اعتراض باران کوثری به حواشی های اخیر

«عصبانی نیستم» بعد از حواشی فراوانی که داشت بعد از پنج سال مجوز اکران عمومی را به دست آورد. باران کوثری نقش ستاره را در این فیلم بازی می کند. باران کوثری در گفت‌وگو با اعتمادآنلاین از این نقش و اتفاقاتی که در این چند سال برای «عصبانی نیستم» رخ داد صحبت می‌کند که در ادامه می‌خوانید.

* «عصبانی نیستم» بعد از چند سال اکران شد. این فیلم یکی از پرحاشیه‌ترین آثار سینمایی ایران لقب گرفت. با این تفاسیر فکر می‌کنید حالا که این فیلم اکران شده با توجه به موضوعش می‌تواند برای مخاطبین جذاب باشد؟

اعتقاد دارم «عصبانی نیستم» هیچ موضوع یا چیز عجیبی را در خود جای نداده است که بخواهد مشکلی را ایجاد کند یا اینکه خطری برای جایی داشته باشد. هیچ‌کسی اجازه ندارد که بگوید مردم چه چیزی را باید ببینند یا نبینند. مگر ما قیم مردم هستیم که چنین رفتاری را داشته باشیم. در همه جای دنیا فیلم‌هایی ساخته می‌شود که ناخودآگاه یک سری مسائل را هدف قرار می‌دهد، حالا این موضوعات می‌تواند اجتماعی یا سیاسی باشد. مسئولین امور در این موارد رده سنی خاصی برای فیلم‌ها قائل می‌شوند تا افرادی که صلاحیت دارند بتوانند آن اثر خاص را مشاهده کنند. نمی‌دانم این تفکر که مردم نباید چیزی را ببینند از کجا آمده و چه استدلالی پشت سر آن است. در این میان سئوالی پیش می‌آید مگر تا به امروز فیلم‌هایی با این سوژه خاص ساخته نشده است؟

چطور فیلم‌های دیگر می توانند نمایش داشته باشند اما به «عصبانی نیستم» که رسید قلب Heart آسمان تپید و همه چیز خراب شد. چند فیلم درباره این موضوع خاص ساخته شد و در آن دروغ‌های فاحش گفتند و اجازه اکران گرفت و نمایش داده شد؟ «عصبانی نیستم» درباره اتفاقات سال 88 نیست. یک فیلم اجتماعی است و درباره حواشی که در کنار این اتفاقات به وجود آمد صحبت می‌کند. مگر می‌شود کتمان کرد که در آن حوادث Accidents دانشجویانی آسیب دیدند یا اینکه از درس محروم شدند. بعد از این همه سال دانشجویانی هستند که تازه مجوز حضور در دانشگاه را به دست آورده‌اند. زندانیانی بوده‌اند که تازه آزاد شده‌اند و هنوز پیامدهای آن وقایع در جامعه قابل لمس است و دیده می‌شود.

* باران کوثری را به عنوان یک بازیگر Actor صرف نمی‌شناسیم. او به عنوان فردی شناخته می‌شود که به موضوعاتی که در جامعه و در حوزه‌های مختلف رخ می دهد واکنش نشان می‌دهد و سعی دارد در این اتفاقات همراه مردم باشد. تا چه حد می‌توانیم با کمک افرادی مثل شما که صدایشان به جامعه می‌رسد بحث توقیف و موضوعاتی که به ضرر سینماست را رفع کنیم و به نوعی کمک باشیم؟

فکر می‌کنم ترسناک‌ترین اتفاق این است که من یا ما روزی در مقابل مردم قرار بگیریم یا در فیلم‌هایی بازی کنیم که کاملا سفارشی و ضد مردم هستند. واقعا ترسناک است که در مقابل مردم قرار بگیریم، زیرا هیچ قدرتی به اندازه قدرت مردم تاثیرگذار نیست. نمی‌دانم تا چه حد می‌توانیم درباره سانسور تعیین‌کننده باشیم و تاثیر بگذاریم، اما موضوعی که مشهود است این است که صحبت کردن و مطالبه‌گری درباره هر چیزی می‌تواند تبعات خوبی به دنبال داشته باشد. قطعا «عصبانی نیستم» اگر مطابق با خواست مردم نبود یا اینکه رضا درمیشیان تا این حد نمی‌جنگید اکران نمی‌شد. به رضا درمیشیان وعده‌های زیادی دادند تا فیلم را واگذار کند اما او به درستی زیر بار چنین پیشنهاداتی نرفت.

