این مطلب از گروه وب گردی است و تنها جنبه سرگرمی دارد
عکس پلیس زن در تهران ۵۰ سال قبل
در سال ۱۳۵۱ رقم جریمه پرداختی رانندگان تهرانی به ۲۵۰ میلیون ریال رسید.
پلیس راهور تهران در سال ۱۳۵۲ میزان جریمه دریافتی از رانندگان پایتخت در سال ۱۳۵۱ اعلام کرد. روزنامه اطلاعات ۱۵ شهریور ۱۳۵۲ در خبری اعلام کرد که رانندگان تهرانی در سال ۱۳۵۰ به خاطر جرایم رانندگی ۱۷۰ میلیون ریال پرداختند که این رقم در سال ۱۳۵۲ در حدود دو برابر شد و به ۲۵۰ میلیون ریال رسید.
خبر را بخوانید و عکسی از پلیس راهور زن در چهار راه مخبرالدوله تهران در همان سال تماشا کنید.
تاریخچه پلیس راهنمایی رانندگی
در تهران قدیم، مردم از درشکه، کالسکه، واگن اسبی، قاطر و الاغ برای حمل و نقل استفاده می کردند. واگن های اسبی، اتاق های چرخ داری بودند که توسط دو اسب، روی ریل حرکت می کردند. این واگن ها توانایی جابجایی ۵۰ نفر را داشت. کلیه خطوط واگن های اسبی به بازار ختم می شد.
موقعیت ایستگاه ها و خطوط بدین صورت بود:
اول – “خط بازار” تا انتهای خیابان لاله زار ادامه داشت.
دوم – “خط شاه عبدالعظیم” از مسیر ناصریه (خیابان ناصرخسرو فعلی)، چراغ برق (خیابان امیرکبیر) و خیابان ری میگذشت و بعد از طی کردن از هفت دوراهی، به ایستگاه ماشین دودی ختم می شد.
سوم – “خط باغ شاه” از بازار شروع می شد و بعد از گذشتن از شش دو راهی به دروازه باغ شاه ختم می شد.
چهارم – “خط دروازه قزوین” از میدان توپخانه راه می افتاد، از چهارراه حسن آباد عبور کرده و در نهایت به دروازه قزوین می رسید.
دولت، برای اولین بار در سال ۱۳۰۸، واگن اسبی را از خیابان ها جمع کرد( البته درشکه ها تا سال ۱۳۲۰ جزو وسایل حمل و نقل تهران محسوب می شدند) در همان سال، حکومت به فکر افتاد که یک سرویس حمل و نقل عمومی در تهران تاسیس کند و همین باعث واردات انواع تجهیزات ترافیکی به کشور شد. هم زمان با حمل و نقل توسط ماشین دودی، کالسکه بخار نیز در سال ۱۲۸۳ به تهران وارد شد. کالسکه بخار متعلق به مظفرالدین شاه قاجار بود و توسط فردی فرانسوی رانده می شد. این اتومبیل بسیار سر و صدا داشت و سقفش چادری از برزنت بود. با وجود افزایش وسایل نقلیه، تا آن زمان هیچ مقرراتی برای رعایت قوانین راهنمایی رانندگی، جهت نظم بخشیدن به عبور و مرور وضع نشده بود. تا اینکه فردی سوئدی با همراهی عده ای از هموطنانش به ایران دعوت شدند. این فرد سازمانی به نام نظمیه (شهربانی) در ایران برپا کرد و شعبه ای نیز به نام “عبور و مرور” در آن تاسیس گردید.
به دنبال این رویداد، تعدادی اتوبوس از کشورهای دیگر خریداری شد. در سال ۱۳۰۰، حدود ۶۰۰ دستگاه اتومبیل و موتورسیکلت در تهران وجود داشت که همچنان جزء وسائل نقلیه در تهران محسوب می شد.
در سال های بعد، رشد وسایل نقلیه به سرعت افزایش پیدا کرد؛ به صورتی که در سال ۱۳۳۳ آمار وسایل نقلیه در کشور ۸۰۱۰۰ دستگاه اعلام شد.
“پلیس راه ژاندارمری”در سال ۱۳۴۷ در تهران تاسیس شد. امور راهنمایی و رانندگی تهران، طبق قانون در سال ۱۳۵۳ به شهرداری واگذار گردید.
در تاریخ ۱۲ فروردین ۱۳۷۰ طرح ادغام نیروهای انتظامی توسط سازمان راهنمایی و رانندگی اجرا شد و پلیس راه و ژاندارمری جمهوری اسلامی ایران با هم ترکیب شده و معاونت راهنمایی رانندگی و حمل ونقل ناجا تاسیس شد.
ارسال نظر