بهار اول به این استان ایران می رسد!

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، به دلایل متعددی بهار بیشتر از سایر فصل ها مورد توجه مردمان قدیم قرار می گرفت اما اصلی ترین علت آن نو شدن زمین و دمیدن روحی تازه به طبیعت برای حیاتی دوباره بود که این امر بر فرهنگ و آداب و رسوم مردمان اغلب نقاط دنیا از جمله ایرانیان و به ویژه مردمان ساکن جنوب ایران در استان سیستان و بلوچستان موثر بوده است.

بهار تعاریف مختلفی دارد اما استفاده از این اصطلاح معمولا بسته به شرایط آب و هوایی و بر اساس فرهنگ و آداب و رسوم هر کشور متفاوت است. شاید این برای شما نکته جالب توجهی باشد اما یکی از نکات جالب کره زمین این است که وقتی ساکنان نیمکره شمالی وارد فصل بهار می شوند، ساکنان نیمکره جنوبی وارد فصل پاییز می شوند. در طول این فصل زیبا طول شب و روز به یکدیگر نزدیک شده و از این نظر نیز طبیعت دچار اعتدال می شود.

با همین استدلال برای دو نیمکره، اعتدال ها در مقابل یکدیگر قرار دارند. وقتی اعتدال بهاری در پایان خرداد ماه در نیمکره شمالی است، اعتدال پاییزی در پایان آذر ماه در نیمکره جنوبی است. به زبان ساده، اعتدال بهاری زمانی است که خورشید از استوای آسمانی (یک خط فرضی در آسمان بالای خط استوای زمین) عبور می کند و از نیمکره جنوبی به نیمکره شمالی می رود. از آنجایی که خورشید دقیقا بالای خط استوا قرار دارد، هر دو نیمکره شمالی و نیمکره جنوبی تقریباً مقادیر مساوی از پرتوهای خورشید را دریافت می کنند. به عبارت دیگر، روز و شب در هر دو نیمکره (تقریباً) برابر است.

با این توضیحات باید گفت که همواره آفتاب اولین طلوع بهاری در ایران در جنوبی ترین و شرقی ترین نقطه کشور می دمد و با این حساب استان سیستان و بلوچستان یا همان سرزمین آفتاب اولین استانی است که پذیرای بهار است و می توان گفت که بلوچستان دروازه ورود بهار به کشور است.

روز اول بهار به اعتدال بهاری (vernal equinox) شناخته می شود. اصطلاح ورنال (vernal) به معنی بهار و ایکونوکس (equinox) به معنی برابری شب است. تنها دو روز در بهار و پاییز وجود داشته که طول شب و روز یکسان می شود.

در روز اول بهار فردی که در قطب شمال ایستاده است خورشید را در سراسر افق مشاهده می کند که قرار است به مدت ۶ ماه بدون وقفه در آسمان باشد. از سوی دیگر فردی که در قطب جنوب قرار دارد در روز اول بهار خورشید را در سراسر افق مشاهده می کند اما این نشانی از شروع شش ماهه تاریکی می باشد.

شروع بهار همیشه به 29 یا 30 اسفند منتهی می شود. به همین دلیل است که اعتدال خورشید همیشه در همان روز نبوده و بنابراین کره زمین همیشه به طور دقیق ۳۶۵ روز نمی باشد.

در ایران حکیم عمر خیام، فیلسوف، ریاضی دان، ستاره‌شناس و رباعی‌سرای ایرانی برای اولین بار تقویم شمسی را سر و سامان داد و سرپرستی محاسبات گاه‌شماری ایران در زمان وزارت خواجه نظام‌الملک که در دوره پادشاهی ملک‌شاه سلجوقی را برعهده داشت. محاسبات منسوب به خیام در این زمینه، هنوز معتبر است و دقتی به مراتب بالاتر از گاه‌شماری میلادی دارد. وی در ریاضیات، نجوم، علوم ادبی، دینی و تاریخی استاد بود.

اگر پاپ گرگوری هشتم (Pope Gregory XIII) تقویم گرگوری را ایجاد نکرده بود که در حال حاضر این تقویم از سال ۱۵۸۲ در بسیاری از کشورها مورد استفاده قرار می گیرد، تعادل روز و شب و شروع فصل بهار به ازای هر ۱۲۸ سال یک روز کامل در تقویم جلوتر می آمد. در حالی که در بهار گل ها رشد کرده و آب و هوا گرمتر می شود اما ممکن است بدترین زمان برای تولد نوزادان باشد.

به دلایل متعددی بهار بیشتر از سایر فصل ها مورد توجه مردمان قدیم قرار می گرفت اما اصلی ترین علت آن نو شدن زمین و دمیدن روحی تازه به طبیعت برای حیاتی دوباره بود که این امر بر فرهنگ و آداب و رسوم مردمان اغلب نقاط دنیا از جمله ایرانیان و به ویژه مردمان ساکن جنوب ایران در استان سیستان و بلوچستان موثر بوده است.