قتل مرد عراقی در تهران / چرا همسر و دخترش قاتل جوان را بخشیدند!

به گزارش گروه حوادث رکنا، در جلسه رسیدگی به این پرونده که دیروز در شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی زالی و با حضور یک مستشار برگزار شد ابتدا نماینده دادستان کیفرخواست را خواند .وی گفت: مهدی 22ساله متهم است یک سال و نیم قبل در دعوا با پدرش وی را در خانه شان در ورامین با ضربه چاقو به سفید ران پایش کشته است .با توجه به رضایت مادر و خواهر مهدی که تنها اولیای دم هستند از جنبه عمومی جرم برای وی تقاضای کیفر دارم.

سپس مهدی در جایگاه ویژه ایستاد و گفت: پدرم از سالها قبل معتاد بود و چند سال پیش من هم به اعتیاد کشیده شدم .من و پدرم هر دو در یک غذا خوری کار می‌کردیم. من به عنوان پیک موتوری مشغول کار بودم.آن روز صبح پدرم با من دعوا کرد و مرا در غذاخوری مقابل چشمان همکارانم کتک زد وقتی به خانه برگشتیم پدرم هنوز آرام نشده بود .او بار دیگر به سمت من حمله کرد و مرا کتک زد .او در راه پله ها مرا هُل داد و پایش را روی گردنم گذاشت.او می‌خواست مرا خفه کند به همین خاطر برای نجات خودم یک ضربه به پای او زدم .من اصلا فکر نمی کردم ضربه چاقو به پا موجب مرگ پدرم شود .اما چاقو به سفید ران پدرم برخورد کرد و موجب مرگ وی شد.

وی ادامه داد باور کنید :من قصد کشتن پدرم را نداشتم و مجبور به این کار شدم. من در زندان اعتیادم را ترک کرده ام .مادر و خواهرم در این مدت اذیت شده‌اند. آنها درآمدی ندارند و ماندن من در زندان زندگی آنها را تباه تر از قبل می کند.به همین خاطر از قضات دادگاه تقاضا دارم در مجازاتم تخفیف قائل شوند تا بعد از آزادی از زندان کار کنم و مانند قبل خرج زندگی مادر و خواهرم را بدهم.

سپس مادر مهدی در جایگاه ویژه ایستاد و گفت : شوهرم معتاد و لاابالی بود. او مدام با پسرم دعوا می کرد و به هر بهانه ای او را کتک می زد. چند سال قبل پسر بزرگم را برای خرید مواد مخدر از خانه بیرون فرستاد اما پسرم در تصادف رانندگی کشته شد .حالا نمی‌خواهم مهدی را هم از دست بدهم. پسرم در درگیری ناچار شد با چاقو به پای پدرش بزند و من مطمئن هستم او قصد قتل نداشته است .

وی ادامه داد :شوهرم به ماخرجی نمی‌داد .مهدی بود که خرج زندگی ما را تامین می‌کرد. او پسر خوبی است. به همین خاطر از جرم او گذشت کردم.

این زن گفت: من و شوهرم هر دو ایرانی هستیم اما وقتی بعد از انقلاب تجارت در عراق رونق گرفت چون شهر مرزنشین بودیم برای تجارت به عراق رفتیم .ولی چند سال بعد وقتی جنگ شروع شد برای اینکه از سوی عراقی ها اذیت نشویم هویت عراقی گرفتیم. با پایان جنگ به ایران برگشتیم و سه فرزندم در ایران به دنیا آمدند اما شوهرم چون مرد بی فکری بود برای فرزندانم هویت عراقی گرفت و ثابت نکرد که ما هویت ایرانی داشته ایم.من پسرم را در مرگ شوهرم مقصر نمی دانم.

در پایان جلسه هیات قضایی وارد شور شد تا رای صادر کند.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.