* چقدر ماندن در مواضعی که مد نظر عوامل بود برای اکران این فیلم کمک کرد؟ در این میان تلاش‌های زیادی برای اکران فیلم از سوی افراد مختلف شکل گرفت. آیا اکران «عصبانی نیستم» با این همه مسائل و مشکلاتی که داشت پیام خاصی را برای سینما Cinema و جامعه و فیلمسازان جوانی که مستقل فیلم می سازند اما شرایط اکران را به دست نمی آورند به همراه دارد؟

هیچ کسی نمی‌داند که رضا درمیشیان چه کشید. آخرین باری که قرار بود فیلم اکران شود و این اتفاق نیفتاد رضا درمیشیان با بغض با من صحبت می‌کرد. درمیشیان یک تنه به جنگ شرایط و افرادی رفت که به هیچ وجه راضی به اکران این فیلم نمی‌شدند. جالب اینکه افرادی درباره این فیلم موضع‌گیری می‌کردند که به سینما و فرهنگ هیچ ارتباطی نداشتند، اما نظرشان تاثیرگذار بود و می‌توانست مانع اکران فیلم شود. با این تفاسیر به رضا درمیشیان گفتم اگر یک سکانس از این فیلم هم اکران شود جای امیدواری دارد. معضل سانسور در کشور ما وجود دارد و کاملا آن را حس می‌کنیم. متاسفانه جشنواره‌های رنگارنگی هم نداریم که متصور شویم که بالاخره در جایی بعضی از فیلم‌ها نمایش داده می‌شوند. ما فقط یک جشنواره دولتی داریم که تاثیر زیادی هم در شرایط اکران و مسائل دیگر دارد. پافشاری و تصمیم رضا درمیشیان یک پیام خوب برای فیلمسازان جوان داشت که بجنگند و با مسائل روبرو شوند تا به نتیجه برسند.

* در کنار بحث «عصبانی نیستم» مایلم به فیلم «عرق سرد» هم اشاره کنم که سال قبل با آن در جشنواره حضور داشتید. «عرق سرد» درباره زنان و حضور آنها در جامعه و مسائل حرفه‌ای است که زنان با آن در ارتباط هستند. چقدر سینمای ما در سال‌های اخیر به موضوعات زنان توجه کرده است؟ تا چه حد ساخت فیلم‌هایی شبیه به «عرق سرد» می‌تواند روی جامعه و استقلال Esteghlal زنان در حوزه‌های مختلف کمک کند؟

در سینمای ما تعدادی فیلم توریستی درباره زنان ساخته می شوند که به هیچ وجه درست نیست و نگاه دقیقی هم ندارد. ساخت این نوع فیلم‌ها یا با اغراق همراه است و یا با نگاهی جنسیت‌زده که مخاطب آن را همراهی نمی‌کند. خوشحالم که سهیل بیرقی با حساسیت زیاد توانست فیلمی تولید کند که از حساسیت‌های واهی به دور باشد و به اصطلاح توریستی نباشد. «عرق سرد» به دلیل سوژه و موضوع زنان برای من بسیار عزیز و مهم است. در پایان دوست دارم بگویم که فیلم «عصبانی نیستم» بسیار سخت بود و فیلمبرداری سختی داشت. مدیر تولید فیلم زحمات بسیار زیادی کشید. همه با جان و دل برای فیلم زحمت کشیدند. صحنه‌هایی در این فیلم بود که من و نوید محمدزاده نمی‌توانستیم اشکمان را کنترل کنیم. امیدوارم مردم هم فیلم را دوست داشته باشند.