چطور فرزندان را به ازدواج راضی کنیم

زنی 59 ساله ام. سال هاست شوهرم را از دست داده ام و خودم با کار کردن، مخارج زندگی ام را تامین می‌کنم. دو پسر 39 و 35 ساله دارم. هیچ کدام ازدواج نکرده‌اند. یعنی من اصلا نمی‌دانم چطور باید آن‌ها را مستقل کنم و این کار را بلد نیستم.

لفظ خوبی نیست ولی انگار به زندگی ام آویزان شده و به من چسبیده اند و اصلا خودشان هم پی زندگی مستقل نمی روند. راهنمایی ام کنید باید چه رفتاری داشته باشم؟

در سوال شما ابهاماتی وجود دارد، آیا منظورتان از این که پسران تان مستقل نیستند این است که فقط ازدواج نکرده اند یا این که در زمینه های مختلف از جمله برخورد با مشکلات یا از نظر مالی نیز به شما وابسته اند؟

اگر مسئله ازدواج است...

اگر مشکل شما فقط مربوط به ازدواج آن هاست، لازم است که با آن ها صحبت کنید تا دلیل آن را متوجه شوید، چراکه ممکن است پسران شما به دلیل نگرانی از تنها شدن شما برای ازدواج اقدام

نمی کنند که در این صورت نیاز است که شما به صورت صریح و قاطعانه، برنامه های زندگی تان را برای پس از ازدواجشان به آن ها بگویید و از آن ها بخواهید در این زمینه تصمیم درستی بگیرند.

اگر در همه زمینه ها وابسته اند...

 اگر فرزندانتان در همه زمینه ها به شما وابسته اند، احتمالا به دلیل نبودن پدرشان به صورت زیاده از حد و به مدت طولانی از آن ها حمایت شده است.

 با توجه به این که پسران شما در دهه چهارم زندگی شان هستند و ممکن است فرصت های کاری و ازدواج برایشان کاهش پیدا کند، بهترین راه، کمک گرفتن از یک روان شناس است تا به آن ها کمک کند اعتماد به نفس خود را افزایش دهند و اهدافی را برای زندگی خود در نظر بگیرند و برای رسیدن به آن تلاش کنند و در صورت نیاز مهارت های زندگی را آموزش ببینند.

به آن ها اعتماد و تشویق شان کنید

 آن ها را تشویق کنید تا برای شناسایی توانمندی ها و استفاده از قابلیت هایشان با یک فرد متخصص صحبت کنند.

 سعی کنید در برخورد با مشکلات، به آن ها این فرصت را بدهید که خودشان آن را حل کنند حتی اگر اشتباه کنند. به این طریق آن ها می توانند اعتماد به نفس شان را افزایش دهند و از اشتباهاتشان درس بگیرند و برای انجام کارها به شما وابسته نباشند.

 شما می توانید مسئولیت هایی را که فکر می کنید توانایی انجام آن را دارند، به آن ها بسپارید و با انجام هر یک، آن ها را تشویق کنید و به تدریج این مسئولیت ها را سخت تر و بیشتر کنید.

سعی کنید از الفاظ منفی مانند وابسته، آویزان و ... استفاده نکنید، چون آن ها اعتماد به نفس پایینی دارند و با این کار بیشتر کاهش می یابد. به جای آن سعی کنید آن ها را به توانایی هایشان آگاه کنید؛ مثلا با آن ها از جذابیت های بدنی شان، هوششان، تحصیلاتشان یا هر توانایی که دارند صحبت کنید. برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.

ساره قربانی دانشجوی دکترای روانشناسی بالینی در انستیتو روان‌پزشکی