بیماری های تهدید کننده سلامت در استخرهای عمومی

یک پنجم شناگران در آب استخر ادرار می کنند اگر فکر می کنید سوزش چشم هایتان در آب استخر به دلیل وجود کلر در آن است،اشتباه می کنید حقیقت این است که این سوزش چشم در اثر ترکیب شدن ادرار با کلر در آب و تولید یک ماده شیمیایی به وجود می آید.این مطلب توسط سامانه های سلامت تهیه شده است.

آمارها نشان می‌دهند که از هر ۵ نفر یک نفر در استخر ادرار می‌کند. ولی تنها نتیجه این کار بی‌ادبانه، آبروریزی در صورت لو رفتن نیست. ادرار کردن در استخر، حتی در مقادیر بسیار کم نیز منجر به تولید مواد شیمیایی سمی در آب می‌شود.

ارنست بلچلی، مهندس شیمی در دانشگاه پردو توضیح می‌دهد: «همیشه در ذهن مردم این تصور وجود دارد که ادرار کردن در استخر به دلیل کلر زدن و تصفیه مداوم آب مشکلی ایجاد نمی‌کند، در حالی که این موضوع درست نیست».

وظیفه کلر در استخر کشتن Killing باکتری‌ها است و کاری به دیگر مشکلات بدن ندارد. در حقیقت این این ماده به راحتی با اسید اوریک موجود در ادرار (یک ماده شیمیایی شامل نیتروژن که اسم انگلیسی ادرار از نام آن گرفته شده است) واکنش می‌دهد. از جمله ترکیبات منتج شده آن، سیانوکلراید و تری‌کلروآمین هستند که بالقوه خطرناکند و در آب تمام استخرهایی که بلچر در ده سال گذشته نمونه‌برداری کرده، یافت شده‌اند. تازه‌ترین تحقیق او که نتیجه‌اش در ژورنال Environmental Sience &Technology منتشر شده است، نشان می‌دهد که ۹۳ درصد اسید اوریک مورد استفاده در تولید این ترکیبات از ادرار انسان می‌آید (عرق هم دربردارنده اسید اوریک است).

آن‌چه این یافته را حائز اهمیت می‌کند، این است که مقادیر زیادی از ادرار لازم نیست تا سطح این مواد شیمیایی خطرناک از حد مجاز تعیین شده توسط سازمان حافظت از محیط زیست ایالات متحده تجاوز Rape کند. پژوهشی دیگر نشان داده بود که سطح تری‌کلروآمین آب استخر پس از هر سانس شنا، تا چهار برابر افزایش می‌یابد. دیگر دانشمندان نیز دریافته‌اند که قرار گرفتن مداوم در معرض تری‌کلروآمین و سیانوکلراید در استخرها (برای شناگرها و نجات غریق‌ها) احتمال آسم و دیگر مشکلات تنفسی را افزایش می‌دهد، البته اثبات این ارتباط‌ها نیاز به تحقیق بیشتر دارد.

بنابراین حتی اگر هم مشکلی با بی‌ادبانه و مزخرف بودن این کار ندارید، لااقل به دلایل علمی در آب استخر ادرار نکنید.

با شناکردن در استخر های عمومی بدن خود را در خطر انواع عارضه ها و بیماری های مهلک از جمله آسمو آلرژی قرار میدهید

با فرا رسیدن فصل گرما، مراجعه به استخرهای عمومی افزایش یافته است. این در حالی است که همواره در آغاز تابستان، به‌ویژه در چند سال اخیر، نگرانی از آلودگی این استخرها و انتقال بیماری‌های افزایش پیدا می‌کند.کارشناسان بهداشتی معتقدند آلودگی برخی از استخرها مهم‌ترین عامل شیوع بیماری‌های آسم و آلرژی در تابستان است.

اما داستان استخرهای امروزی سر دراز دارد.این تفریح که بیشتر در تابستان و هوای گرم طرفدار دارد ممکن است تا حدی برای شنا کردن دردسرساز باشد.

