زنگ خطر تبعات سگ گردانی خیلی وقت است به صدا درآمده/ مسئولان شهری و فرهنگی، کجای سامان دادن به این وضعیت هستند؟

سگ گردانی که گهگاه اخباری از تشدید برخوردها با آن به گوش می رسد، تنها آثار مخرب فرهنگی ندارد بلکه این گِردباد بحران سازتر از آن است که به نظر می آید.

پررنگ شدن گاه گاه خبرهایی حاکی از حمله سگ‌ها به کودکان و بزرگسالان بعضا مسئولان به خواب زده را بیدار می کند اما نه تنها درمانی برای این درد اجتماعی یافت نمی شود بلکه موضوع شامل مرور زمان شده و در نهایت به محاق فرو می رود تا دوباره چه زمانی و در کجا اتفاقی رخ دهد و این دور تسلسل باطل مجددا به حرفهای بی عمل آقایان بازگردد.

مسئولان گاها خسته از مسئولیت های پرشمار، صرفا و لابُد برخورد با سگ گردانی را یکی از وظایف پلیس می دانند اما در قاموس مطالبه گری، نباید از دست اندرکاران فرهنگی پرسید که بالاخره قرار است زیرساختهای فرهنگ ایرانی_ اسلامی تاکجا مورد هجمه دشمنان قرار گیرد و خیل عظیمی از مسئولان، تنها راهکار را در اقدامات انتظامی خلاصه کنند؟ سگ گردانی  آن هم به صورتی که امروز مشاهده می شود، علنی و عیان، در معابر و خودروها، علاوه بر تهدید جان شهروندان، سلامت و بهداشت عمومی جامعه را نیز به مخاطره انداخته است؛ اینجاست که حتی نهادهای متولی سلامت هم باید دغدغه برون رفت از این وضعیت خارج از کنترل را داشته باشند.

از شهرداری ها و "مقامات" شهری گرفته تا مسئولان فرهنگی و اجتماعی باید همگی به هوش و به گوش باشند که زنگ خطر سگ گردانی و تبعات جبران ناپذیر آن مدت زمان زیادی است که به صدا درآمده البته اگر پنبه در گوش و غرق در خواب خرگوشی نباشند.

آزاده رضایی عادل-باشگاه خبرنگاران پلیس