۴ راهکار سودمند برای پیشگیری از وابستگی دیجیتال خود و فرزندانمان

به گزارش رکنا، این روزها بسیاری از والدین از وابستگی فرزندانشان به فضای مجازی شکوه و شکایت دارند و اغلب می پرسند که چگونه می توان مانع از این وابستگی شد و میزان حضور فرزندانشان را در این فضا کم کرد. واقعیت این است که فضای مجازی ، و حضور در شبکه های اجتماعی مجازی ، به بخشی جدایی ناپذیر از « زندگی واقعی» امروزه ما تبدیل شده است. چه اینک ما نه تنها بخش مهمی از اطلاعات و اخبار روزانه مورد نیاز خود را از این فضا دریافت می داریم بلکه بخشی ار زندگی و کار و فعالیت و ارتباطات احتماعی خویش را در چارچوب و درون این دنیای حیرت انگیز سامان می بخشیم و به انجام می رسانیم.بنابراین، اینک فضای مجازی ، و دنیای دیجیتال ، به فرصتی مهم برای « بهتر زیستن » تبدیل شده است و لاجرم دیگر نه تنها نمی نوان این فضا را از زندگی واقعی خود حذف کرد بلکه اساسا زیستن بدون آن را نمی توان متصور شد. اما، این فصا علیرغم سودمندی های فراوان ، می تواند اثرات زیانباری را بر ذهن و مغز و جسم و روان انسان ها، به ویژه کودکان و نوجوانان ، برجای بگذارد. 

به ویژه ، این اثرات بر گروه های کم سن و سال زمانی وخیم تر می شود که آنان روزانه بیش از ۳-۲ ساعت از وقت خویش را به پرسه زنی در این فضا، یا انجام بازی های دیجیتال ، بگذرانند. در چنین شرایطی آنان دچار نوعی « نشانگان»(سندرم) روان شناختی می شوند که اصطلاحا « اختلال بازی دیجیتال»( یا وابستگی به فضای مجازی) نامیده می شود. وابستگی کودکان و نوجوانان به فضای مجازی انبوهی نشانه بدخیم در پی دارد که از آن میان می توان به : گوشه گیری، پرخاشجویی،افت عاطفی، کاهش تمرکز،فرسودگی مغزی، افت تحصیلی و مسئولیت گریزی ، اشاره نمود. این علائم به نوبه خود می توانند فرایند « اجتماعی شدن» کودکان و نوجوانان را دستخوش بدکارکردی قرار دهند و مانع از رشد بهنجار آنان شود.از همین روی باید حضور گروه های کم سن و سال( و البته بزرگسالان) را در فضای مجازی مدیرت نمود. برای مدیریت حضور در فضای مجازی ، و پیش گیری از اثرات حاصل از وابستگی به این فضا، راهکارهای زیادی وجود دارد که از آن میان این راهکارها سودمندتر به نظر می رسند: یک ایجاد محدودیت برای حضور در فضای مجازی ،برای این منظور والدین می بایست استفاده روزانه بیش از ۲ یا ۳ ساعت در این فضا را برای فرزندانشان ممنوع سازند. گرچه چنین محدودیتی ممکن است با واکنش مخالفت جویانه فرزندان روبه رو شود، اما اگر والدین با گفتگو و البته قاطعیت و هماهنگی بر آن اصرار ورزند، فرزندان ناگزیر از پذیرش آن خواهند شد.

دوم فاصله گیری از گوشی به هنگام ناهار ، شام ، در حضور میهمان ، به هنگام تماشای تلویزیون و گفت و گوهای خانوادگی و نظایر آن. این نوع حد و حدود قائل شدن موجب می شود تا افراد خانواده لذت های مختلف را تجربه کنند و تفریح و لذت خود را به سر در گوشی فرو بردن محدود نسازند.سوم_گفت و گوی صمیمانه پیرامون اثرات منفی وابستگی به فضای مجازی. 

چنانچه والدین به گونه ای صمیمانه پیرامون اثراتی همچون کمبود خواب، کاهش تمرکز، منزوی شدن ، کج خلقی و چکِ وسواس گونه ی گوشی ، با فرزندان خود گفت و گو نمایند می توانند مانع از استمرار وابستگی خود و فرزندانشان به دنیای دیجیتال شوند.چهارم _ فاصله گیری از فضای دیجیتال در روزی از روزهای هقته چنانچه همه اعضای خانواده تصمیم بگیرند در یکی از روزهای هفته کلیه وسایل دیجیتال خود را خاموش کنند و وقت خویش را صرف فعالیت های دیگر نمایند ، می توانند قدم موثری برای وابسته نشدن به دنیای مجازی بردارند. خلاصه آنکه گرچه نمی توانیم فضای دیجیتال را از ذهن و زندگی خود و فرزندانمان حذف نماییم اما ناگزیر باید حضور در آن را سامان دهیم و محدود سازیم چرااینکه در غیر آنصورت گرفتار واکنش های منفی و مضر می شویم که رستن از آن ها دشوار خواهد بود.