زرماکارون و شیرین عسل از بازار خودرو ایران چه می خواهند ؟ / ادعاهایی متوهمانه تر از ایران خودرو و سایپا !

به گزارش رکنا، مالک و مدیرعامل هلدینگ غذایی شیرین عسل از ورود این هلدینگ به صنعت خودرو خبر داد و گفت: خط تولید و کارخانه تولید خودرو توسط شیرین عسل در حال ساخت است اما مشخص نیست که محصولات این شرکت چه زمانی در بازار کشور عرضه شود.

وی افزود: مجوز تولید خودرو توسط این شرکت در روز چهارشنبه 30 فروردین 1402 صادر شد و هنوز به مرحله اجرا نرسیده است.

پیش از این صابر پرنیان، رئیس سازمان صمت آذربایجان شرقی، در رابطه با مدل خودروی تولیدی توسط هلدینگ غذایی شیرین عسل به ایسنا گفته بود: این خودرو یک خودرو روز اروپایی است که در 18ماهه اول به‌ صورت قطعات کاملا منفصل از هم تولید و تقریبا در 18ماهه آتی داخلی‌ سازی خودرو انجام می‌ شود. این شرکت خودروسازی انواع خودروهای سواری بنزینی، گازسوز، دیزلی و انواع کامیون‌ های کشنده را تولید خواهد کرد.

یونس ژائله سعدآباد، مالک و مدیرعامل هلدینگ غذایی شیرین عسل در صفحه شخصی اینستاگرام نوشت:

ورود شرکت های مواد غذایی به صنعت خودرو تازگی ندارد. سال گذشته نیز شرکت زرماکارون از ورود به بازار خودرو خبر داد. مسئله ای که اگرچه در دیگر کشورها عادی است اما برای بازار خودرو ایران که بیش از نیم قرن هنوز نتوانسته حتی یک خودرو قابل دفاع و متناسب با استانداردهای جهانی تولید کند، عادی نیست. چرا که این سوال را مطرح می سازد که آیا ورود یک خودروساز جدید می تواند به این معنی باشد که سفره سود آور صنعت خودرو پهن است و هر کسی که از راه می رسد قصد دارد که گوشه ای از آن را بگیرد تا بی نصیب نماند؟

وقتی قیمت پراید از رده خارج 300 میلیون تومان گذشته است و قیمت پژو 207 اتوماتیک از مرز یک میلیارد تومان گذر کرده است، چرا یک شرکت مواد غذایی به فکر تولید خودرو نباشد؟ چرا از وام، منابع طبیعی، زمین و دیگر تسهیلات رایگان و ارزان برخوردار نشود؟

اگر به گفته مسئولین، صنعت خودروی کشور با زیان مواجه است و حتی شرکت های خودروساز و مونتاژکار را با ضررهای هنگفت بیش از 120 هزار میلیارد تومانی مواجه کرده است، پس چرا مسئولین به جای کوچک کردن این صنعت و کاستن از هزینه های غیرضروری و کاهش نیروی کار مازاد به فکر فربه کردن این صنعت هستند؟

از آنجایی که در ایران صنعت خودرو وجود ندارد و همه خودروسازان مونتاژکار محسوب می شوند و خودروسازان دولتی نیز هنوز مشغول تولید پلتفرم ها و محصولات بسیار قدیمی هستند و تکلیفشان با خودشان مشخص نیست، روشن نیست چرا برای شرکت شیرین عسل مجوز خودروسازی صادر شده است!

نیمه نخست سال گذشته نیز خبر رسید که شرکت زرماکارون خودروساز می شود و در پی آن سخنگوی وزارت صمت خبر داد که مجوز تولید خودرو برای این شرکت از تیر ماه 1400صادر شده است و در حال حاضر با تخصیص زمین خط تولید در حال آماده سازی است.

در همان روزها قائم مقام مدیر عامل و عضو هیات مدیره گروه زر در یک نشست خبری توضیح داد که تاکنون برای زرخودرو ساختمان مرکزی و زمینی به مساحت تقریبی 440 هکتار در استان البرز – اتوبان کرج خریداری شده است اما پس از آن تاریخ دیگر هیچ خبری از این شرکت و روند تولید خودرو نشد و پیگیری های رکنا از شرکت زرماکارون نیز بی نتیجه ماند. مشخص نشد بالاخره این شرکت تولیدکننده مواد غذایی می خواهد تولیدکننده خودرو شود یا مونتاژکار یا واردکننده؟ و یا فقط وعده ای داده است و تنها به امید اخذ تسهیلات است.

مشخص نشد شرکت زرماکارون که اعلام کرد قرار است یک میلیون خودرو در سال تولید کند و انقلابی در صنعت خودرو ایجاد کند، در حال حاضر در چه مرحله ای قرار دارد. آن هم وعده ای که شرکت ایران خودرو با بیش از 55 سال سابقه و تجربه در صنعت خودروسازی نتوانسته محقق کند.

به نظر می رسد نه تنها شرکت های تازه به صنعت خودرو وارد شده بلکه حتی مسئولین صنعت خودرو کشور درکی از مفهوم تولید خودرو ندارند. زیرا تولید خودرو به معنی شبکه فروش، توزیع و خدمات پس از فروش خودرو است که به یک سیستم مالی عریض و طویل همچون سیستم لجستیک، حمل و نقل و ... نیاز دارد تا بتواند به موفقیت برسد. حال استراتژی شیرین عسل و زرماکارون در قبال این مسائل چیست؟

این شرکت ها در شرایطی که ارز کافی برای واردات قطعه، واردات خودرو صفر کیلومتر و واردات هر کالای دیگر وجود ندارد، با کدام ارز می خواهند قطعه وارد کنند؟

سوال دیگر این است که آیا هر کسی که پول دارد باید وارد حوزه خودرو شود؟ اگر قرار است دولت به صنعت خودرو کمک کند چرا به قطعه سازان که تخصص و تجربه دارند، مجوز نمی دهد؟

اگر دولت به فکر سروسامان دادن به این صنعت غیرشفاف و رانتی است چرا به جای اعطای مجوز جدید ایران خودرو و سایپا را با هم ادغام نمی کند؟ زیرا در حال حاضر مشکل صنعت خودرو این است که مردم به دلیل سقوط ارزش ریال در برابر ارزهای خارجی به خودرو نگاه کالای سرمایه ای دارند و به دنبال حفظ ارزش پول خود هستند. بنابراین اگر به 50 خودروساز دیگر هم مجوز اعطا شود، تا مشکل اقتصاد کلان حل نشود، اتفاق مثبتی رخ نخواهد داد.

در حال حاضر بیش از 60 مجوز خودروسازی در ایران صادر شده است که از این تعداد حدود 25 شرکت در حال فعالیت است. به گفته کارشناسان وقتی ساختار صنعت خودرو شفاف نیست و هنوز دولت در کار سایپا و ایران خودرو مستاصل مانده است و صدور یک مجوز جدید به نوعی خواسته یا ناخواسته اعطای مجوز رانت است و با صدور مجوز جدید این بستر برای برخی فراهم می شود که به دنبال سودجویی و رانت های عظیم باشند. وقتی واردات قطعه با ارز دولتی و با تعرفه پایین بسیار ارزان تمام می شود هر کسی می تواند از این شرایط سواستفاده کند و تولیدکننده خودرو شود.

اگر اعطای مجوز جدید، اعطای مجوز رانت نیست، پس مسئولین با این اعطای مجوزها می خواهند بگویند ببینید آنقدرها هم که می گویند صنعت خودرو در ایران انحصاری نیست و بازار کاملا رقابتی است!