دولت منابع کافی برای ارائه تسهیلات و احداث مسکن ندارد / ارتباط برج سازی با فرونشست تهران منطقی نیست

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، بلندمرتبه سازی در کلان شهرها را می توان یکی از نقاط قوت دوران مدرن نام برد که موجب می شود به جای توسعه افقی شهر، توسعه به شکل عمودی ادامه پیدا کند. با این وجود به بلندمرتبه سازی می توان از منظر دیگری نیز نگریست؛ به طوری که به دلیل هزینه بالای ساخت و دسترسی به آن، هزینه تمام شده آن برای مشتری نیز بسیار زیاد خواهد بود. از سویی دیگر، ساخت و ساز اینچنینی، موجب مصرف آب بالا و ایجاد فرونشست و فروچاله در شهر خواهد شد. درستی این ادعاها را از علی نوذرپور، شهردار سابق منطقه 22 تهران و کارشناس حوزه شهری جویا شدیم.

او در ابتدا با اشاره به اینکه برج سازی یا بلندمرتبه سازی یک ضرورت برای کلانشهرها است و مهم ترین علتش نیز کمبود زمین در شهرهای بزرگ است، گفت: ساخت و ساز افقی، نظر اقتصادی به صرفه نیست. بر فرض اینکه حتی بخواهیم توزیع افقی در شهر داشته باشیم، می بینیم که باید هزینه زیادی برای احداث تاسیسات زیربنایی مثل شبکه گاز، آب، برق، فاضلاب و... انجام شود که اصلا توجیه اقتصادی ندارد که نه دولت و نه شهرداری ها امکان انجامش را ندارند و نخواهند داشت. این مهم در توسعه افقی شهرها، هزینه ای بیشتر خواهد داشت چراکه شبکه نیز باید توسعه دهید ولی در توسعه عمودی چنین چیزی مشاهده نمی شود ولی در توسعه عمودی این توسعه شهر را به این شکل نداریم.

نوذرپور تاکید کرد: فعلا مجوز بلندمرتبه سازی به معنای احداث بناهای 12 طبقه و بیشتر به موجب قوانین فعلی وجود ندارد و شورایعالی شهرسازی و معماری کشور نیز چنین اجازه ای به استثنای شهر سرخرود صادر نکرده است. فعلا برای سایر شهرها، با این ممنوعیت مواجه هستیم مگر اینکه در طرح جامع شهری که تهیه می شود نکات لازم برای بلندمرتبه سازی را لحاظ کنند یا اینکه مطالعه مستقلی در این زمینه داشته باشند که در نهایت به تصویب شورای عالی شهرسازی و معماری کشور برسد. باید بدانیم، هر گونه بلندمرتبه سازی، بی تردید، باید یک سری مراحل قانونی را از جمله در کمیسیون ماده 5 و شورای عالی شهرسازی و معماری کشور پشت سر بگذارد. 

وی در ادامه افزود: در احداث بنای افقی با تعداد دو طبقه مقدار آبی که مصرف می شود به ظاهر کمتر از آبی است که برای یک برج 20 طبقه مصرف می شود؛ ولی در نظر بگیرید باید 10 واحد مسکونی دو طبقه ساخته و زیرساخت هایش فراهم شود تا به اندازه آن برج برسد. برای همین نمی توان برج سازی را متهم اصلی مصرف آب در کلانشهرها دانست. همچنین فرونشست زمین، ارتباط چندانی با بلندمرتبه سازی ندارد و خودش مستقل و قابل بحث است.

نوذرپور با تاکید بر اینکه هزینه ساخت و ساز در برج سازی بیشتر است، گفت: ساختمان سازی در ساختمان های ویلایی یا کم ارتفاع، به تبع کم هزینه تر از برج سازی است. به هر حال، در این شرایط، قیمت بالاتر می رود. لازم است بدانید که این بالا بودن قیمت تابع عرضه و تقاضا است. تا زمانی که تقاضا باشد و عرضه مناسب نیز داشته باشیم؛ عرضه اینگونه مسکن ها نیز وجود خواهد داشت. اگر عرضه مسکن، تقاضا را جواب دهد، بازار متعادل می شود و قیمت رو به کاهش خواهد رفت. بنابراین، نفس برج سازی ارتباطی با گران شدن مسکن ندارد. گرانی مسکن دلایل مختلفی دارد که از جمله آنها مباحث اقتصادی است. دولت به اندازه کافی منابع برای ارائه تسهیلات و احداث مسکن ندارد. از سویی دیگر خانواده ها بودجه شان به اندازه ای نیست که بتوانند مسکن را تامین کنند.

او در پایان تاکید کرد: اشکال در اینجاست که چرا شهرداری ها و شورایعالی شهرسازی و معماری کشور، تکلیف بلندمرتبه سازی را روشن نمی کنند؛ یعنی مدتهاست که ضوابط خاصی برای این مهم تهیه نشده است.