راهکار قرنطینه یک ماهه اما بدون هزینه برای دولت

قرنطینه/ به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، با وجود اجباری شدن استفاده از ماسک، صورت ها از ترس این ویروس خطرناک پشت ماسک ها پنهان شدند. ولی این اقدام نیز نتوانست به کاهش مرگ و میر و ابتلا به کووید-19 بینجامد. این ویروس دور بسیاری از استان های کشور را با مداد قرمز رنگ آمیزی کرده است. در این میان بسیاری معتقدند با تعطیلی های به موقع می توان از مرگ هموطنان بیشتری پیشگیری کرد. رئیس و اعضای ستاد ملی مبارزه با کرونا اما این اعتقاد را ندارد و با پافشاری روی محدودیت هایی که در موارد بسیاری اجرا هم نمی شود قصد مقابله با کرونا را دارند.

اردشیر گراوند، جامعه شناس در گفتگو با خبرنگار اجتماعی رکنا تاکید کرد: مرگ و میرهای ناشی از کرونا (در این مدت حدود 9ماه) علاوه بر تاثیر بر ترکیب جمعیت کشور، پیامدهای اجتماعی، عاطفی و فرهنگی فراوانی برای کشور دارد.

اثرات آینده کرونا در جامعه

وی افزود: بیش از آن چه مدیریت این بیماری را به فوت افراد تقلیل دهیم باید به دیگر جوانب آن توجه کنیم که چه اثراتی در آینده روح و روان، اخلاقیات جامعه می گذارد. متاسفانه با ایجاد محاسبات ریالی اعلام می کنیم که نمی توانیم کشور را قرنطینه کنیم.

مرگ و میر گرسنگی کمتر از جانباختگان کروناست

این جامعه شناس گفت: اگر از نظر مرگ و میر به موضوع قرنطینه نگاه کنیم این سوال پیش می آید که با قرنطینه یک ماهه کشور تعداد مرگ و میرهای براثر گرسنگی بیش از 12هزار نفری است که در ماه براثر کرونا فوت کرده اند؟ مسلما نیست. از یک زمانی می توانیم این زنجیره ابتلا را کانالیزه یا قطع کنیم. دولت و مردم باید تلاش کنند که این بیماری را مدیریت کنند. همه می دانیم که مردم به دولت و گفتمان دولت اعتمادی ندارند. اما راهی جز گفتگو کردن سران کشور با مردم وجود ندارد بنابراین باید این راه را امتحان کرد. از بالاترین مقام کشور تا سران قوا، نخبگان و کارشناسان باید با مردم صحبت کنند که به هر دلیلی (مسائل مالی، تحریم ها، نبود وجود زیرساخت های موجود) نتوانستیم یک ماه قرنطینه کنیم. مردم باید در حجم وسیع به قرنطینه یک ماه اقدام کنند.

خدمات تمام جامعه به کارمندان

اردشیر گراوند با اشاره به محاسبات ساده مالی، تاکید کرد: 8 تا 8.5میلیون نفر کارمند دولت یعنی حقوق بگیر و بازنشسته دولتی، عمومی یا حکومتی هستند. در حقیقت این کارمندان 8 تا 8.5 میلیون خانوار محسوب می شوند و قاعدتا خیلی به مشکل نمی خورند. چون دولت باید حقوق و دستمزد این افراد را بپردازد. در مقابل حجم بسیار زیادی از مردم به این 8میلیون نفر در قالب مراکز فروش، خدماتی، سوپر مارکت و... خدمات می دهند. پس پولی که از طریق این 8 میلیون نفر به جامعه تزریق می شود، حجم بزرگ است. این کارمندان حدود 80 تا 100 ساعت اضافه ساعت می گیرند. اگر دولت این اضافه کاری را به 5میلیون دهک بسیار فقیر تزریق کند، آنها نیز یک ماه در خانه خواهند ماند. دولت با این راهکار 13میلیون خانوار را در خانه نگه می دارد.

کمیته امداد مردم را در قرنطینه همراهی کند

وی با اشاره به این که 5میلیون خانوار روستایی در ایران وجود دارد، اظهار کرد: روستایی ها کمتر به دولت وابسته هستند و عمدتا خوداتکا هستند. با تقویت یارانه ها نیز می توان این افراد را در خانه نگه داشت. اگر کمیته امداد نیز اعتبار دو ماه آینده خود را به 3میلیون خانوار تحت پوشش خود تزریق کند. آنها نیز در خانه خواهند ماند. حدود 5میلیون خانوار نیز در یک ماه قرنطینه با مشکلی روبرو نمی شوند. این قشر از اندوخته خانه هایشان استفاده می کنند.

لزوم استمهال وام ها

این جامعه شناس با تاکید بر این که دولت و حکومت دو اقدام را باید در پیش بگیرند، افزود: استمهال وام ها و معوقات به مدت 2 یا 3 ماه. بیشتر مردم وام و قسط دارند و برای تامین اقساط مجبورند سرکار بروند. قاعدتا می توان کشوری را با مشارکت مردم و قرنطینه سفت و سخت این زنجیره را قطع کنند. هزینه ای که برای مدیریت بیماری کرونا و مرگ و میر ناشی از این بیماری می کنیم به همراه خستگی پزشکان، پرستاران و کادر درمان بیش از این است که بخواهیم به خانوارها برای یک ماه تزریق کنیم تا در خانه بمانند.

دولت قصد مداخله جدی

اردشیر گراوند با اشاره به این که سیستم انفعالی را در پیش گرفته ایم، گفت: براساس این سیستم انفعالی مردم را هم به خیابان بیایند و تعداد بیماران افزایش یابند. سیستم درمان را مجبور کنیم که به بیماران خدمات دهند در حالی که مردم پروتکل ها را رعایت نمی کنند. بی توجهی عمومی نسبت به این بیماری پیدا شده است و عوارض آن هر روز بیشتر می شود. به نظر می رسد دولت نمی خواهد مداخله جدی کند. دستگاه های دولتی حتما می توانند کشور را یکماه با همان پولی که خرج می کنیم قرنطینه کند. باید دست به دست هم بدهیم تا حجم مراجعات به بیمارستان ها را کم کنیم. وقتی آمار به 400 رسیده حتما در آینده ای نزدیک به 600 نفر هم می رسد چرا که کار عجیب و غریبی نمی توانیم انجام دهیم. اگر با این رویکرد پیش برویم عوارض عاطفی، اجتماعی و فرهنگی این بیماری تا سالیان سال برطرف نخواهد شد. باید در همین روزها تصمیم جدی و قاطعی حاکمیت و دولت بگیرد تا این موضوع را مدیریت کند. افرادی که تجمع می کنند یا مراسمی برگزار می کنند نیز باید از این قاعده قرنطینه و توصیه های بهداشتی اطاعات کند. برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.