افسردگی در کمین مبتلایان به بیماری روماتیسم

در بیماران روماتیسمی به دلیل ماهیت بیماریشان و اغلب بدلیل عدم آگاهی از آینده بیماری و اطلاعات غلط در باره عواقب بیماری اضطراب و استرس و به دنبال آن افسردگی بیشتر از افراد عادی دیده می شود.در صورتی که مشاهده شده است در صورتی که به بیمار اطلاعات صحیح در باره بیماری و نحوه مدیریت آن داده شود. بیمار به راحتی با بیماری خود کنار آمده و دچار افسردگی نمی شود.

اضطراب یک نوع هیجان ناخوشایند که تحت تاثیر عوامل مختلف مانند ژنتیک، عوامل محیطی و یا بیماری های مزمن زمینه ای، ایجاد شود. اضطراب نه تنها بر روح بیمار تاثیر داشته بر روی ارگان های مختلف بدن و رفتار آنها تاثیرگذار است.

تاثیر اضطراب بر روی روحیه بصورت منفی بافی در ذهن و نیز نگرانی بیش از حالت عادی در مورد خطرات احتمالی آن بیماری، و احساس ناتوانی در فرد بروز می کند.

افسردگی که معمولا به عنوان اندوه شناخته می شود،این بیماری معمولادر افراد مستعد در نتیجه برداشت غلط و تحریف واقعیت ها به وجود می آید. این مسئله جز تاثیرات نامطلوب روحی مانند بزرگ کردن مشکل پیش آمده و احساس یاس نسبت به آینده و حالت گوشه گیری در فرد ایجاد کرده، حالت شادابی و نشاط را از فرد گرفته و تاثیرات نامناسب جسمی ایجاد کند.

اضطراب و افسردگی می تواند تاثیر مؤثر متقابلی بر روی بیماری داشته و از طرفی باعث عدم پیگیری مناسب درمان شده و همه این ها باعث شعله ور شدن بیماری شوند.

اصولا در بیماری هایی که ماهیت مزمن دارند، بیمار به علت ترس از عوارض بیماری و پیشگیری از ایجاد علائم ناچار به مصرف منظم داروها و اجرای دستورات پزشک Doctor است، لذا اشتغال فکری بیشتر از معمول دارند. در این زمینه مطالعات گسترده ای در زمینه تاثیر بیماری بررسی روح و روان و نحوه برخورد با آن صورت گرفته است. در بررسی اخیر که توسط مؤلفین این کتاب صورت گرفته حاکی از شیوع بالاتر افسردگی و اضطراب در این بیماران در مقایسه با سایر بیماری های روماتولوژیک و حتی بیماری های مزمن قلبی و عروقی است.

توصیه هایی در زمینه کاهش اضطراب

عموما بیماران روماتوئیدی ترس از بیماری و نگرانی از محدودیت حرکتی وتغییر شکل در مفاصل دارند. اگرچه دلائل مستندی مبنی بر تاثیر مستقیم استرس و نگرانی در ایجاد درد، در دسترس نیست، اما به طور غیرمستقیم علائم این بیماران را افزایش داده و سطح احساس درد را نیز تغییر می دهد.

راه های مقابله با اضطراب در بیماران مبتلا به روماتوئید به طور خلاصه عبارتند از:

تنظیم خواب و استراحت مناسب

برنامه‌های ورزشی و تمرینات مناسب

افزایش تدریجی اطلاعات در خصوص بیماری و مشکلات مربوطه، از طریق تیم پزشکی و استفاده از راه­های مناسب دیگر (از طریق جزوات آموزشی، فیلم های آموزشی و سایت های اینترنتی مورد اطمینان و...)

پذیرش بیماری، عدم انکار و تحمل واقعیت‌های آن

یادگیری راه­های راحت بودن و لذت بردن از زندگی

عدم سخت‌گیری در اجرای برنامه‌های درمانی و کاری روزمره

بالا بردن میزان اطلاعات خانواده در خصوص ویژگی‌های جسمی و روانی این بیماری و چگونگی حمایت از این بیماران توسط افراد خانواده

آموزش و بالا بردن توانایی‌های شخصی در انجام کارهای جسمی روزانه

تقویت روحیه ازطریق توجه بیشتر به مسایل معنوی و عبادی

ارتباط مناسب با اعضای تیم پزشکی (روماتولوژیست، روانشناس، طب فیزیکی و…)

انجام تکنیک های آرامش سازی