آمارهای آموزشی امنیتی شده است / به دانش آموزان زندگی کردن نمی آموزیم

برنامه ریزی/ به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، برنامه ریزی باید در سنین پایین به کودکان آموزش داده شود. تبحر برنامه ریزی می تواند هدفگذاری برای آینده را اصولی و دقیق تر می کند. این روزها با کاهش درآمدها، افزایش فاصله طبقاتی، حاشیه نشینی و... باعث شده که مردم درآمدهای خود را نبینند و از شرایطی که دارند بیش از حد معمول ناراضی باشند. محمدرضا نیک نژاد، کارشناس آموزش در گفتگو با خبرنگار اجتماعی رکنا به این سوال که چقدر تربیت برنامه ریزی در ایران وجود دارد؟ پاسخ داد: یکی از زیرمجموعه های هدفگذاری آموزش و پرورش نوین آموزش برنامه ریزی است. در حقیقت دانش آموزان را برای زندگی آینده شون آموزش دهیم.

هدفگذاری بدون برنامه ریزی و بودجه

وی افزود: هدفگذاری آموزش و پرورش بر این اساس است و محتوا چند سالی است که تغییر کرده که بچه ها برای آینده مهارت های لازم را بیاموزند. ولی مشکل در آموزش و پرورش هدف نیست بلکه مسیری است که دانش آموزان در برنامه ریزی برای زندگی آینده طی می کنند. تربیت یک کودک نیازی به زبان ندارد بلکه با عمل باید مسائل را به او آموخت. آموزش و پرورش هدف دارد اما برای این مسیر طرح و برنامه ای ندارد. آموزش و پرورش کشور ما از مشکلات مزمنی مانند نداشتن بودجه رنج می برد. وقتی قرار است برنامه ای در آموزش گنجانده شود حتما نیاز به بودجه مورد نظر خود دارد.

شیوه های آموزشی در ایران آزار دهنده است

این کارشناس آموزش تاکید کرد: برای ورود آموزه ها به ذهن بچه، نیاز به انگیزه، خوشحالی و شادی دارد. اگر در اهداف کلان یعنی سند راهبردی و سند بنیادین آموزش و پرورش این اهداف وجود دارد اما شیوه های آموزشی آزار دهنده، مبتنی بر نمره، تست، کنکور و... است و دانش آموزان را از آموزش ها گریزان می کند. تقریبا بخش زیادی از دانش آموزان برای موفقیت های آینده درس می خوانند. اما ساختار آموزش و پرورش، جامعه و خانواده آنقدر آزار دهنده است که دانش آموزان موفق نیز از آموزش ها به عنوان ابزار استفاده می کند اما اگر نشانه های تعیین یادگیری برنامه ریزی اگر در آموزش ها وجود داشته باشد دانش آموزان به آن توجه زیادی نمی کنند. تقریبا دانش آموزان و خانواده ها بر دو درس ریاضی و علوم متمرکز شده اند. این دو درس موفقیت های آکادمیک برای دانش آموزان به همراه دارد نه مهارت فردی و اجتماعی.

گریزانی جامعه از طرح و برنامه ریزی

محمدرضا نیک نژاد با بیان این که مهارت های فردی برنامه ریزی در کنار دروس علوم پایه (ریاضی، شیمی، علوم و...) مغفول مانده است، تاکید کرد: جامعه ما از روش های راهبردی، تعیین اهداف، طرح و برنامه ریزی و... گریزان شده است. امید وجود ندارد که دانش آموزان آموزش برنامه ریزی را فراگیرند.

آمار پنهان سد راه برنامه ریزی برای آینده

وی با اشاره به آمار گفت: چند سال است که در سطح آموزشی و اجتماعی وزارتخانه آموزش و پرورش آمارها امنیتی و محرمانه شده است. دولت آمار بازماندگان از تحصیل، دانش آموزان معتاد یا بزهکار و... را در سطح عمومی اعلام نمی کند. وقتی آمار پنهان هستند، چطور می توان برای آینده برنامه ریزی کرد؟ هیچ نهادی به گستردگی آموزش و پرورش در کشورها وجود ندارد اما آمارها این وزارتخانه در ایران پنهان هستند. چند درصد دانش آموزان به محتوا علاقمند هستند؟ چند درصد دانش آموزان با طی کردن مقاطع مختلف به اهداف آموزشی و پرورشی رسیده اند؟ جایی که مغفول مانده بخش آمار است که برنامه ریزی و تعیین راهبردهای کوتاه و بلند مدت براساس آن است.

حس فقر بدتر از فقر است!

محمدرضا نیک نژاد در پاسخ به این سوال که ایرانی ها چقدر آموزش دیده اند که با حقوق خود بتوانند، از حداقل های زندگی بهره ببرند؟ تاکید کرد: در جامعه ما قناعت جایگاهی ندارد. قانع بودن به سطح درآمدی و بهره گیری از امکانات موجود (حتی اندک) در ایران معنایی ندارد. در این مورد نمی توانیم حاکمیت و دولت را در این مورد مقصر دانست. یکی از اساتید سطح بالای تربیتی می گفت: "حس فقر بدتر از فقر است!" جامعه ما در بحران های یک دهه گذشته فشار بسیاری را تحمل کرده است. اما حس فقر در افراد جامعه ما نهادینه شده است. به عنوان مثال فردی بعد از یک هفته مسافرت خارج از ایران از شرایط و وضعیت خود می نالد در حالی که یک کارگری که یک روز کار نکند هم با مشکل معیشتی روبرو می شود نیز می نالد. این حس فقر در نهاد بسیاری ریشه دوانده است.

منتظر ناجی خارج از کشوریم

این کارشناس اجتماعی افزود: من منکر این نیستم که با توجه به ثروت کشور حق یک خانواده ایرانی، سطح درآمد و سرانه کشور آنقدر افزایش یابد که هیچ کس دغدغه فقر به ویژه در دو بخش آموزش و بهداشت را نداشته باشد. ما بسیاری را داریم که در یکی دو دهه گذشته زیر چرخ های ساختار اقتصاد کشور له می شود. اما در این زمینه پرورش پیدا نکردیم که از امکانات خودمان استفاده کنیم و مدام منتظر هستیم که از بیرون اتفاقاتی بیفتد که شرایط را تغییر دهد.

تحصیل 50-60میلیونی کرونایی

محمدرضا نیک نژاد در پایان گفت: سطح زندگی ها با هم متفاوت هستند و کسانی هستند که در همین شهر تهران نمی توانند یک تبلت یا گوشی بخرند تا بچه هایشان در کلاس های آنلاین شرکت کنند. اما خانواده هایی هم بودند که به راحتی یک لپ تاپ 25میلیون تومانی خریده، فرزندش را در مدرسه غیرانتفاعی ثبت نام کرده و... در حقیقت با شیوع کرونا این خانواده ها 50-60میلیون تومان هزینه کرده اند تا در شرایط خوبی تحصیل کنند. اما همین فرد از زندگی، شرایط اقتصادی، قیمت دلار، سکه و طلا ناله می کند. به همین دلیل ما نیازمند یک تغییر نگرش اجتماعی – فرهنگی هستیم. در این میان دولت باید با آگاهی بخشی به جامعه حس خوب را در جامعه شیوع دهد. برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.