بخشش؛ شمشیر دولبه

به گزارش رکنا، به طور کلی فرهنگ بخشش از نظر اجتماعی در تمام طول تاریخ پسندیده بوده است اما در مسائل منفی اجتماعی اگر بخششی صورت گیرد باید از این جنبه به آن نگاه شود که افراد خطاکار با روحیه ای سالم و سازنده وارد جامعه می شوند یا خیر؟

به طور مثال وقتی فردی پای چوبه دار یا به دلیل خلافی که از وی سر زده است مورد بخشش وعفو قرار می گیرد آیا تادیب شده است یا خیر؟ یا این که با بازگشت به جامعه دوباره مرتکب رفتارهای ناپسند خود می شود؟

بنابراین بخشش مانند شمشیری دولبه است که آثار منفی و مثبتی را به جامعه القا می کند. اگر قرار باشد از فرهنگ بخشش سوءاستفاده شود این روش تبدیل به یک خرده فرهنگ می شود که خیلی از افراد از این خرده فرهنگ در فرصت های منفی سوءاستفاده می کنند و به تزویر، ریا، دروغ و... پناه می برند و این خصوصیات ناشایست را در جامعه حاکم می کنند.

بسیاری از گذشت ها و بخشش ها جنبه منفی دارد و افراد باید طبق قوانین لازم و با پیروی از آن دست به بخشش برخی افراد بزنند. از نکات مثبت بخشش و گذشت می توان به انسجام اجتماعی در حد وسیع جامعه اشاره کرد که پیوندهای اجتماعی را گسترش می دهد و سبب می شود اعضای خانواده و همچنین همکاران در محیط های کاری بیشتر با هم همدلی کنند و از حسادت و رفتارهای ناپسند اخلاقی دور باشند.

بخشش هایی مانند رضایت پای چوبه دار یا بخشش فردی که خلاف کرده است زمانی معنا و مفهوم پیدا می کند که فرد شخصیتی قانون گریز نداشته باشد و صرفا به دلیل یک اشتباه غیرعمد مرتکب خطا شده و به حبس و مجازات دچار شده است. از دیدگاه جامعه شناسان افرادی که دارای معنویات هستند و هنوز معنویات در آن ها زنده است و حس معنوی درونی دارند اگر مرتکب جرمی شوند قطعا به آن جرم بازنمی گردند و آن رفتار ناپسند را تکرار نمی کنند از این رو بخشیدن حق این افراد به شمار می رود زیرا در اثر یک حادثه به این مصائب گرفتار شده اند.

در محیط خانواده می توان گفت اگر بخشش در محیط خانواده به شکل یک الگوی رفتاری درآید قطعا کمتر شاهد طلاق، فرار فرزندان از خانه، قتل و همسرکشی و ضرب و شتم هستیم. اگر والدین در حق یکدیگر اصول بخشش را رعایت کنند فرزندان این آداب را می آموزند و در محیط های اجتماعی بدون پرخاش و خشونت رفتار می کنند.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.

دکتر امان ا... قرایی مقدم جامعه شناس و استاد دانشگاه