فصل کوچ عشایر / زنان عشایر ایران همچنان درگیر تحریم فرهنگی تا فقر بهداشتی

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا،  زن در زندگی عشایری تنها عضوی است که زودتر از همه اعضا و پیش تر از طلوع خورشید بیدار می شود و شب هنگام نیز آخرین نفری است که چراغ سیاه چادر را خاموش می کند تا بعد از استراحتی کمتر از بقیه خودش را برای شروع روز پرتکاپویی دیگر آماده کند.

زندگی کوچندگی خستگی و سختی هایی دارد که بر دوش زنان ایل بیشتر احساس می شود پای صحبت هایشان که می نشینی می بینی که روزمرگی های زنان روستایی و شهری مثل داشتن آشپزخانه، ظروفی زیبا، وسایل خانه معمولی و ماندن در جایی به عنوان محل سکونت گاه، برای زنان عشایر در حد آرزو باقی می ماند.

دسترسی به ساده‌ترین امکانات بهداشتی برای زنان عشایر به صورت مطلوب مقدور نیست. متاسفانه مناطق عشایرنشین ما از حمام و سرویس‌های بهداشتی برخوردار نیستند که این مسئله برای زنان به خاطر مسائل خاص زنانگی که دارند می‌تواند مشکلات عدیده‌ای را ایجاد کند، حتی منجر به بیماری در خانم‌ها شود.

در جامعه عشایری پتانسیل‌های بومی وجود دارد برای مثال زنان عشایر ما در حوزه‌هایی مانند گلیم‌بافی، جاجیم بافی و به صورت کلی صنایع دستی از استعداد و توانمندی بالقوه‌ای برخوردار هستند که لازم است تمهیدات لازم جهت تبدیل این استعداد بالقوه به بالفعل صورت گیرد و استعداد مغفول مانده زنان عشایر کشف و از آنها بهره‌برداری شود.

زنان عشایر استان چنان درگیر سختی کار هستند که فرصت رسیدگی به مسائل شخصی را ندارد که می‌طلبد امکاناتی مانند کپسول و اجاق گاز  تهیه و در اختیار آنها قرار گیرد تا زنان برای تهیه هیزم دچار رنج نشوند.

 و اما باید تاکید داشت که هنوز و در این قرن و زمان، عشایر از ابتدایی‌ترین امکانات بهداشتی محروم هستند.

لیستی از مشکلات زنان عشایر

زنان عشایر در ایران با مشکلاتی جدی در زندگی خود مواجه هستند که می تواند در چند بخش به آنها اشاره داشت:

1- تحریم‌های فرهنگی: بسیاری از زنان عشایر به دلیل قوانین و سنت‌های فرهنگی و تحریم‌های فرهنگی محدودیت‌هایی در زندگی خود دارند. به عنوان مثال، در بسیاری از قبایل عشایر، زنان نمی‌توانند به تحصیلات بالاتر دست یابند یا به دلایل فرهنگی و تحریم‌های اجتماعی، از شغل خود استفاده کنند.

2- محدودیت در دسترسی به خدمات بهداشتی: بسیاری از زنان عشایر در مناطق دورافتاده زندگی می‌کنند و دسترسی به خدمات بهداشتی محدود است. این باعث می‌شود که زنان عشایر در برابر بسیاری از بیماری‌ها و مشکلات پزشکی دچار مشکل شوند.

3- محدودیت در دسترسی به آموزش: بسیاری از زنان عشایر به دلیل فرهنگ و سنت‌های قبیله‌ای، به تحصیلات بالاتر دسترسی ندارند. این باعث می‌شود که زنان عشایر به دلیل کمبود آگاهی، در زمینه‌های مختلف محدودیت داشته باشند.

4- تبعیض جنسیتی: در بسیاری از قبایل عشایر، تبعیض جنسیتی وجود دارد و زنان در مقابل مردان محروم می‌شوند. به عنوان مثال، در بسیاری از قبایل عشایر، زنان نمی‌توانند به شغل‌های پست و سخت دسترسی داشته باشند و در برابر مردان در مقابل حقوق کمتری قرار می‌گیرند.

خبرنگار : آزاده مختاری