چرا ایرانیان کمتر به هم لبخند می زنند؟ / بی توجهی آموزش و پرورش به مهارت آموزی رفتارهای اجتماعی

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، اداب معاشرت در هر کشور موازین خود را دارد. اما در تمام جوامع کلمه ای مانند سلام برای آغاز مراودات اجتماعی رسم است. همچنین خوشرویی و داشتن لبخند بر لب نیک شمرده شده است. در خیلی از ورودی ها مکتوب شده است که با لبخند وارد شوید. این رفتار چه ارزشی در جامعه دارد؟ چقدر سبب تسکین اضطراب انسان ها در مراودات اجتماعی می شود؟ ایا اکتسابی است یا ذاتی ؟ و اینکه چرا ایرانیان کمتر به داشتن لبخند شهره هستند؟ سارا گلستانی ، روانشناس در این رابطه با رکنا گفت و گو کرد.

مهم بودن لبخند زدن در مناسبات اجتماعی

گلستانی گفت : لبخند یک رفتار انتخابی، اجتماعی و اکتسابی است. این رفتار در مناسبات اجتماعی بسیار مهم است. چقدر برای شما فرق می کند که در اولین برخوردتان با کسی او خشمگین یا عبوس باشد، یا بشّاش و خندان باشد؟ مسلما ادامه ارتباط با کسی که حضور شما را با لبخند پاسخ داده است بسیار راحت تر است. این رفتار ساده می تواند مناسبات اجتماعی را تسهیل و لذت بخش کند.

بی توجهی آموزش و پرورش به مهارت آموزی اجتماعی

وی افزود : لبخند زدن یکی از فاکتورها مهارت های اجتماعی است. افراد جامعه باید در آموزش مهارت های اجتماعی لبخند را بیاموزند. دوره ای قرار بود این مهارت ها در سطح آموزش و پرورش ارائه شود. اما متاسفانه ادامه پیدا نکرد و خبری از آن نشد. رفتار بشاش یا افاده لبخند اکتسابی و آموختنی است. اما نباید فراموش کرد که این نوع رفتار چقدر به وضعیت معیشتی و روانی جامعه وابسته است. رفتار افراد جامعه بیانگر وضعیت آنها در جامعه است. افرادی که مصائب زیادی دارند کمتر لبخند می زنند یا خوشرویی کمتری دارند.

لبخند های امروز مردم تصنعی است

این روانشناس بیان کرد : اخیرا رفتارهای عجیبی را در کشور می بینیم. متاسفانه خشونت بیمارگونه است. این در همه مناسبات اجتماعی دیده می شود. در رانندگی آشکار است. طبیعتا شرایط تاثیر دارد. مسائل اقتصادی بسیار عاملیت دارند. آنچه مشهود است این است که روان جامعه هر روز رنجورتر می شود. سخت است که در این شرایط از آنها انتظار لبخند داشته باشیم. امروز اگر مردم لبخند می زنند تصنعی است. البته مسئله آموزش هم است.

چرا آموزش مهارت های زندگی رها شد ؟

گلستانی گفت : جامعه باید برای مهارت های زندگی آموزش ببیند. همیشه زمان این آموزش است. رسانه، مدرسه، خانواده و مجموعه جاهایی که ارتباط با مخاطب دارند، باید به این کار مبادرت کنند. در بسیاری از کشورها آموزش مهارت های زندگی رایج است. در این بین رفتار بشاش و لبخند هم آموزش داده می شود. لبخند یکی از اجزای مهم مهارت زندگی و ارتباط بهینه بین انسان ها است. این اموزش ها قرار بود در دبستان و پیش از دبستان ارائه بشود که متاسفانه رها گشت.

شیوع بن بست اخم آلودگی در مناسبات اجتماعی

وی افزود : این آموزش ها لازم است تا کودکان در بزرگسالی مشکل ارتباط نداشته باشند. لبخند ابزار ارتباط غیر کلامی است. اهمیت زیادی دارد. فرض کنید صبح که با همسایه خود روبرو می شوید لبخند بر صورتش باشد. احساسی که تجربه می کنید این است که می توانید ارتباط را ادامه دهید. احساس می کنید امروز روز خوبی است. در غیر این صورت با بن بست روبرو می شود. سدی بین شما و دیگران است. لبخند رفتار ساده ای است اما مهم است. با لبخند احساس امنیت می کنید. احساس اینکه مشکلی در این رابطه پیش نخواهد آمد. این را با سلام و علیک جدی یا بی تفاوت مقایسه کنید. در دومی مورد شما بسته بودن را تجربه می کنید. هر کدام از این رفتار ها در شما چیزی را فراخوانی می کند. این فراخوانی درخور حس متقابل است. همینطور شما در دیگران فراخوانی می کنید.
وی در پایان گفت : انسان یک موجود اجتماعی است. لبخند پلی برای این ارتباط است. وقتی جامعه به سمت انزوا می رود، لبخند در مراودات اجتماعی کم می شود. این تا حدی بیمارگونه است. در شرایط فعلی جامعه، درگیری های فردی و گفتگوهای ذهنی تا حدی است که افراد از جلوه خود برای اجتماع غافل شده اند. نشخوار فکری به انها اجازه نمی دهد بدانند چه نمایی از خود بیرون می دهند. افراد می خواهند با هم ارتباط داشته باشند اما ناخودآگاه از ارتباط نگران هستند و پرهیز می کنند. برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.