آیا نهنگ‌ها خودکشی می‌کنند؟ / دلیل به گل نشستن گروهی نهنگ ها چیست؟

اتفاقی که همچنان ذهن پژوهشگران را به خود مشغول کرده است. دلیل برخی به گل نشستن ها به آسانی قابل حل است، زیرا تعدادی از نهنگ های حاضر در جمع، بیمار یا صدمه دیده اند. در این موارد، نهنگ ها با امواج به طرف ساحل می آیند، زیرا رنجورند و قدرت کافی برای شنا کردن ندارند.
شیوع بیماری در میان جمعیتی از حیوانات نیز دلیلی رایج برای خودکشی جمعی است. اتفاقات مختلف نیز در این مساله بی تاثیر نیست. رزمایش های دریایی با به گل نشستن های گروهی مرتبط است، زیرا حیوانات سردرگم می شوند و یا در تلاش برای فرار، خود را زخمی می کنند.
شرایط سخت جوی همچون تغییر دمای هوا، ورود آلودگی ها به آب و کاهش ذخایر غذایی، عاملی دیگر در ایجاد این مساله است. هریک از این عوامل می تواند باعث رفتار متفاوت پستانداران شود. برخی مطالعات، شرایط خطوط ساحلی و دریاها را باعث گمراه شدن نهنگ ها و دلفین ها می داند.
ذکر این نکته نیز حائز اهمیت است که بسیاری از این گونه های جانوری، در گروه های اجتماعی زندگی می کنند، درست مثل جوامع انسانی که اگر یک فرد تحت تاثیر عوامل ذکر شده بالا قرار گیرد، دیگر همسفران همراه وی نیز با مشکلات مشابهی مواجه می شوند.
البته همیشه بیماری، صدمه یا اشتباه در این وقایع دست ندارند؛ به گل نشستن حیوانات سالم که ظاهرا تحت تاثیر مشکلات یاد شده قرار ندارند نیز امر غیر معمولی نیست.
این پرسش برای چند قرن زیست شناسان را متحیر کرده است، چرا یک حیوان سالم خود را در معرض این خطرات قرار می دهد در حالی که دلیلی برای این کار نیست.
آیا ممکن است که این حیوانات عمدا به خود صدمه زنند؟ یا حتی تلاش به خودکشی کنند؟ یک فرضیه رایج این است که حیوانات سالم به دلایل نوع دوستی به گل می نشینند تا از اعضای خانواده مراقبت کنند. با این حال، مطالعات جدید این تحلیل را زیر سوال می برد؛ چرا که آزمایش های ژنتیکی نشان می دهد که حیواناتی که نزدیک به هم به گل می نشینند، ممکن است ارتباطی باهم نداشته باشند. شاید این امر همیشه ناشی از یک تراژدی خانوادگی نباشد.

پس دلیل به گل نشستن گروهی چیست؟ تکامل نهنگ ها و دلفین ها یکی از بهترین تکاملات ثبت شده در قلمروی حیوانی است. این گونه ها از اجدادشان که روی زمین زندگی می کردند، تکامل یافته اند.
این پستانداران دریایی، در صورت جراحت یا بیماری می توانند با آسودگی بیشتری استراحت کنند، چنانچه یک منطقه کم عمق را برای توقف حرکت خود بیابند؛ اما این مساله، این پستانداران را به خطر می اندازد.
به گل نشستن گروهی صدمات بیشتری را ایجاد می کند. به علاوه، باعث جراحات داخلی حاصل از اعمال بار بدن بر اعضای داخلی می شود. بدن این پستانداران برای شنا و شناور بودن طراحی شده است و تحمل حضور دسته جمعی روی خشکی را ندارد.
این روند اغلب موجب مرگ این پستانداران می شود. ظرف ۲۵ سال گذشته، تکنیک های خوبی برای ارزیابی بهترین راهبردها به منظور نجات این حیوانات به کار گرفته شده است.
این موارد شامل روندی است که تعیین می کند کدام یک از حیوانات باید نخست به آب سپرده شود.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.