بهداشت باید در آب موج بزند

کیفیت آب استخرها یکی از موارد مهمی است که باید به آن توجه داشت.شفافیت از مهم ترین ویژگی های ظاهری آب استخرهای شنا به شمار می آید و از جنبه های زیر حائز اهمیت است.

۱.شفافیت آب استخر باید به حدی باشد که یک صفحه سیاه و سفید به قطر ۱۵ سانتی متر در عمیق ترین نقطه استخر به راحتی دیده شود.

۲. عدم وجود ذرات معلق و کلوئیدی که مانع تماس مستقیم و مناسب عامل گندزدایی می شود.

کلر یا وایتکس؟

در حال حاضر کلر گزینه انتخابی برای گندزدایی آب استخر ها است.اما می تواند موجب بروز تشدید بسیاری از بیماری ها شود.کلر آب استخرها نباید از یک حد مجاز بیشتر شود و بیماری هایی که کلر آب استخر می تواند آن را تشدید کند آسم و آلرژی است.

گاهی اوقات بعضی از استخرها برای شست و شو ازماده شوینده وایتکس استفاده می کنند که این ماده شوینده می تواند برای بیماران تنفسی محرک شدیدی باشد و یا منجر به بروز علائم آسم و آلرژی در فردی شود که دارای مشکلات تنفسی است.وایتکس جزء سموم است و حتی تنفس آن در فضای بسته خطر مرگ را در پی دارد و به جای این ماده خطر آفرین باید از کلر و پرکلرین استفاده کرد.

ویروس های ناشی از آب های آلوده در استخر

استخر ها به ویژه در تابستان موجب بیماری های پوستی مثل عفونت های قارچی،عفونت میکروبی ،قرمزی،خشکی و التهاب پوست و سوزش چشم می شود.ویروس ها می توانند توسط رطوبت رشد کنند و به فرد دیگری انتقال یابند.

رفتن به استخر معمولا بین سنین ۱۲ تا ۳۰ شایع تر است.اما توصیه می شود برای کودکان بین ۸تا ۱۲ سال مراقبت های بیشتری صورت گیرد.همچنین بهتر است برای تمام گروه های سنی رفتن به استخر و شنا کردن حداکثر دو روز در هفته باشد.

گرمازده ها بیشتر مراقب باشند!

افرادی که گرمازده هستند لازم است تا برطرف نشدن بیماری خود شنا نکنند زیرا در بعضی مواقع آب استخر می تواند عفونت های میکروبی و یا ویروسی را در بدن آن ها ایجاد کند.

توصیه می شود برای جلوگیری از بروز این مشکلات قبل از رفتن به استخر استحمام شود،از استفاده وسایل مشترک مثل حوله و دمپایی ها بپرهیزیم.همچنین باید قبل از رفتن به هر استخری نسبت به تمیز بودن آن ها مطمئن شویم.

در هر حال امید است که شهرداری ها و مراکز ورزشی فکری به حال بهداشت استخرهای سطح شهر کنند تا همه مردم بتوانند از این ورزش Sport مفید بهره ببرند.

بیماری لژیونیر

بیماری لژیونیر، که همچنین به عنوان لژیونولوز شناخته می شود، بوسیله یک باکتری ایجاد می شود. آب و بخار محیط را برای انتقال آسان آن فراهم می کنند. این بیماری نام سازمان را تحت تاثیر شیوع بیماری خود در سال ۱۹۷۶ در فیلادلفیا نامید. به گفته CDC، بیماری لژیونیر، یک بیماری باکتریایی ریه با علائم شبیه به پنومونی، به استخرهای شنا و رطوبت ایجاد شده در استخرهای عمومی متصل است. انتقال از طریق تنفس در بخارات آلوده با باکتری رخ می دهد، نه با تماس با انسان. درمان بیماری شامل داروهای آنتی بیوتیک است، اگر چه بسیاری از افراد آلوده بدون هیچ گونه درمان بهبود می یابند. محیط استخر باید کاملا و مرتب برای پاک کردن باکتری ها و خطر ابتلا به عفونت باشد.

