اعتصاب غذای خشک چیست؟

به گزارش رکنا،اعتصاب غذا به عنوان یک روش از بیان خواسته و مقاومت بدون خشونت، به حالتی گفته می‌شود که فرد برای به دست آوردن خواستهٔ خود یا رسیدگی به حقی که پایمال شده، به‌طور داوطلبانه از خوردن و گاه آشامیدن پرهیز کند.

اعتصاب غذا ممکن است همراه با تحصن و بست نشینی در مکانی خاص انجام شود یا توسط زندانیان در زندان انجام گیرد. در مواردی هم اعتصاب به صورت محدود با مدت زمان مشخص انجام می گیرد.

انواع اعتصاب غذا چیست؟

در فرهنگ اصطلاحات زندانیان ایران، اعتصاب غذا دو نوع است.

اعتصاب غذای تَر

در اعتصاب غذای تر، اعتصاب‌کننده فقط آب و مایعات می‌نوشد، ولی از خوردن هرگونه غذا پرهیز می‌کند.

اعتصاب غذای خشک

در اعتصاب خشک احتمال اینکه فرد بیش از هفت تا ده روز زنده بماند کم است

در اعتصاب غذای خشک، فرد اعتصاب‌کننده از خوردن هرگونه غذا و نوشیدن هرنوع مایعات پرهیز می‌کند. این نوع اعتصاب، از نظر پزشکی بسیار خطرناک بوده و می‌تواند منجر به از کار افتادن کلیه یا حتی ایست قلبی شود.

 تاثیر اعتصاب غذا بر سلامت چیست؟

اعتصاب غذا بسیار خطرناک است و ممکن است موجب بروز بیماری‌های دائمی و درمان‌ناپذیر گشته و در نهایت به مرگ فرد منجر شود، بنابراین باید آخرین حربه‌ای باشد که فرد برای بیان نظرش یا تحقق خواسته‌اش از آن استفاده می‌کند.

اثرات بهداشتی اعتصاب غذا (به غیر از ارادهٔ فرد) به مدت و نوع اعتصاب غذا بستگی دارد. باید توجه داشت که مرگ می‌تواند در هر لحظه از زمان اعتصاب غذا اتفاق بیفتد و این به میزان سلامت قبلی فرد و تطابق اندام‌های بدن با وضعیت جدید بستگی دارد.[۱] طول اعتصاب غذا بستگی به میزان چربی بدن شخص، میزان سلامتی او و استراتژی‌اش دارد. اگر اعتصاب‌کننده از خوردن آب امتناع کند، بیش از یک هفته زنده نخواهد ماند. اگر مایعات، شکر یا نمک هم بخورد، مدت بسیار بیشتری می‌تواند زنده بماند. اگر اعتصاب‌کننده جز شکر و نمک، ویتامین هم مصرف نماید، این وضعیت دردناک او ممکن است تا ۳۰۰ روز نیز به طول انجامد.

در جریان اعتصاب غذا بدن در واقع «خود» را مصرف می‌کند. پس از حدود سه روز، کبد شروع به شکستن چربی‌های بدن می‌کند. بدن برای جبران این واکنش، متابولیسم خود را کُند می‌کند، ولی پس از حدود سه هفته ناگزیر می‌شود ماهیچه‌ها و اندام‌های حیاتی خود را برای کسب انرژی بکاود و مصرف کند. پوست بدن مومی شکل می‌شود، بدن از خود بویی ترش متصاعد می‌کند و نَفَس بوی شیرینی همچون بوی گلابی می‌گیرد. در نهایت مرگ شخص در پی بی‌آبی، تحلیل بدن و از کار افتادن دردناک اندام‌های درونی، و بیش از هر چیز کلیه‌ها و کبد فرا می‌رسد.