. مهدی عدالتیان یکی دیگر از سنگ نوردانی است که در این جمع حضور دارد. او هم کارش را با ضدعفونی خیابان ها شروع کرده است اما در ادامه، مسیری جدید و هدفمند برای کمک به مردم انتخاب می کند. می گوید: روزهای اول موضوع ماسک و کمبود آن اوج گرفت؛ روزهایی که اگر به هر داروخانه مراجعه می کردید، روی شیشه اش نوشته بود «ماسک نداریم.» مردم آن روزها خیلی اذیت شدند. من خودم تولیدی پوشاک دارم. اوضاع را که دیدم، با بچه های گروه سنگ نوردی، موضوع تولید ماسک را مطرح کردم. همه استقبال کردند. از آنجا به بعد دو تیم شدیم. یک تیم مثل قبل، کار ضدعفونی را انجام می داد و تیم بعدی به همراه من کار دوخت ماسک را آغاز کردیم. بچه ها ورزشکارند و کارشان خیاطی نیست، بنابراین روزهای اول به آن ها آموزش دادیم و کم‌کم کاملا حرفه ای شدند، تاجایی که الان ماسک تولیدی ما از نظر کیفیت درمقایسه با دیگر تولیدی ها اوضاع خیلی بهتری دارد.

10ساعت پشت میز خیاطی

این سنگ نورد کار تولید ماسک را با جزئیات بیشتر این گونه روایت می کند: بعد از آنکه بچه ها توانستند اصول تولید ماسک را یاد بگیرند، کار تولید را شروع کردیم. 10نفر از بچه ها قرنطینه هستند. یعنی بیست وچهارساعته داخل کارگاه تولیدی ماسک می‎ دوزند. 10نفر دیگر از بچه ها نیز 10ساعت کار می‎ کنند و شب به منزل می‎ روند. در دوختن ماسک، تهیه پارچه و مواد اولیه کار سختی است، آن هم در این روزها، اما چون قبلا کارگاه تولیدی پوشاک داشتم، از بازار پارچه شناخت خوبی دارم. با همین شناخت توانستیم مواد اولیه را تهیه کنیم. برای تولید این ماسک ها خیریه «حرکت انسانی» نیز همراه ما شد و برای تامین پول مواد اولیه، کمک های خوبی کرد.

30هزار ماسک برای حاشیه شهر

او صفر تا صد دوختن و توزیع ماسک های این گروه ورزشکار را جهادی می داند و می گوید: ماسک های تولیدی ما رایگان به مناطق حاشیه شهر ارسال می شود. برای این کار همه بچه ها با دل‌وجان کار کردند و هزینه ای برای تأمین کارگر نپرداختیم. هزینه مواد اولیه را هم خیران، بنیاد حرکت انسانی و گاهی خود بچه ها تأمین کردند تا این ماسک ها تولید شود. تا حالا 30هزار ماسک تولید کرده ایم که در مناطق حاشیه مشهد توزیع شده است. اگر خدا بخواهد، می خواهیم برای بخش دوم، تولید ماسکN95 را شروع کنیم. تلاش می‎ کنیم این ماسک ها را با یک بسته مواد ضدعفونی دربین ساکنان حاشیه مشهد توزیع کنیم.

یک ملت، پشت هم

«۲۲کیلوگرم سمپاش روی شانه هایشان سنگینی می کند اما هر شب به عشق سلامتی مردم، سمپاش را روی شانه ها می گذارد تا درودیوار شهر را ضدعفونی کند.» این صحبت های مدیرعامل بنیاد حرکت انسانی است. او می گوید: از این جنس جوان ها کم نداریم؛ آن هایی که «جانی ودلی» پای کار آمده اند. اینکه می گویم یک سمپاش را از 7شب تا یک یا 2نیم شب روی شانه هایش می گذارند، کار کمی ‎ نیست. گفتنش حتی با حرف هم ساده نیست.

جواد نوروزی می گوید: اینکه می گویند ایرانی ها پشت هم هستند را می‎ توان با دیدن این کارها به خوبی متوجه شد. این روزها یک ملت پشت هم هستند. از همان لحظه های اول شیوع کرونا بچه های عضو بنیاد «حرکت انسانی» نیز پای کار آمدند؛ از همان سر صبح تحویل سال.

او می گوید: بنیاد حرکت انسانی یک بنیاد خیرخواهانه است که اعضای آن به صورت خودجوش و داوطلبانه کار می کنند. کار اصلی این بنیاد کمک به مردم کم بضاعت و انجام اقداماتی برای کاهش مشکلات و آلام آن هاست. ما در شرایط عادی تمام تمرکز و توجهمان را روی کاهش فقر گذاشته ایم و در شرایط غیرعادی مثل سیل و زلزله یا مثل همین کرونا نیز با تشکیل تیم های امدادی به کمک مردم می آییم.

گفت وگویمان با نوروزی برای حرکت انسانی بنیاد به روزهای مقابله با کرونا می رسد؛ «کرونا اوضاع همه را به هم ریخت. از همان روزهای اولی که کرونا و شیوع آن در کشور مطرح شد، تصمیم گرفتیم برای کمک به اوضاع پای کار باشیم. در این بنیاد خیریه از همه اقشار و مشاغل حضور دارند؛ استاد دانشگاه، کوهنورد، دکتر، دانشجو، کارمند و... . برای مقابله با کرونا گروه سنگ نوردی خورشید هشتم و دیگر اعضای بنیاد، اعلام آمادگی کردند و تیم هایی را تشکیل دادند.»

او ادامه می دهد: برای این کار حدود 120نفر شدیم. بچه ها همان روزهای اول چند سمپاش تهیه کردند تا با اعلام ستاد مبارزه با کرونا، خیابان ها و معابر اعلامی ‎ را گندزدایی کنند. اگر بخواهم دقیق تر بگویم، از پنجم اسفند کارمان را شروع کردیم و تا زمانی که ستاد مبارزه با کرونا اعلام کند، به همکاری با آن ادامه می دهیم.

وی آماری از تعداد خیابان هایی که گندزدایی کرده اند، ندارد و فقط می داند که تعداد درخورتوجه بوده است. می گوید: هر شب ستاد کرونای استان نام چند خیابان را برای گندزدایی اعلام می کرد و بچه ها کار ضدعفونی را انجام می دادند، بنابراین نمی توانم بگویم که چند خیابان را ضدعفونی کرده ایم. تاکنون چندین بار خیابان های محدوده های بیمارستان ها، کلینیک های مشهد و چند خانه سالمندان را گندزدایی کرده ایم.

او دلجویی از بیماران و پرستاران را یکی دیگر از اقدامات بنیاد برمی شمارد و می گوید: در این مدت با هماهنگی که با معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی مشهد و بهزیستی استان کردیم، توانستیم بسته هایی از میوه و شیرینی آماده کنیم و میان بیماران بهبودیافته در نقاهتگاه ها توزیع کنیم. خواستیم با این کار هم از آنان دلجویی کنیم و هم نشان دهیم که تنها نیستند و به آن ها بگوییم که یک ملت پشت آن هاست.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.

الهام مهدیزاده