پا ورزشکار

پای ورزشکار عفونی قارچی، tinea pedis است که سبب رشد قارچی و رشد سلول های پوستی در پایه یا بالای لایه پوست می شود. قطعاتی از پوست دور انداخته شده با قارچ سقوط Fall می کند از پاهای شناگران، ایجاد یک فرصت برای آلوده کردن بازدیدکنندگان دیگر استخر. انجمن پستانداران و پزشکان گزارش می دهد که پای ورزشگاه "... بسیار مسری است و می تواند در هر نقطه از پوست شما گسترش یابد". در حالی که راه رفتن در اطراف عرشه استخر، صندل های بافتنی از عفونت رنج می برند. خشک کردن پوست به طور کامل پس از شنا نیز مانع رشد پا ورزشکار می شود. پا ورزشکار

پای ورزشکار عفونی قارچی، tinea pedis است که سبب رشد قارچی و رشد سلول های پوستی در پایه یا بالای لایه پوست می شود. قطعاتی از پوست دور انداخته شده با قارچ سقوط می کند از پاهای شناگران، ایجاد یک فرصت برای آلوده کردن بازدیدکنندگان دیگر استخر. انجمن پستانداران و پزشکان گزارش می دهد که پای ورزشگاه "... بسیار مسری است و می تواند در هر نقطه از پوست شما گسترش یابد". در حالی که راه رفتن در اطراف عرشه استخر، صندل های بافتنی از عفونت رنج می برند. خشک کردن پوست به طور کامل پس از شنا نیز مانع رشد پا ورزشکار می شود.

مدفوع در آب و سایر خطرات بهداشتی شنا در استخرهای عمومی

استخرهای عمومی کاسه ای از خطرات بهداشتی است که می تواند شما و خانواده تان را آلوده کند. در مورد بیماری های انسانی که بیشتر در این فصل شایع هستند بیشتر بدانید.

۱. آسم

نشان داده شده است که کلر باعث افزایش خطر ابتلا به آسم می شود. عطر و بوی کلروی در استخرها موجب تحریک ریه در شناگران می شود زیرا وجود مواد جانبی کلرامین. کلر باعث تولید ترشلرید نیتروژن (یک محصول جانبی از واکنش های شیمیایی بین آمونیاک و کلر) می شود که علت آسم شغلی برای کارکنان استخر سرپوشیده است. شانس این است که اگر شما به عنوان یک سپاه پاسداران کار کنید، شما در معرض خطر ابتلا به آسم هستید. در یک مطالعه منتشر شده در مجله تنفسی اروپا (ERJ)، کارشناسانی که از آسم یا علائم آسم در یک استخر سرپوشیده رنج می برند توسط دکتر K. Thickett، یک پزشک Doctor در واحد بیماری های شغلی ریه در بیمارستان بیرمنگام قلب Heart بیمارستان مشاهده شد. شرکت کنندگان در این مطالعه شغل خود را تغییر داده و گفته شده اند که از استخر شنا دور بمانند تا تعیین کنند که آیا قرار گرفتن در معرض امکانات شنا در معرض آسم است. نتایج نشان داد که شرکت کنندگان یا علائم آسم را کاهش داده یا دیگر وابسته به رادیاتور نبودند. با توجه به Thickett، "... واکنش شیمیایی که زمانی اتفاق می افتد که کلر با عرق، ادرار، پوست و مو مخلوط شود" چیزی است که به آسم کمک می کند.

بیماری های تنفسی نه تنها به کارکنان شنا استخر بلکه کودکان که در این استخر شنا می کنند. در یک مطالعه بلژیکی، محققان دریافتند که بچه هایی که اغلب شنا می کنند، دارای پروتئین هایی هستند که با خطر بالای آسم مرتبط به سیگاری هستند. اگر استخر دارای بوی قوی کلر باشد، احتمالا حاوی مقادیر بالایی از مواد شیمیایی سمی است که DBP را تشکیل می دهند.

