گریم های ترسناک برای بعضی والدین دردسرساز شده است

موضوع اصلی این برنامه که پخش آن از ابتدای ماه مبارک رمضان شروع شده، درباره عموپورنگ با بازی داریوش فرضیایی است که برای فرار از شلوغی و آلودگی هوای شهر، از محل سکونت خود به مزرعه یکی از دوستانش به نام مرد کهن نقل مکان کرده‌ است تا در آن جا به آرامش ذهنی برسد.

به گزارش رکنا ، در این بین، گریم عجیب شخصیت‌های این برنامه و تکیه کلام های آن‌ها، برای بعضی والدین دردسرساز شده است. شخصیت خر این برنامه مدام تکرار می‌کند: «خر منم، من خرم» و ممکن است بعضی بچه‌ها از او الگوبرداری و این جمله را در خانه تکرار کنند. علاوه بر آن، گاگول، الاغ و ... هم دیگر شخصیت‌های این برنامه تلویزیونی هستند. به همین بهانه و در ادامه، نکاتی درباره این برنامه پربیننده از منظر روان‌شناسی مطرح خواهد شد که توجه به آن‌ها توسط والدین ضروری به نظر می‌رسد.

بی‌سلیقگی در گریم و انتخاب اسم بعضی شخصیت‌ها

به عنوان اولین نکته مهم و قابل تامل، به گریم و ظاهر شخصیت‌های برنامه کلبه عموپورنگ می‌پردازیم. با توجه به این‌که محوریت شخصیت‌ها در این مجموعه با حیوانات است، به نظر می‌رسد در گریم این شخصیت‌ها سلیقه چندانی به خرج داده نشده و ظاهر آن ها بیشتر یادآور عروسک‌های ترسناک برنامه‌های کودک دهه60 است به طوری که برای بچه‌های زیر پنج یا شش سال ترسناک است و بعضی خانواده‌ها را برای تماشای این برنامه مردد می‌کند. بهتر بود با حفظ همین کاراکترها، ظاهر عروسک‌ها را کمی جذاب‌تر می‌کردند تا بچه‌های کوچک تر با خیال آسوده‌تری این برنامه را می‌دیدند. علاوه بر این، انتخاب نام گاگول برای یکی از شخصیت‌ها در نوع خود تعجب‌برانگیز است چراکه در فرهنگ کلامی ما این کلمه بار منفی دارد و با توجه به جامعه هدف این برنامه، انتخاب چنین نامی بی‌سلیقگی بوده است.

کودکان به شدت از عموپورنگ تقلید می‌کنند

نکته بعدی که باید به آن توجه شود، اثر پذیری زیاد کودکان از چنین برنامه‌هایی است. با توجه به محبوبیت فراوان عمو پورنگ در میان کودکان، هر چه توسط این شخصیت تلویزیونی عرضه می‌شود، به نوعی مشروعیت دارد و کودکان به شدت از آن تقلید می‌کنند. رفتار غلوآمیز و تکیه‌کلام‌های شخصیت ها به ویژه خر(که می گوید من خرم) هرقدر هم که هدفمند و در راستای نهی چنین رفتارهایی باشد، به شدت توسط بچه‌ها تکرار می‌شود و ممکن است توسط اطرافیان کودک خوشایند تلقی نشود.

چنین رفتاری، معمولا زمینه‌ساز بروز آشفتگی در میان والدین و کودک خواهد بود.معمولا هرچند سال یک بار یکی از شخصیت‌های تلویزیونی مورد توجه عده زیادی قرار می‌گیرد و مردم از او تقلید می‌کنند. نمونه بارز آن تکیه کلام نه غلام؟ توسط خشایار در زیر آسمان شهر یا صداهای ناخوشایند مهران مدیری در شب‌های برره یا چطوری جون دل؟ در همین فضای‌مجازی است. هرچند تمام این‌ها مانند یک موج است و به همان سرعتی که همه گیر می‌شود، بعد از مدت کوتاهی فراموش می شود اما باز هم نمی‌توان به این بهانه، دست به انتخاب چنین دیالوگ‌هایی به خصوص برای برنامه‌‌های کودک زد.

با تقلیدهای بچه‌ها از این برنامه چه کنیم؟

در همین خصوص به والدین توصیه می‌شود هنگامی که شاهد تقلیدهای رفتاری از کودکان خود هستند، در ابتدا بی‌توجهی شود و طوری رفتار کنند که انگار متوجه رفتار کودک نیستند اما در صورت ادامه این رفتار، خیلی قاطع به کودک خود بگویند درآوردن صدای حیوانات در خانه برای شما پذیرفته شده نیست و در صورت تکرار این رفتار از تماشای این برنامه جلوگیری می‌کنید یا کودک را از چیزی که برایش خوشایند است، محروم خواهید کرد. این محرومیت می‌تواند نرفتن به پارک، نخوردن بستنی یا کوتاه شدن قصه شب باشد. هرچه که هست شما باید برای تکرار نشدن چنین رفتارهایی توسط کودک، قوانینی را در خانه وضع کنید تا بیان چنین دیالوگ‌هایی توسط کودک به عادت تبدیل نشود.

نکته پایانی

با توجه به محتوای انتخاب شده برای هر قسمت، کاملا مشخص است که یک تیم حرفه‌ای و کارشناسی شده پشت این پروژه قرار دارد و باید اعتراف کرد که این برنامه جذاب، نکات مثبت و درس‌آموز زیادی برای کودکان دارد و به همین دلیل است که پربیننده شده اما توجه به نکات گفته شده درباره شخصیت‌ها می‌تواند به کیفیت کار اضافه و رضایت تعداد بیشتری از والدین را جلب کند.آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.

نویسنده : دکتر ساحل گرامی| روان‌شناس کودک