خشم آنلاین پیامد خاموش فضای مجازی / کشتن با کلمات شغل کثیف اوباش مجازی

به گزارش رکنا، معاون فرهنگی اجتماعی فراجا با اشاره به گسترش «خشم آنلاین» در پی افزایش استفاده از فضای مجازی ، در یادداشتی، «ترول‌ها» را مهم‌ترین عامل ایجاد جو متلاطم و تنش‌زا در فضای سایبر معرفی کرد و نوشت:

به موازات افزایش استفاده از فضای مجازی و تکنولوژی ارتباط سریع میان کاربران، رشد فضای سلولی و زندگی آنلاین که از قرن بیستم آغاز شد، مناسبات انسانی نیز تغییر کرد و «تنهایی درون فردی»، همان نتیجه ای است که می تواند موجبات ایجاد شکاف اجتماعی در بین اقشار مختلف جامعه را فراهم نماید؛ در جوامع بدوی و اولیه مهم ترین دلیل جمع شدن افراد در کنار یکدیگر، همیاری، همکاری و ارجح بودن منفعت عمومی بر منفعت شخصی بوده این در حالی است که هم اکنون نفع شخصی و فردی بر فایده گروهی رجحان یافته است، همین امر موجب شده تا با ایجاد رقابتی شدید در فضای مجازی، شاهد ظهور «خشم نهفته علیه یکدیگر در فضای آنلاین» باشیم؛ «خشم آنلاین» همان کلیدواژه ای است که ابتدا یکی از تبعات ناخواسته فضای مجازی بود اما امروز تبدیل به سرگرمی و حتی شغل متعفنی برای اوباش مجازی و یا همان «ترول ها» شده است.

اوباش مجازی، به افرادی گفته می‌شود که با رفتار مخرب در فضای آنلاین به دنبال جلب نظر کاربران، ایجاد تشنج و بیان مطالب تحریک‌کننده و توهین‌آمیز هستند؛ ترول ها معمولا با ایجاد جو دوقطبی و فریب دادن کاربران موجب می شوند که افراد حاضر در فضای مجازی به جان هم افتاده و همواره از یکدیگر خشمگین باشند؛ نمونه ای از فعالیت های آنان، حضور مستمر در بخش کامنت های افراد مشهور و معروف دنیا است؛ ورزشکاری که در یک مسابقه، ورزشکار دیگری را از میدان به در کرده و یا سلبریتی که در هنگامه جنگ های حق و باطل موجود در دنیا، اظهارنظر داشته و امثال اینها، از حملات ترول ها در امان نیستند، ترول ها، با حضور دائمی در فضای مجازی و ایجاد جو متلاطم و آشوب زده با پُست کردن مطالب تنش زا در موضوعات مختلف اجتماعی، بیش از پیش خشم سایر کاربران فضای مجازی را برمی انگیزند.

از آنجاکه فضای مجازی تمام ویژگی های جامعه واقعی و البته گسترش یافته امروزی و شهری را داراست که مهم ترین مولفه آن، «گمنامی» است، ترول ها نیز چونان «شرورهایی در سرزمین سیندرلا»، ظهور یافته و بیش از پیش به خشم نهفته مردم نسبت به یکدیگر و جاری شدن این خشم آنلاین به زندگی واقعی مردم، دامن می زنند.

ایجاد خشونت مجازی، تبعات بروز خشونت در فضای واقعی را ندارد، نه می توان از فعالیت های آنان شکایت کرد و نه محکمه و دادگاهی وجود دارد تا عدالت را در این خصوص برقرار کند، نادیده گرفتن تبعات جرم و جنایت در فضای مجازی، موجب می شود تا ترول ها با خیالی آسوده پشت سیستم ها نشسته و با ایجاد بحث بیشتر و داغ کردن آتش خشم میان اقشار مختلف مردم، آنان را گرگِ جان هم کنند، سپس از پلتفرمی به پلتفرم دیگر رفته، آتش به پا کرده و گمنام به فعالیت های اوباش مآبانه خود ادامه می دهند؛ «ترول ها»، همانانی که ابتدا خود را دغدغه مند در حوزه ای نشان داده و سپس با کامنت گذاری های متعدد «خشم مجازی» را افزایش می دهند، همان نامادری های بدجنس فضای مجازی هستند که پس از مطمئن شدن از درگیری میان کاربران، در سکوت و ماهرانه بحث را ترک کرده و نفرت پراکنی های خود را در جایی دیگر از سر می گیرند.

البته با بررسی هرچند اجمالی به این نتیجه می رسیم که اپلیکیشن ها نیز به ازدیاد «خشم آنلاین» کمک می کنند، مادامی که الگوریتم های جذب دنبال کننده و عضو در برنامه های متعدد مجازی بر بحث و کامنت گذاری استوار است و پست هایی که از این طریق بیشترین تعامل را از مخاطبان می گیرند، بیشتر منتشر شده و به چشم کاربر می آیند، ما را به این نتیجه می رساند که «اپ ها» به صورت غیررسمی همکار «ترول ها» هستند، پس نباید انتظار داشت که «وندال های مجازی» فعالیت های خود را متوقف کنند؛ کاربرانی که روند زندگیشان در طول روز همواره بر گوشی همراهشان معطوف است، مورد هجوم داده های فراوان قرار می گیرند، بدون اطلاع وارد بحث ها شده و بیشتر حرف می زنند و کمتر فکر می کنند، همان کاربران دوستداشتنی ترول ها هستند؛ سرعت بیشتر و تامل کمتر، خشم آفرینی و در نهایت «کشتن با کلمات»، اولین و آخرین خواسته اوباش مجازی است، قاتلانی گمنام که محل کارشان، بخش های نظرسنجی و کامنت گذاری سایت ها و برنامه ها است و نفرت پراکنی، شغل کثیف آنان محسوب می شود.

ممکن است در ابتدا، عوارض این خشم آنلاین و انباشته، خاموش به نظر برسد اما با جستجویی کوتاه به صحنه های خودکشی که از طریق فضای مجازی به اشتراک گذاشته شده و مرگ های خودخواسته از سوی افراد مشهور حتی در داخل کشور که ابتدا در فضای مجازی با «کلمات کشته شدند» و سپس در فضای واقعی به زندگی خود پایان دادند و اخبار آن منتشر شده است.