۲. بیماری های لژیونیر.

آب و بخار موجب انتقال یک بیماری ریه باکتری به نام بیماری لژیونیر می شود که شبیه به پنومونی است. این بیماری به دلیل استنشاق باکتری ها در بخار آب، در استخرهای عمومی داخلی به شدت حضور دارد. به گزارش CDC، این گیاه تمایل به رشد طبیعی در آب را در محیط های انسان دارد. با این حال، قرار گرفتن در معرض این بیماری لزوما به این معنی نیست که شما بیمار خواهید شد. در صورت عدم اطمینان در مورد اینکه آیا شما در معرض آلودگی قرار گرفته اید، CDC می گوید که این علائم و نشانه ها را دنبال می کند:

سرفه·

تنگی نفس·

تب بالا·

درد عضله·

سردرد·

این علائم میتوانند از دو تا ۱۰ روز برای نشان دادن داشته باشند. با توجه به ۱۰،۰۰۰ تا ۵۰،۰۰۰ مورد از لژیونرها در ایالات متحده هر ساله گزارش می شود، مهم است که تمام اقدامات احتیاطی لازم را جهت پیشگیری از گسترش این بیماری عفونی انجام دهیم.

۳. پا ورزشکار

قرار گرفتن در معرض پاهای در یک مرکز شنا، می تواند خطر ابتلا به بیماری بسیار مسری را افزایش دهد. شناگرانی که این بیماری را به دست آورده اند، می توانند به راحتی دیگران را با قطعات قارچی که از پای آنها سقوط می کنند آلوده کند، اگر سندل ها را نمی پوشند و یا پس از شنا به پوست خود نمی رسند. (NHS) گزارش می دهد که دوش های عمومی، استخرهای شنا و اتاق های پذیرایی، سه مکان برتر است که پای ورزشکار پخش می شود. نکته مفید هنگامی که شما مکررا به استخر می روید پوشیدن کفش های مقاوم در برابر آب و یا فلیپ فلاپ، و اجتناب از قرض گرفتن سندل های دیگران را رعایت کنید.

۴. عفونت گوش

این عفونت باکتریایی در کانال گوش خارجی دیده می شود که چند روز پس از شنا به نظر می رسد. می گوید: «وقتی آب در کانال گوش برای مدت زمان طولانی باقی می ماند، باکتری ها اجازه رشد و آلوده شدن پوست را می دهند. میکروب هایی که معمولا در استخرهای کلر یافت می شوند می توانند به این بیماری منجر شوند و شناخته شده علت مشترک گوش های شنا است. سطوح عدم تعادل سطوح ضدعفونی کننده و pH در استخرها نقش مهمی در دستیابی به هدف شناور دارد.

۵. سرطان

شنا برای ۴۰ دقیقه می تواند جهش های DNA ایجاد کننده سرطان را ایجاد کند. محققان در مطالعه ای که در مجله سلامت محیط زیست منتشر شده، اثرات سمیت ژنتیکی را در شناگران و ارتباط آن با خطر ابتلا به سرطان بررسی کردند. ۵۰ شرکت کننده بالغ سالم که ۴۰ دقیقه در یک استخر کلر شنا شنا میکنند، دارای افزایش میکرونوکلئر در لنفوسیت های خون هستند که با خطر ابتلا به سرطان همراه با جهش زایی ادرار همراه است که با قرار گرفتن در معرض این عوامل ایجاد می شود.

در استخرهای مورد استفاده برای مطالعه، محققان گزارش کردند که بیش از ۱۰۰ DBP مرتبط با جهش های ژنی وجود دارد که به ین معنی است که مواد شیمیایی استخر شنا دارای خطر متوسط خطر سرطان هستند. نتایج این مطالعه به این معنا نیست که شناگران باید این ورزش سالم را متوقف کنند. توصیه می شود که بعد از ۴۰ دقیقه این فعالیت بدنی، شما بیشتر به عامل شیمیایی مرتبط با سرطان تبدیل می شوید.