سرگذشت سیاه دختر رفیق باز ! / کیومرث آبرویم را برد

 زن 19 ساله با بیان این که کاش می توانستم برای یک بار در زندگی تصمیم عاقلانه بگیرم درباره سرگذشت خود به مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری سپاد مشهد گفت: نوزادی دوماهه بودم که  مادرم به دلیل اختلافات شدید خانوادگی جدا شد.

طبق گفته های دیگران مادرم هیچ علاقه ای به پدرم نداشت و به همین دلیل سرناسازگاری گذاشته بود تا این که در مدت کوتاهی بعد از طلاق با مرد دیگری ازدواج کرد و به دنبال سرنوشت خودش رفت. این درحالی بود که پدرم توان نگهداری از من و برادر بزرگ ترم را نداشت و بیشتر اوقات مادربزرگم از من نگهداری می کرد.

در این شرایط پدرم برای رهایی از این مشکلات با زن جوانی ازدواج کرد که او نیز در دوران نامزدی از همسرش طلاق گرفته بود. چند سال بعد زمانی که من کمی بزرگ تر شدم و معنای طلاق و نامادری را فهمیدم مشکلات خانوادگی ما نیز وارد مرحله جدیدی شد چرا که نامادری ام مدعی بود باید من و برادرم نزد مادرمان برویم. این موضوع موجب بروز اختلافات شدیدی در زندگی ما شده بود تا این که روزی نامادری ام به شیوه تمسخرآمیزی از خواستگاری سخن گفت که قرار بود آن شب به خانه ما بیاید.

این درحالی بود که من از ازدواج و عروسی فقط آرایش های غلیظ و لباس های شیک مهمانی را به یاد داشتم و دیگر چیزی از زندگی مشترک نمی دانستم. با این حال، تصمیم به ازدواج با فرامرز گرفتم چرا که فقط قصد داشتم از زندگی در کنار نامادری رها شوم. خلاصه 15 ساله بودم که پای سفره عقد نشستم و با این تصور که از این به بعد گشت و گذار و خوش گذرانی هایم شروع می شود دوران نامزدی ام را با فرامرز آغاز کردم اما خیلی زود فهمیدم که همه افکار و تصوراتم درباره ازدواج بیهوده و رویایی بوده است.

در همین حال نامزدم نیز جوانی بی مسئولیت و بی محبت بود به همین دلیل هیچ تفاهم اخلاقی با هم نداشتیم و مدام با یکدیگر مشاجره می کردیم و روزها را در قهر و آشتی به سر می بردیم. بالاخره تصورات اشتباه من از ازدواج و رفتارهای ناشیانه فرامرز به جایی رسید که از یکدیگر جدا شدیم و من در مدت کوتاهی زن مطلقه نام گرفتم و به خانه پدرم بازگشتم اما طولی نکشید که اختلافات من و نامادری ام شدت گرفت و از سوی دیگر نیز نگاه های سرزنش آمیز دیگران آزارم می داد، اطرافیانم طوری به من نگاه می کردند که انگار جنایتی هولناک مرتکب شده ام و این زمزمه های زشت و توهین های ناروا به طور پنهانی ادامه داشت تا این که درس و مدرسه را رها کردم و به دنبال شغلی رفتم که مخارج زندگی ام را تامین کنم چرا که تصمیم گرفته بودم از منزل پدرم بروم و به طور مجردی به زندگی ادامه بدهم اما هر شغلی پیدا می کردم مدتی بعد با پیشنهادهای شرم آور روبه رو می شدم و به ناچار محل کارم را ترک می کردم چرا که برخی از افراد به محض این که از ماجرای طلاق و سرگذشتم مطلع می شدند بی درنگ رفتارها و گفتارهایشان تغییر می کرد.

از طرف دیگر هم همواره از سوی خانواده ام مورد سرزنش قرار می گرفتم که عرضه کارکردن ندارم و نمی توانم در یک شغل دوام بیاورم. در همین روزها بود که با راحله آشنا شدم. او نیز زنی مطلقه بود و به همین دلیل ارتباط ما خیلی زود شکل صمیمانه تری به خود گرفت به گونه ای که حتی یک روز را هم نمی توانستم بدون حضور راحله به شب برسانم.

اگرچه خانواده ام با این رفاقت خیابانی به شدت مخالف بودند اما من توجهی به نصیحت های آن ها نداشتم. آن قدر به راحله وابسته بودم که حرف هایش را بی چون و چرا می پذیرفتم و هرچه پدرم فریاد می زد این رفیق بازی ها تو را به مرداب فلاکت و بدبختی می اندازد باز هم انگار چیزی نمی شنیدم چرا که فقط گفته های راحله برایم حجت بود.

طولی نکشید که راحله مرا با پسر مجردی آشنا کرد تا از این احساس تنهایی خارج شوم. «کیومرث» پسری احساسی و خوش سر و زبان بود به گونه ای که خیلی زود با حرف های فریبنده و عاشقانه اش مرا وابسته خودش کرد. او با آن که جوانی بیکار و رفیق باز بود اما من در همین مدت کوتاه آشنایی دل باخته اش شدم و به طور مخفیانه به عقد موقت او درآمدم.

حالا  دیگر هرچه پول و طلا داشتم در اختیار او قرار می دادم تا کاری برای خودش دست و پا کند. هر روز که می گذشت اعتماد من هم به کیومرث بیشتر می شد و برای رفاه و آسایش او هرکاری انجام می دادم. او هم به خوش گذرانی و رفیق بازی هایش ادامه می داد تا این که سه سال به همین ترتیب سپری شد.

من که دیگر احساس بلاتکلیفی می کردم از کیومرث خواستم مرا به عقد رسمی خودش درآورد اما او با شنیدن این جمله به توهین و فحاشی پرداخت و به شدت کتکم زد و دیگر حاضر نشد با من ازدواج کند. رفتارهای سرد و بی عاطفه او از آن روز به بعد درحالی آغاز شد که اکنون خانواده اش به خواستگاری دختر دیگری رفته اند و او قصد ازدواج با یک دختر مجرد را دارد.

حالا که فهمیدم عمرم را بیهوده تباه کرده ام و آبرویم نیز در خطر است با قلبی شکسته راهی کلانتری شدم تا شاید راهی برای رهایی از این مخمصه سرگردانی پیدا کنم. اکنون نه راه بازگشت دارم و نه توان ماندن! ولی ای کاش به حرف ها و نصیحت های پدرم گوش می دادم تا این گونه رسوا نشوم. در همین حال کیومرث همه سرمایه و دارایی های مرا در قماربازی از بین برده است و ادعا می کند که من هیچ پولی در اختیارش نگذاشته ام و ...

بررسی ویژه این پرونده با صدور دستوری از سوی سرگرد جعفر عامری (رئیس کلانتری سپاد) در دایره مددکاری اجتماعی آغاز شد.