مصرف مُسکن ایرانیان چند برابر میانگین جهانی / نیاز فوری جامعه، ایجاد رفاه حداقلی

افسردگی / به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، با افزایش لجام گسیخته قیمت های کالاهای اساسی، مسکن و تمام اقلام باعث گسترش ناامیدی در جامعه شده است. به جز یکی دو درصد از مردم هر چه تلاش می کنند هیچ اتفاقی در زندگی شان رقم نمی خورد و یک قدم پیشرفت نمی کنند. این موضوع به بحران افسردگی و خشم جامعه دامن زده است و با مردمی روبرو هستیم که تصور می کنند در کرونا در  بدترین وضعیت جامعه جهانی قرار دارند. در این شرایط است که خواه ناخواه خشونت هم افزایش می یابد. حالا افسردگی به کودکی رسیده و خشم به سن از 10-12 سالگی.

اردشیر گراوند، جامعه شناس در گفتگو با خبرنگار اجتماعی رکنا در این مورد تاکید کرد: اساسا ساختار اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی هر کشوری سیستمی دارد که موجب سعادت انسان می شود. وقتی سیستم نتوانست کار کند هر کدام از عناصر آن لنگ زد و با بقیه عناصر همکاری نامناسبی وجود نداشت ، نابسامانی اجتماعی خروجی آن می شود.

قشر متوسط جامعه را متعادل می کند

وی با بیان این که اولین نابسامانی اجتماعی بی عدالتی است، افزود: بی عدالتی همین شرایطی است که در کشور ما حکم فرماست و حجم زیادی فقیر، حجم بسیار کمی غنی، قشر متوسط بسیار کوچک شده است. قاعده این است که اگر 3-4 درصد غنی داشته باشیم، دو سه درصد فقیر و بقیه جامعه قشر متوسط باشد، جامعه متعادل و سالم است. عموم مردم آرام هستند، بهداشت، آموزش، سلامت و مسکن آنها برقرار است. به همین دلیل است که می گویند اگر جمعیت قشر متوسط یک کشور بیشتر باشد، آن کشور آرام است و دچار هیجان نمی شود و سیستم اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آنها درست عمل می کند. در غیر اینصورت آن کشور نامتعادل است که حجم فقرای خود را زیاد می کند و قشر متوسط آن کم و آسیب پذیر است.

قشر آسیب پذیر حداقلی های جامعه را ندارند

اردشیر گراوند با اشاره به این که در 60-70سال گذشته حجم قشر مستضعف جامعه زیاد است، گفت: برای قشر آسیب پذیر حداقل های زندگی را فراهم نکرده ایم. اگر تعداد قشر فقیر یک جامعه زیاد باشد، یعنی مردم آن جامعه در معرض آسیب هستند. کسانی که در معرض آسیب هستند، از شرایط خود به شدت ناراضی هستند و تلاش آنها منتج به نتیجه نمی شود و توانایی های آنها در نظام اجتماعی کارایی ندارد، آرامش ندارند. در اولین قدم باید از خود و جامعه ناراضی می شود. قاعدتا این فرد افسرده می شود. ممکن است بخشی از این افراد به طرف اعتیاد و... سوق پیدا کنند و بخش دیگر به خودکشی. اما بخشی بین این دو بخش هستند که افسرده می شوند و به دارو روی می آورند.

مصرف دارو در ایران چند برابر میانگین جهانی

این جامعه شناس افزود: قشری که دارو مصرف می کنند از سوی خانواده حمایت می شوند چون برای روانشناس و دارو و مشاور گران است. حجم استفاده از مسکن ها در ایران چند برابر میانگین جهانی است. حجم مصرف داروهای افسردگی نیز عدد بزرگی را به خود اختصاص می دهند. اما این افراد که دارو مصرف می کنند. این خانواده ها قشر متوسط به بالا هستند که به این روشنفکری رسیده اند و فرد را مجاب می کنند که به روانشناس یا مشاور مراجعه کند. در ایران فرهنگ رفتن نزد روانشناس بسیار پایین است. بنابراین قشری که دارو مصرف می کنند، قشر بسیار کمی هستند و عموما به مسکن یا اعتیاد و روانگردان ها پناه می آورند و آخر خط هم خودکشی است.

عوارض فجیع کرونا در بلند مدت

وی گفت: در شرایطی که کرونا، مشکلات اقتصادی، اخلال در کسب و کار و... وجود دارد باید منتظر موجی از عوارض اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی باشیم و تخریب های فردی افزایش می یابد. شاید این عوارض در کوتاه مدت مشخص نشود اما در 10-15سال آینده این عوارض سر باز می زنند و خود را به طرز فجیعی نشان می دهند.

همدلی برای تغذیه کامل کشور

اردشیر گراوند در پاسخ به این سوال که راهکار کوتاه مدت و بلند مدت ساماندهی این شرایط چیست؟ تاکید کرد: به نظر من کشور در کوتاه باید تمام توان خود را بگذارد تا مردم را از فقر نجات دهد. مسئولان تمام ظرفیت های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و مشارکت های مردمی را باید به کار بگیرند تا فقر بیش از این نشود. سیستم های حمایتی مانند بهزیستی، خیرین، کمیته امداد، دولت و... باید حداقل برای تغذیه کامل در تمام استان های کشور همدل شوند تا فردی از نظر تغذیه مشکلی نداشته باشد. برای راهکار بلند مدت باید فکر جدی بکنیم. باید ببینیم اصلا برنامه کشور در راستای سلامت و سعادت مردم است یا نه؟ اگر این برنامه را داریم باید سازمان برنامه و بودجه باید از حلقه دولت جدا شده و برنامه درستی برای سعادت مردم بچیند تا جامعه به رفاه حداقلی برسد. آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.