بررسی فیلم سینمایی " بی همه چیز "

به بهانه اقتباس نمایشی سوئیسی فردریش درونمات نقدی زده ایم به فیلم بی همه چیز.

به گزارش رکنا ، فیلم بی همه چیز ، روند پر مضیقه و پرشتابی را برای تخریب نمایشنامه دورنمات بدون پرداختن به اصل تبارشناسی صحنه نمایش و دوربین سینما طی می کند . به تعبیر ساده ملغمه ای از مضحکه ، فانتزی ، دوئل سانتی مانتالیسمی کاریکاتوری را به نمایش می گذارد . کارگردان تمام تلاشش را معطوف داشته تا به مدد رنگ ، نور ، موسیقی ،ریتم و میزانس های داغ ، بنوعی به ترجمان بصری نوشته دورنمات از صحنه تاتر به تجلی سینمایی اش دست پیدا کرده و باز آفرینی کند .

محبوبیت امیر در بین روستائیان که خود بدلیل بی دانشی کارگردان در چگونگی های روایتگری منطق درونی اثر رادر سطوح مختلف دچار خدشه کرده است. تا جایی که لیلی زنی که در زمانهای،دور روستا را ترک کرده و پس از سالها در قالب شخصیتی اشراف زاده به روستا برگشته و فتوایی عجیب و غریبی را برای کشتن امیر صادر می کند .

او در ملاقات های پر رمز و راز خود از امیر می خواهد تا حقیقت موجود در واقعیت های پنهان پشت چهره موجهه اش را برملا ساخته و خودش را نجات دهد .کارگردان با طرح موقعیت انتقام باهدف پناه بردن به زوائد دراماتیک برای الصاق نادرست مقطع های داستانی برگرفته از نمایشنامه درونمات ، مردم روستا و امیر را در موقعیتی کوبنده و بحرانی قرار دهد که هیچ سنخیتی با عرف و فرهنگ جاری در روستا ندارد .

قراردادهای درون متنی ، ترسیم ناقص روابط فرد و جمع ، کنش های پرتنش ، خلق موقعیت های سلاخی شده ،ناکامی در تعریف درست عنصر لذت و ترس و عارضه خود کارگردان پنداری وهمه وهمه دست بدست هم داده اند تا کارگردان مسیرهای زیگزاکی را برای روایت فیلم انتخاب نماید که برای اقناع سازی مخاطبان هنوز راه طولانی را جهت تجربه کردن نیازدارد .

این فیلم درحالی نامزدی بیشترین های جشنواره را از آن خود کرده است که بدون تعارف نتوانسته پاسخ روشنی از اقتباس نمایشنامه دورنمات و آنچه تولید کرده است پیش روی مخاطبان بگذارد. نگارنده همچنان معتقد است که کار گردان فیلم بی همه چیز افراطی ترین ، شکل روایت و رویکرد را برای یک کار اقتباسی انتخاب کرده است .آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.

نویسنده و کارگردان : محسن قرائی

منتقد : حمید اندرزچمنی