جدا خوابیدن زن و شوهر از نظر شرع و قانون چه حکمی دارد؟

در صورتی که جدا کردن بستر به معنی عدم رعایت حقوق جنسی زن و مرد نسبت به یکدیگر باشد از لحاظ شرعی اشکال دارد. جدا خوابیدن زن و شوهر به تنهایی حکم شرعی ندارد، اما حقوق جنسی، یکی از حقوقی است که زن و شوهر نسبت به یکدیگر دارند. در دین اسلام وظایف زن و مرد در این زمینه کاملا مشخص است.

در صورتی که جدا خوابیدن زن و شوهر به معنی عدم تمکین زن و یا عدم تمایل مرد به برقراری رابطه جنسی با همسرش باشد، این یکی از مسائلی است که فقها به بررسی آن پرداخته اند.

هیچ زن و شوهری حق ندارند بستر خوابشان را از هم جداکنند؛ مگر زمانی که طلاق گرفتند. تحت هیچ شرایطی نمی‌پذیریم که زن و شوهر به هر بهانه‌ای مانند خروپف همسر، ترس کودک و اجبار برای خوابیدن در کنار او، از هم جدا بخوابند. تمام این مشکلات راه‌حل دارند و باید به دنبال راه حل آن باشیم.

جدا خوابیدن زن و شوهر مضراتی دارد:

احساس غمگینی.

تغییرات خلقی.

بروز مشکلاتی در تمرکز.

ایجاد تغییراتی در وزن.

فواید خوابیدن کنار همسر :

سطح استرس را کاهش می دهد.

خوابیدن کنار همسر باعث می شود زودتر بخوابید و خواب کافی و مناسب می شود که این باعث انرژی شما می شود.

سیستم ایمنی را بهبود می بخشد.

روند پیری را کاهش می دهد.

تمام پیامدهای منفی که در اثر جدا خوابیدن زن و مرد به آن اشاره می‌شود به دلیل از دست رفتن فرصت تماس جسمانی کافی در طول روز است. چرا که هنگام خواب بیشترین و بهترین فرصت برای این امر محسوب می شود. تماس های جسمی شما و همسرتان فواید سلامتی و هیجانی بسیاری برای هردوی شما خواهد داشت.

دلیل جدا کردن محل خواب از همسر بر میزان پیامدهای منفی آن بسیاری دارد. اگر شما به دلیل مشکلاتی که در رابطه عاطفی با یکدیگر دارید بسترتان را جدا کرده اید، باید بدانید که این کار تنها منجر به تشدید مشکل شما می‌شود. زیرا شما با این کار فرصت با هم بودن را بیش از پیش از خود و همسرتان می‌گیرید. شما برای اینکه بتوانید مشکلاتتان را حل کنید بیش از هر چیز به گفت و گوی سالم و ترمیم آسیب های عاطفی از طریق آن دارید

جدا خوابیدن زن و شوهر از نظر شرعی کراهت دارد.

وظایف شوهر نسبت به زن در روابط جنسی

شوهر نمی‌تواند بیش از چهار ماه، نزدیکی با همسر دائمی خود را ترک کند. نظر آیت الله مکارم سیستانی و تبریزی اندکی متفاوت است.

آیت الله مکارم: اگر زن جوان باشد و در این مدت بیم آن می‌رود که به گناه بیفتد احتیاط واجب آن است که شوهر طوری رفتار کند که به گناه نیفتد.

تبریزی: شوهر نمی‌تواند بیش از چهار ماه با همسر دائمی خود نزدیکی را ترک کند، مگر اینکه زن راضی باشد.

سیستانی: شوهر نمی‌تواند بیش از چهار ماه با زن جوان خود نزدیکی را ترک کند، مگر اینکه نزدیکی برای او ضرر داشته و یا مشقت زیاد داشته باشد یا آنکه زن خود راضی به ترک آن باشد و یا آنکه در شروط ضمن عقد ازدواج ترک آن را بر زن شرط کرده باشد. در این حکم بنابر احتیاط واجب فرقی میان اینکه شوهر حاضر باشد یا مسافر نیست، پس بنابر احتیاط جایز نیست سفر غیر لازم را بدون عذر و بدون رضایت همسر بیش از چهار ماه ادامه دهد.

پرسش : خوابیدن زن یا مرد، به تنهایی در شب چه حکمی دارد؟

پاسخ آیت الله مکارم شیرازی : این کار کراهت دارد.

احادیث و روایاتی از ائمه درباره ی جدا خوابیدن زن و شوهر :

پیامبر اکرم (ص) فرمودند :

أَنَّهُ قَالَ أَ لَا أُخْبِرُکُمْ بِشَرِّ نِسَائِکُمْ قَالُوا بَلَى یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ … إِذَا خَلَا بِهَا بَعْلُهَا تَمَنَّعَتْ عَلَیْهِ تَمَنُّعَ الصَّعْبِ عِنْدَ رُکُوبِهَا

آیا دوست دارید بدترین زنان را به شما معرفی کنم؟ گفتند بله یا رسول الله. حضرت فرمودند: …. زنی که وقتی با شوهرش خلوت می کند خودش را از او منع می کند و به راحتی همبستر با شوهرش نمی شود. (مستدرک‌ الوسائل ج 14 ص 167)

حضرت محمد (ص) فرمودند :

اِذا باتَتِ المَراَةُ هاجِرَةً فِراشَ زَوجِها لَعَنَتَها المَلاوِکَةُ حَتّی تُصبِحَ.

وقتی زنی در شب رختخوابش را از شوهرش جدا کند تمام ملائکه تا صبح او را لعن می کنند. (نهج الفصاحه ص 57، ح 187)

پیامبر اسلام (ص) فرمودند :

لَا یَحِلُّ لِامْرَأَةٍ أَنْ تَنَامَ حَتَّى تَعْرِضَ نَفْسَهَا عَلَى زَوْجِهَا تَخْلَعَ ثِیَابَهَا وَ تَدْخُلَ مَعَهُ فِی لِحَافِهِ فَتُلْزِقَ جِلْدَهَا بِجِلْدِهِ فَإِذَا فَعَلَتْ ذَلِکَ فَقَدْ عَرَضَتْ.

برای زن جایز نیست بخوابد مگر آن که خودش را به شوهرش عرضه نماید، لباسش را در آورد و پوستش به پوست شوهرش بزند، این کار عرضه کردن است. (وسائل ‌الشیعة ج 20 ص 176)

حضرت علی (ع) فرمودند :

إِذَا دَعَا الرَّجُلُ امْرَأَتَهُ إِلَى فِرَاشِهِ فَأَبَتْ عِصْیَاناً لَعَنَتْهَا الْمَلَائِکَةُ حَتَّى تُصْبِح‌.

وقتی مردی زنش را صدا زند به سوی رختخوابش و زن از روی عصیان اجابت نکند تا صبح ملائکه اورا لعن می کنند. (روضة الواعظین وبصیرة المتعظین ج‌2 ص373)

منبع : زندگی