آبله میمون چیست؟

آبله میمون (Monkeypox) یک بیماری ویروسی نادر است که عامل آن ویروسی از خانواده ویروس‌های آبله (Orthopoxvirus) است. این بیماری عمدتاً در مناطق مرکزی و غربی آفریقا در حیوانات، به ویژه میمون‌ها و جوندگان، شایع است و انتقال آن به انسان در برخی موارد گزارش شده است.

آبله میمون توسط ویروس "مونکی پاکس" (Monkeypox virus) ایجاد می‌شود. این ویروس می‌تواند از طریق تماس مستقیم با حیوانات آلوده یا خوردن گوشت حیوانات وحشی به انسان منتقل شود. همچنین، تماس نزدیک با افراد مبتلا یا استفاده از اشیاء آلوده مثل لباس‌ها و ملحفه‌ها نیز می‌تواند منجر به انتقال ویروس شود. انتشار انسان به انسان نسبتاً محدود است، اما با تماس مستقیم با مایعات بدن یا پوست آسیب‌دیده فرد مبتلا و همچنین از طریق قطرات تنفسی ممکن است اتفاق بیافتد.

در سال‌های اخیر، چندین مورد آبله میمون در مناطق غیر بومی، از جمله اروپا و آمریکای شمالی گزارش شده است. این افزایش موارد باعث نگرانی‌هایی در خصوص احتمال تبدیل این بیماری به یک اپیدمی جهانی شده است. گرچه خطر اپیدمی جهانی به اندازه بیماری‌های دیگری مانند کرونا ویروس زیاد نیست، اما افزایش موارد در خارج از آفریقا، ضرورت توجه جهانی به این بیماری را بیشتر کرده است.

افزایش سفرهای بین‌المللی، تخریب جنگل ها و افزایش تماس انسان با حیات وحش؛ همچنین افزایش تجارت غیرقانونی حیوانات وحشی از جمله عواملی است که می تواند در گسترش این بیماری و انتقال آن به انسان ها موثر واقع شود.

سازمان بهداشت جهانی (WHO) هشدار داده است که گرچه آبله میمون تاکنون محدود بوده است، اما افزایش موارد در خارج از مناطق بومی، نیاز به نظارت بیشتر و آمادگی جهانی برای مقابله با گسترش آن را برجسته کرده است. این سازمان همچنین بر لزوم شناسایی سریع موارد جدید، پیگیری تماس‌ها و اعمال اقدامات کنترلی بهداشتی تأکید کرده است.

آبله میمون می‌تواند افراد در تمامی گروه‌های سنی را درگیر کند، اما شواهد نشان می‌دهد که کودکان، افراد با سیستم ایمنی ضعیف و افرادی که قبلاً واکسن آبله نزده‌اند، ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار داشته باشند. بنابراین، اگرچه این بیماری می‌تواند در هر سنی بروز کند، اما باید نگرانی‌های خاصی برای کودکان و افراد آسیب‌پذیر وجود داشته باشد.

آبله میمون یک بیماری ویروسی نادر است که با افزایش موارد در خارج از آفریقا نگرانی‌هایی را ایجاد کرده است. با وجود اینکه احتمال تبدیل شدن این بیماری به یک اپیدمی جهانی کم است، اما رعایت نکات بهداشتی و آمادگی برای مقابله با گسترش احتمالی آن اهمیت بسیاری دارد. سازمان‌های بهداشتی جهانی به همکاری بین‌المللی برای مهار این بیماری و پیشگیری از گسترش آن تاکید دارند.