راز «دروازه جهنم» چیست؟ / گاو ها می مردند و آدم ها زنده می ماندند + تصاویر

به گزارش رکنا، به نقل از بلومبرگ، دانشمندان موفق شدند راز سر به مهر غاری اسرارآمیز در یک معبد باستانی یونانی-رومی معروف به «دروازه جهنم» را که در ترکیه امروزی قرار دارد، کشف کنند.

دو هزار سال پیش یک معبد کوچک یونانی-رومی (واقع در ترکیه امروزی) حیرت و شگفتی ساکنان آن را برانگیخته بود. در ورای دروازه سنگی این معبد و درون یک غار که با مه غلیظی احاطه شده بود، یک نیروی ماورایی عجیبی (به ظن ساکنان این معبد) نهفته بود؛ گاوهای نری که به داخل این غار فرستاده می‌شدند هرگز از آن زنده بیرون نمی‌آمدند؛ اما، کشیش‌هایی که به همراه این گاوها داخل غار می‌شدند، بدون آنکه آسیبی به آنها وارد شود، از آن خارج می‌شدند.

ساکنان این معبد نمی دانستند آیا این پدیده به سبب اراده پلوتو (هادس)، ایزد جهان زیرین (عالم اموات)، بود یا قدرت ماورای طبیعی کشیش‌ها؛ اما دانشمندان اکنون موفق شده‌اند راز این غار را کشف کنند. نتایج یک تحقیق که دوازدهم فوریه در مجله علمی «علوم باستان‌ شناسی و انسان شناسی» به چاپ رسید، توضیحی بسیار زمینی (نه ماوراءطبیعی) برای این پدیده ارائه کرده است: وجود گاز کربنیک!

دانشمندان کشف کردند که این غار دارای مقادیر زیادی گاز کربنیک است که از یک شکاف عمیق در درون زمین متصاعد می‌شود. مقدار این گاز با توجه به فاصله آن از سطح زمین از 4 تا 53 درصد متغیر است. نقاط نزدیک به سطح زمین مقادیر زیادی از این گاز خفه‌کننده را در خود جای می‌دهند؛ زیرا این گاز کشنده سنگین‌تر از اکسیژن است. به همین سبب است که در صورت نشت این گاز در منزل، زیرزمین همواره مرگبارتر از دیگر نقاط ساختمان خواهد بود. با توجه به اینکه فاصله سر حیوانات با سطح زمین (نسبت به انسان‌ها) کمتر است، حیواناتی که داخل غار می‌شدند زنده از آن بیرون نمی‌آمدند؛ اما کشیش‌ها به طور معجزه‌آسایی نجات می‌یافتند.

این غار سال 2013 میلادی نزدیک محلی به نام پاموک کاله (پاموق قلعه یا قلعه پنبه‌ای) –که به سبب آبگیرهای آب‌گرم طبیعی و ایوان‌های پلکانی آن معروف و در فهرست میراث فرهنگی یونسکو ثبت شده است– دوباره کشف شد. با این حال، باستان شناسان پیش‌تر از وجود این غار به عنوان بخشی از شهر باستانی «هیراپولیس» در ترکیه و به عنوان مکانی برای قربانی کردن حیوانات برای پلوتو، آگاه بودند. استرابو، جغرافی‌دان یونانی، که 64 سال پیش از میلاد مسیح تا سال 24 میلادی می‌زیسته است، در این باره نوشته است: بخار آبی که این مکان را احاطه کرده، آنچنان مه آلود و متراکم است که به سختی می‌توان سطح زمین را مشاهده کرد ... گاوهایی که به داخل غار فرستاده می‌شوند، بلافاصله کشته شده و لاشه آنها کشان کشان بر روی زمین به بیرون غار آورده می‌شوند. او همچنین می‌افزاید: با این حال، کشیش‌ها زمانی که وارد غار می‌شوند زنده از آن خارج می‌شوند. این جغرافی‌دان یونانی در عین حال گفته است: کشیش‌ها پس از خروج از غار علائمی دارند که نشان می‌دهد در آستانه خفگی بوده‌اند.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.