44 درصد دانشجویان میل به مهاجرت دارند / چند درصد دوست دارند برگردند؟ + نمودار

به گزارش رکنا به نقل از خبرآنلاین، شاخص «تصمیم به مهاجرت» مبین حالت و وضعیت افرادی است که تصمیم به مهاجرت از ایران به صورت جدی دارند و برای مهاجرت از کشور برنامه‌ریزی و اقدام عملی کرده‌اند. البته این شاخص همانند شاخص «میل به مهاجرت» ممکن است به مهاجرت واقعی منجر نشود. این شاخص در میان «دانشجویان و فارغ‌التخصیلان»، «پزشکان و پرستاران»، « اساتید، محققان و پژوهشگران» و «استارتاپ‌ها» یا همان فعالان در زمینه‌ی کسب و کارهای نو بررسی شده است و نتایج آن به شرح زیر است.

همان‌طورکه در نمودارهای بالا دیده می‌شود «تصمیم به مهاجرت» در میان همه گروه‌های بررسی شده بین ۴۰ تا ۵۰ درصد است. فعالین استارتاپ‌ها بیشترین مقدار در شاخص تصمیم به مهاجرت (۵۰ درصد) را دارند.

از چه کانالی برای مهاجرت استفاده خواهید کرد؟

درباره این‌که این گروه‌ها قصد دارند از چه کانالی برای مهاجرت استفاده کنند بررسی‌ها نشان می‌دهد، اکثر دانشجویان قصد دارند از کانال مهاجرت تحصیلی استفاده کنند که چندان هم دور از انتظار نیست، اکثر اساتید، محققان و همچنین پزشکان قصد دارند از کانال مهاجرت کاری استفاده کنند و اکثر استارتاپی‌ها هم از کانال‌های کارآفرینی تصمیم به مهاجرت دارند. نمودار زیر طیف مختلف کانال‌های مهاجرت برای هر گروه را نشان می‌دهد.

میل به بازگشت به ایران

به گزارش رصدخانه مهاجرت ایران شاخص میل به بازگشــت، میل به بازگشت را در میان مهاجرانی می‌سنجد که مایل هســتند در صورت وجود فرصت، به کشور مبدأ خود بازگردند. علیرغم اینکه میل به بازگشت مفهومی ارزشمند است، اما درعین حال چالش برانگیز است، چرا که در مورد مهاجرت بازگشتی یک قاعــدهی کلی وجود دارد و آنهم این اســت که اغلب مهاجران در ابتدا قصد مهاجرت دائمی ندارند و خواهان بازگشــت هستند، اما اکثر آنها پس از مهاجرت در مقصد مهاجرتی خود باقی می‌مانند. همان‌طور که از جدول و نمودار زیر مشخص است، ۵۵ درصد استارتاپی‌ها، ۳۳ درصد پزشکان و پرستاران و ۳۷ درصد دانشجویان و فارغ‌التحصیلان پاسخ داده‌اند که قطعاً به کشور برنمی‌گردند. این درحالی‌ست که فقط ۱۲ درصد استارتاپی‌ها، ۳ درصد پزشکان و پرستاران، و ۶ درصد دانشجویان و فارغ‌التحصیلان اعلام کرده‌اند قطعاً به کشور برمی‌گردند.

احساس مفید بودن در خارج از کشور

به گزارش رصدخانه مهاجرت ایران، در سؤالی که از گروه‌های مختلف اجتماعی در خصوص «احساس مفید و مؤثر بودن در ایران یا خارج از کشور» پرسیده شده است، بیشترین میزان احساس مفید و موثر بودن در ایران در قیاس با خارج از کشور مربوط به گروه اساتید با ۱۹ درصد و پس از آن گروه دانشجویان با ۷ درصد بوده است. همچنین بیشترین میزان مفید بودن در خارج از کشور در قیاس با ایران مربوط به استارتاپی‌ها با ۲۷ درصد بوده است. نمودار زیر طیف مختلف این احساس در میان گروه‌های بررسی شده را نشان می‌دهد.