بچه های نسل گیم اور؛ شکست نمی خورند بلکه از اول بازیِ زندگی را شروع می کنند

می گویند هر 30 سال یکبار شکاف نسلی به وجود می آید؛ یعنی بچه ها با والدینی که حداقل 30 سال از آنها بزرگتر هستند، الان این فاصله به 5 سال رسیده است و این شکاف نسلی آنچنان عمیق شده است که شما ناچار به انتخاب هستید که یا در نسل قبل باقی بمانید یا از روی این «گسل نسلی» بپرید! شما حتی نمی توانید برای رسیدن به نقطه ای که نسل جدید در آن قرار دارد، سریع راه بروید یا حتی بدوید؛ شما باید بپرید! درست مثل ورزش مورد علاقه نسل جدید پارکور است! آنها از روی موانع می پرند و به راحتی هر آنچه پیش از آن بوده را پشت سر می گذارند. آنها می دانند که اگر درست نپرند، با سر به زمین می خورند!

اینگونه است که تعادل های ذهنی ما بزرگترها بر هم خورده است. این نسل، نسلی است که واقعیت ها را می پذیرد، زندگی را در لحظه می بیند و در عین حال برای آینده برنامه ریزی هایی دارد که به نظر معقول می رسند، این نسل از شما واقعیت را می خواهد.

این نسل، تفکر نقادانه دارد. منتقد است و اصول نقد را می داند. شاید اگر به بچه های پانزده سال پیش می گفتید که در طول روز، سه لیوان شیر برای سلامتی خوب است، آن را می پذیرفتند؛ اما اگر همین موضوع را به بچه های نسل جدید بگویید از شما رفرنس علمی می خواهند، می خواهند بدانند در کدام سایت این موضوع را دیده اید، از شما مضرات مصرف شیر را می پرسند و می خواهند بدانند که شیر پرچرب باشد یا کم چرب و الی آخر!

نسل جدید، آینده گرا است. آنها زمان حال و گذشته را با هم بررسی و طبق آن برای آینده برنامه ریزی می کنند. آنها می دانند قدرت دیگر دست سیاست و اقتصاد نیست بلکه دست اطلاعات است و اینگونه است که نسل زد و نسل های بعدی آن، بر بزرگترهای خود از نظر اطلاعات چیره می شوند. سریعتر با کامپیوتر و تلفن همراه و سایر وسایل ارتباطی، ارتباط می گیرند و بزرگترها را مبهوتِ تبحر خود در آشنایی با ابزارهای نوین می کنند.

برای همین است که نسل زد، آلفا و... هیچ وقت فکر نمی کنند که شکست خورده اند. آنها نسل گیم اور (Game Over) هستند؛ یعنی واژه شکست و عواقب بعد از آن برایشان معنایی ندارد؛ یعنی زمین می خورند و دوباره بلند می شوند بنابراین، با واقعیت های زندگی به خوبی کنار می آیند و آنها را می شناسند.

این نسل مطالبه گر، نقاد، مطلع، آگاه، به روز و... را نمی توان محصور کرد؛ نمی توان خانه نشین کرد و به آنها احساس ناچیز بودن داد. آنها نه تنها از حرکت نمی ایستند بلکه با سرعت بالای خود در آگاهی و تلاش برای آگاهی رسانی، کاری می کنند که سیاستمداران، انگشت به دهان بمانند!