جزییات وحشت در آسمان
حوادث رکنا: سال ها بود که لباس آتش نشانی به تن کرده بودم و با افتخار در خدمت به همشهریانم کمر همت بسته بودم. روزی یکی از همکارانم از من خواست تا به جای او شیفت بایستم تا او به مسابقات والیبالش برسد. با هماهنگی سرپرست ایستگاه قبول کردم و جای او شیفت ایستادم، غافل از اینکه چه امتحان بزرگی پیش روی ما و آتش نشانی مشهد است.
در میانه های روز ناگهان از سوی فرودگاه مشهد اعلام وضعیت اضطراری شد. فردی که موضوع را اعلام کرده بود از شدت هیجان، فراموش کرده بود علت را اعلام کند. با شنیدن نام فرودگاه و اعلام وضعیت اضطراری، هیجان تماس گیرنده به وجود ما نیز سرایت کرد، چون کمتر پیش می آمد که فرودگاه با توجه به وجود یک ایستگاه اختصاصی، از آتش نشانی مشهد درخواست کمک کند. وقتی به سمت فرودگاه حرکت کردیم، متوجه شدیم که مردم در آسمان چیزی را به یکدیگر نشان می دهند. با دیدن یک هواپیما که از بال چپش دود بلند می شد و در حال کم کردن ارتفاع بود، موضوع دستمان آمد. در ادامه اعلام شد که این هواپیما با ٣٢٠سرنشین دچار آتش سوزی شده و در حال فرود اضطراری است.
هنگامی که به فرودگاه رسیدیم، نیروهای آتش نشانی مستقر در فرودگاه عملیات فوم پاشی بر روی باند را آغاز کرده بودند تا بر اثر اصطکاک برخورد هواپیما با زمین، جلوی ایجاد جرقه را بگیرند، چون سوخت هواپیما نیز در اثر نشتی بر روی باند فرود می ریخت ، احتمال بروز هرگونه حادثه Incident دیگری نیز وجود داشت.
وضعیت بغرنجی بود، از یک طرف جان ٣٢٠مسافر بی گناه مطرح بود و از طرفی تا هواپیما روی باند نمی نشست امکان هیچ کاری نبود. با وجود خطر فراوان همه، اطراف باند فرود مستقر شدیم. احتمال هر حادثه ای از جمله منحرف شدن هواپیما به سمت خودروهای آتش نشانی نیز وجود داشت اما چاره ای دیگر نداشتیم و از جانمان دست شسته بودیم تا شاید بتوانیم جان ٣٢٠مسافر این پرواز را نجات دهیم.
لحظات نفس گیری بود، چرخ های هواپیما که خوشبختانه در اثر حادثه مشکلی برایشان پیش نیامده بود به موقع باز شدند و هواپیما با صدای وحشتناکی به باند برخورد کرد. خلبان با تجربه ای که داشت توانست با سختی زیاد این غول آهنی را روی فوم های ریخته شده بر کف باند فرود، بنشاند و آن را به سمت انتهای باند حرکت دهد. به محض اینکه هواپیما فرود آمد، عملیات ما آغاز شد.
با خودروهای آتش نشانی به سمت هواپیما رفتیم و بلافاصله عملیات اطفای حریق آغاز شد. در این میان مسافران تخلیه اضطراری شدند. عملیات بر روی یک هواپیمای خالی از مسافر کم استرس تر بود. ساعتی زمان برد تا توانستیم آتش را مهار کنیم و خوشبختانه مشکل دیگری پیش نیامد.
با پایان عملیات مسئولان فرودگاه به محل آمدند و بررسی ها برای علت وقوع حادثه آغاز شد و حسابی از خجالت ما که توانسته بودیم جان ٣٢٠مسافر را نجات دهیم، درآمدند. نتیجه این جان فشانی آتش نشانان نیز یک خودرو صفر کیلومتر اطفای حریقِ به روز بود که ورود این خودرو به ایستگاه ما موجی از خوشحالی و مسرت را بین همکاران به همراه داشت. البته انصافا مسئولان وقت فرودگاه و شورای شهر نیز از آتش نشانان تقدیر کردند و یک خاطره سخت تبدیل به یک خاطره شیرین برای ما شد.
خاطره از علی اسدی آتش نشان بازنشسته مشهدی
سهیل دیبا
ارسال نظر