دادن وعده های انتخاباتی جرم نیست

افراد منتخبی که بعنوان نامزدهای انتخاباتی به مردم معرفی شده اند طبق مقررات در بازه زمانی مشخص فرصت دارند نسبت به معرفی کامل خود ، سوابق اجرایی ، همچنین سلامت و برنامه های آینده اداره کشوربرای مردم اقداماتی بعنوان تبلیغات داشته باشند تا افراد جامعه نسبت به تعیین و انتخاب یک نفر از آنها بعنوان رئیس دولت از طریق شرکت در انتخابات اقدام نمایند .

این افراد که کاندیدا یا نامزد انتخابات نامیده می شوند هرکدام برای جلب توجه شرکت کنندگان و اخذ رای بیشتر به نفع خود با رعایت قوانین و مقررات دارای حدود و اختیاراتی برای این کار می باشند (البته تبیین حدود و اختیارات در زمان و محل خود تشریح داده خواهد شد) بنابراین شرکت کنندگان حق خواهند داشت با ترفندهایی برنامه های خود را موثرتر نسبت به دیگر کاندیداها جلوه دهند و حتی با تشخیص اینکه مردم دارای چه مشکلاتی هستند ، امید به رفع آنها بعد از انتخاب شدن را بدهند که این موضوع تحت عنوان تبلیغات وجه قانونی داشته و در بیشتر کشورها پذیرفته شده است . البته در انتخابات جزئی تر مانند دهیاری ها ، شوراها و حتی انتخابات صنفی این موضوع ملموس تر می باشد .

حدود و شرایط تبلیغات تابع مقررات خاص است اما موضوع بحث "دادن وعده های انتخاباتی" است که شاید این موضوع را به ذهن متبادر سازد که وعده ی واهی مصداق جرم کلاهبرداری بوده و قابل مجازات و پیگیری است . لیکن بنابر دلایلی که مختصراً به آن اشاره می گردد دادن وعده انتخاباتی فاقد وصف جزایی است زیرا ؛ اولاً: در قانون کلمه "وعده" به کار برده نشده بلکه از لغاتی مانند" تبلیغات نامزدها" و "فعالیت های انتخاباتی نامزدها" استفاده شده است . ثانیاً: نامزدها موضوع تبلیغات خود را براساس وضع موجود در قالب یک برنامه اجرایی برای آینده ارائه می دهند که تحقق آن مستلزم مرور زمان و وجود شرایط برنامه ای است که ارائه شده است . ثالثاً: دادن وعده ، توسل به وسیله متقلبانه به قصد بردن مال نیست بلکه یک رقابت تبلیغاتی بوده که هدف پیروزی در آن است . رابعاً : آنچه که در مقررات و کارزار انتخاباتی تاکید و جرم انگاری شده موضوع هتک حرمت و حیثیت کاندیداها می باشد که باید از سوی طرفین رعایت گردد . مع الوصف افراد در رقابت آزادند که برای جلب و اخذ آراء اقداماتی داشته باشند از سوی دیگر با مداقه در تعریف جرم کلاهبرداری و شرایط تحقق آن پر واضح است هر وعده و قولی را نمی توان توسل به وسیله متقلبانه دانست ، نامزدها تحصیل مال نمی کنند بلکه تبلیغاتی برای جلب نظر و دیده شدن بهتر انجام می دهند چرا که هدف آنها قصد اخذ رای و پیروزی با نیت تغییر وضع موجود و تبدیل آن به شرایط بهتر می باشد .

در پایان با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری که حساسترین زمان برای تعیین سرنوشت چهار سال آتی کشور می باشد باید متذکر شد که هر اقدام و عملی را نمی توان جرم دانست و انجام تبلیغات با وصف شور و شرکت بیشتر مردم از هر طیف و طبقه و عقیده ای و طرز فکری ، عملی مقبول و نشانه استقرار دموکراسی و وسعت حق انتخاب است اگرچه پسندیده تر خواهد بود که تبلیغات با رعایت اخلاق انجام شود .

                                                        کریمی ساعی – وکیل پایه یک دادگستری