10 درصد از کودکان و نوجوانان ایرانی به تیک های عصبی دچار هستند / استرس و فشار های روانی زیاد عامل پدید آمدن انواع تیک های عصبی است

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، تیک‌های عصبی حرکات یا صداهای ناگهانی و غیرارادی هستند که به طور مکرر و در یک الگوی خاص تکرار می‌شوند و بدون کنترل و به طور ناگهانی رخ می‌دهند. این تیک‌ها می‌توانند به صورت حرکات بدنی (تیک‌های حرکتی) یا صداهای غیرعادی (تیک‌های صوتی) بروز پیدا کنند. تیک های عصبی می‌توانند تأثیرات قابل توجهی بر زندگی فرد داشته باشند و به ویژه در سنین کودکی و نوجوانی شایع‌تر هستند.

بروز تیک‌های عصبی معمولاً ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و روانشناختی هستند. وجود سابقه خانوادگی در ابتلا به تیک‌های عصبی،  استرس ، فشارهای روانی و تغییرات محیطی و عدم تعادل در انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند دوپامین همگی می توانند تیک عصبی در افراد به وجود بیاورند.

تیک‌های عصبی به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند. اولین دسته تیک های حرکتی هستند که شامل حرکات ناگهانی مانند پلک زدن، سر تکان دادن، یا حرکات دست می شوند. دومین دسته تیک های صوتی نام دارند که صداهایی مانند سرفه کردن، خرناس کشیدن یا کلمات ناخواسته را شامل می شوند.

بروز تیک عصبی عوارض متعدد جسمی، روانی و اجتماعی را برای افراد به همراه می آورد. عوارض جسمی تیک عصبی می تواند خستگی عضلانی ناشی از تکرار حرکات یا آسیب به پوست یا بافت‌های بدن در اثر حرکات مکرر باشد. تیک عصبی عوارض روانی بسیاری همچون اضطراب و افسردگی به دلیل احساس شرم یا خجالت از تیک‌ها و کاهش اعتماد به نفس و خودباوری در مبتلایان را ایجاد می کند. عوارض اجتماعی تیک عصبی شامل دشواری در برقراری ارتباط با دیگران و طرد اجتماعی یا قضاوت منفی از سوی همسالان می شود.

برای پیشگیری از ابتلا به تیک عصبی راهکارهای مختلفی وجود دارد. آموزش تکنیک‌های کاهش استرس مانند یوگا و مدیتیشن در پیشگیری از ابتلا به این عارضه تاثیرگذار است. ایجاد محیطی آرام و حمایتی برای کودکان و نوجوانان می تواند آنها را از علل بروز تیک عصبی دور نگه دارد. از سوی دیگر آگاهی خانواده‌ها از تیک‌ها و نحوه مدیریت آن‌ها در پیشگیری بسیار مهم است.

خوشبختانه برای تیک عصبی روش های درمانی متنوعی هم در نظر گرفته شده است. یکی از این روش ها روان درمانی است که در جلسات مشاوره و درمان شناختی-رفتاری برای مدیریت علائم خلاصه می شود. تجویز داروهایی مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) یا داروهای ضد روان‌پریشی در موارد شدید می تواند روش درمانی موثری برای بهبود تیک های عصبی باشد. همچنین کمک به فرد برای بهبود مهارت‌های اجتماعی و کاهش اضطراب درمان مفیدی برای مبتلایان به تیک های عصبی است.

تیک‌های عصبی می‌توانند تأثیرات عمیقی بر زندگی فرد داشته باشند، اما با شناخت علل، پیشگیری و درمان مناسب، می‌توان به کاهش اثرات آن‌ها کمک کرد. آگاهی جامعه و حمایت از مبتلایان نیز نقش مهمی در مدیریت این وضعیت دارد.