آیا میدانستید رضا رویگری علاوه بر بازیگری، تلاوت قرآن و تعزیه خوانی هم می کند؟! پدرم علاقه داشت تحصیلات حوزوی را ادامه دهم!

رضا رویگری به عنوان یکی از هنرمندان برجسته سینما، تلویزیون و تئاتر ایران با ایفای نقش‌های ماندگار شناخته می‌شود. نقشی چون «کیان» در سریال مختارنامه از جمله همین نقش‌ها است که انتخاب او برای این کار بی‌چون‌وچرا بود. حتی داوود میرباقری کارگردان این سریال به عوامل گفته بود کسی جز رضا رویگری را برای این نقش معرفی نکنند.

از کودکی در تجریش تا علاقه به سینما

رضا رویگری که حوالی بازار تجریش و امام‌زاده صالح متولد شده است، درباره کودکی‌اش چنین می‌گوید: «من در خانواده‌ای مذهبی و نه چندان آشنا با سینما بزرگ شدم. پدرم باغبان بود و دوست داشت به جای هنر، مسیر تحصیلات حوزوی را ادامه دهم، اما سینما و هنر همیشه در من زنده بود. حتی زمانی که با دوستانم به سینما می‌رفتیم، به آن‌ها می‌گفتم روزی تصویرم روی پوسترهای فیلم‌ها خواهد بود. چیزی که برایشان خنده‌دار بود، اما تبدیل به واقعیت شد.»

آغاز راه؛ از تلاوت قرآن تا خوانندگی

رویگری مسیر خود در تلاوت قرآن را به خاطر پدرش آغاز کرد. او در این باره گفت: «پدرم فردی مذهبی بود و من را به سوی خواندن قرآن و حضور در مراسم‌های مذهبی مانند تعزیه‌خوانی هدایت کرد. صدای من در محله شناخته‌شده بود و بسیاری با تلاوت و آواز من روزهای سحر و افطار خود را سپری می‌کردند. حتی گروهی از مراکش که به ایران آمده بودند، از صدای من به عنوان یکی از بهترین نمونه‌های تلاوت یاد کردند.»

ورود به دنیای بازیگری

اولین تجربه بازیگری رضا رویگری با فیلم «عقاب‌ها» آغاز شد. او درباره این تجربه چنین می‌گوید: «فیلم عقاب‌ها نقطه شروع من بود و در ادامه در فیلم‌های مطرحی مثل یوزپلنگ به کارگردانی ساموئل خاچیکیان بازی کردم. در آن سال‌ها به دلیل فعالیت‌های متنوع، هیچ‌گاه بدون کار نبودم و حتی در نمایش‌هایی بدون چشم‌داشت مالی حضور داشتم.»

از تلویزیون تا سینما

رضا رویگری تلویزیون را به عنوان زمینه‌ای برای ورود به سینما معرفی می‌کند و یکی از بهترین آثار خود را فیلم بوتیک به کارگردانی حمید نعمت‌الله می‌داند. او می‌گوید: «این فیلم از نظر سینمایی برای من بهترین تجربه بود.»

تعهد به نقش‌ها و آموزش از صحنه

رویگری درباره نگاهش به هنر بیان می‌کند: «نقش‌هایی که بازی کرده‌ام همیشه برایم چالش‌برانگیز بودند. مانند نقش کیان در مختارنامه که برای من افتخار بزرگی بود. هر آنچه آموخته‌ام، از حضور در صحنه تئاتر به دست آورده‌ام، و این صحنه‌ها برای من دانشگاهی واقعی بودند.»

پایان‌ سخن

رضا رویگری در پایان تأکید می‌کند که در زندگی هیچ‌گاه درس را ادامه نداد، اما در مسیر بازیگری و هنر لحظه‌ای دست از یادگیری برنداشت.

 

وبگردی