اعتیادی خطرناک که از 3 سالگی آغاز می شود / فعالیت بدنی بچه ها کم نباشد

به گزارش خبرنگار رکنا، بازی من جمله بازی های کامپیوتری، گنجینه ای از توانمندی های شناختی و در واقع بهترین شرایط برای یادگیری این توانمندی ها است. اما با ورود بازی های کامپیوتری به ساحات زندگی بشری، بازی از خود معضلی را نشان داد. این معضل اعتیاد به بازی کامپیوتری بود. بیشتر کودکان و حتی بزرگترها نیز از خود وابستگی شدید به بازی کامپیوتری را نشان داده اند. در برخی موارد، این وابستگی به حدی می رسد که اختلالی فاحش در مناسبات روزمره ایجاد می کند. این اعتیاد چگونه ایجاد می شود ؟ سارا گلستانی، روانشناس در این رابطه با رکنا گفتگو کرد.

مشوق های اعتیاد آور بازی کامپیوتری

گلستانی گفت: فرق بازی کامپیوتری با بازی های دیگر این است که جایزه پردازی این نوع بازی ها بسیار بالا است. همچنین این نوع تشویق در ازای زحمت کم و زمان کوتاه به فرد می رسد. در واقع افراد می توانند در ده دقیقه به هدفی که مشخص شده است دست پیدا کنند. افراد به دلیل این دسترسی سریع به اهداف خود ( که البته مجازا هدف است) حس خوشایندی را تجربه می می کنند. حسی که سرپوشی بر ناکامی های افراد است. این فرایند برای بزرگسالان و کودکان جذاب است و به آن وابسته می شوند. زیرا آنها اغلب در دنیای واقعی چنین وفاقی را پیدا نمی کنند. البته تمام این فرایند مزمت شده نیست. بازی می تواند بخشی از ناکامی های ما را حل کند.

 سبب اعتیاد به بازی مجازی اضطراب واقعی افراد است

وی افزود: موضوعی که باید به آن توجه شود این است که تا چه حد این کام جویی از وفاق مجازی مفید است و از کجا مضر می شود؟ فرد نباید یادگیری مهارت های زندگی واقعی را از دست بدهد یا آن را وابگذارد. این یادگیری با اعتیاد به بازی کامپیوتری از دست می رود. زیرا اعتیاد به بازی کامپیوتری اغلب همراه با اضطراب فرد در دنیای واقعی است. فرد انتخاب می کند که محدود به یک بازی شود که تمام امکانات آن تحت اختیار خود اوست. پس، کم کم از جهان واقعی و نیازهای آن فاصله می گیرد.

نه به پرهیز مطلق از بازی های کامپیوتری 

این روانشناس بیان کرد: هیچ کس از پرهیز کامل در خصوص بازی های کامپیوتری صحبت نمی کند. بازی نباید موجب شکاف از زندگی واقعی و اعتیاد شود. استعداد بازی های کامپیوتری در ایجاد این شکاف بالا است. انسان ها می دانند که باید برای چالش با زندگی سخت روزمره فعهالیت کنند. آنها باید ضعف ها، قوت ها، احساسات، نگرانی ها، امکانات، نیازها ، وفاق و شکست های واقعی خود را بشناسند. درباره آنها حرف بزنند و برای آنها راه حل پیدا کنند. زندگی فرد مشروط به کسب این توانمندی ها است. هر چیزی که انسان را از این هدف گسسته کند، بازی کامپیوتری باشد یا هر چیز دیگر، مضر است.

گلستانی گفت: موفقیت در بازی های کامپیوتری، مانع تحصیل مهارتهای لازم برای زندگی واقعی است. اما یک مانع جذاب تلقی می شود. از آن جهت که شما به راحتی نمی توانید از آن صرف نظر کنید، کارکردی مشابه مواد مخدر دارد. در واقع مواد مخدر تنها یک تفاوت با بازی کامپیوتری دارد. تفاوت آن در وابستگی فیزیولوژی است.

پتانسیل بالای بازی های کامپیوتری برای آموزش 

وی افزود: خوب یا بد بازی کامپیوتری مطلق نیست. بازی های کامپیوتری پتانسیل بالایی دارند تا در آموزش به کار گرفته شوند. اما مسئله این است که محدوده ای باید برای بازی کامپیوتری تعیین شود. این در خصوص کودک و بزرگسال هم نیست. ما از کودکان سه سال تا مرد و زن بالغی را داریم که درگیر این نوع اعتیاد هستند. کم کم ذهن از واقعیت فاصله می گیرد و ترجیح می دهد توانایی ها را در آن ساحت کسب کند. دیگر به سادگی نمی تواند با زندگی واقعی روبرو شود.

مهم است که فعالیت بدنی کودکان زیاد باشد

گلستانی بیان کرد: اعتیاد به بازی کامپیوتری را بر مبنای سن افراد و نیاز آنها به مواجهه با واقعیت زندگی می سنجند. اکثر افرادی که با گوشی همراه روبرو هستند، معضل وابستگی به بازی را نشان می دهند. این از دو یا سه سال شروع می شود. مهم است که فعالیت بدنی کودکان زیاد باشد. برای این سن حتی یک ساعت تمرکز بر یک نرم افزار هم می تواند بد باشد. کودک سه ساله نیاز به فعالیت هرچه بیشتر دارد. این شامل فیلم و کارتون هم می شود.

وی در پایان اشاره کرد: این بینش که بازی های کامپیوتری کجای زندگی افراد را باید اشغال کند، آموزشی است که باید قبل از آشنایی افراد با بازی کامپیوتری، به آنها داده شود. در این صورت آموزش می تواند به فرد بیاموزد که چه زمانی از زندگی خود را به بازی کامپیوتری تعلق دهد. برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.