پیام وزیر آموزش و پرورش به مناسبت هفته بزرگداشت پیوند اولیا و مربیان

به گزارش رکنا به نقل از مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش ، متن پیام یوسف نوری به شرح زیر است: 

به نام خداوند بخشاینده و مهربان

آغاز هفته بزرگداشت پیوند اولیاء و مربیان که یادآور هم‌یاری تلاشگران عرصه مقدس تعلیم و تربیت است را به شما والدین محترم، مدیران و معلمان عزیز و سایر فرهنگیان گران‌قدر تبریک می‌گویم. 

به لطف ایزد منان سال تحصیلی جدید پس از دو سال وقفه در آموزش حضوری، با تلاش همکاران فرهنگی و مشارکت اولیای گرامی آغاز شده است. بر خود فرض می‌دانم که در مطلع پیام از مجاهدت‌های هوشمندانه و مسئولانة تمام همکاران عزیز که اجازه ندادند جریان تربیت در این دو سال منقطع شود، صمیمانه سپاسگزاری کنم. همچنین از زحمات مضاعف اولیای دانش‌آموزان در این مدت قدردانی می‌نمایم که جلوه‌ای نو از مشارکت خانواده در امر آموزش را به نمایش گذاردند. 

هفته بزرگداشت پیوند اولیا و مربیان از یک سو فرصتی برای تأکید بر اهمیت مشارکتی بودن امر تربیت است و از سوی دیگر مجالی برای بازاندیشی در ساز وکارها و ابداع شیوه‌های نوین همیاری خانه و مدرسه در راستای تربیت دانش‌آموزانی عاقل، عالم و کوشاست. 

یکی از آسیب‌هایی که آموزش و پرورش ما بدان مبتلاست، پاره پاره شدن جریان تربیت است، به نحوی که بخشی از تربیت را بر عهده مدرسه و برخی را بر عهدة رسانه گذارده‌ایم و باقی را نیز به خانواده حواله داده‌ایم. تربیت یک فرآیند به هم‌پیوسته است که قابل تفکیک از هم نیست؛ نه آموزش از پرورش جداست و نه اخلاق از دانش منفک. به تبع این واقعیت، جدا نمودن نهادهای تربیتی مانند خانواده و مدرسه از یکدیگر نیز، جریان تربیت را مختل می‌سازد. اگر دانش‌آموز را مانند گوی سرگردان بین خانه و مدرسه و رسانه رها کنیم، امکان تربیت یک متربیِ برخوردار از هویت یکپارچه مخدوش خواهد شد. 

تبیین این نگرش برای اصحاب تربیت بوی‍ژه اولیای دانش‌آموزان و همکاران فرهنگی از مقدمات ضروری تحول در آموزش و پرورش است، از این رو از تمام دست‌اندرکاران تربیت بوی‍ژه انجمن‌های اولیا و مربیان سراسر کشور می‌خواهم که از فرصت هفته بزرگداشت پیوند اولیا و مربیان استفاده نمایند و با استفاده از برنامه‌های متنوع ترویجی و بهره‌مندی از ظرفیت صاحب‌نظران این عرصه، اهمیت مشارکتی بودن امر تربیت را برای عموم والدین و معلمان گرانقدر تبیین نمایند. 

مسأله دوم، ساز وکارهای همیاری خانواده و مدرسه و چگونگی مشارکت آن‌ها در فرآیند تربیت است. به تجربه دریافته‌ایم که ساز وکارهای فعلی این همیاری از کارآمدی و تناسب لازم با اقتضائات زمانه برخوردار نیست. ما با سرعت به سمت جهانی جدید در حرکت هستیم و مکلفیم که فرزندانمان را برای زیست مؤمنانه و عاقلانه در دنیای جدید آماده سازیم. پُر واضح است که استفاده از ساز وکارهای کهنه در دنیای جدید محکوم به شکست است، از این رو باید ابداعاتی در امور مختلف از جمله الگوی مشارکت و تعامل اولیا و معلمان ایجاد کرد و شیوه‌هایی کارآمدتر و به‌روزتر را برای یکپارچه‌سازی جریان تربیت به کار گرفت. 

انتظار می‌رود که در هفته پیش رو، این پرسش را به سؤال مشترک تمام مدارس مبدل سازیم که «چه تحولاتی باید در روش‌های مشارکت خانواده در امور مدرسه رخ دهد تا جریان تربیت دانش‌آموزان تسهیل گردد و اولیا چگونه می‌توانند مشارکت فعال‌تری در امور آموزشی – پرورشی، امور اجرایی و همچنین در نظارت بر عملکرد مدرسه داشته باشند؟»

انجمن اولیا و مربیان باید محملی برای پاسخ به این سؤال و پیگیری عملی آن‌ها باشد تا هر مدرسه ابداعاتی در این زمینه را تجربه نماید و با دیگر مدارس به اشتراک بگذارد. 

در پایان از درگاه خداوند منان در پرتو پیوند خانه و مدرسه، موفقیت، سربلندی، عزت و اقتدار روزافزون برای کشور عزیزمان ایران طلب می‌نمایم.