درد و دل‌های بانوی خاص ورزش ایران

هانیه رستمیان در گفت‌وگو با رکنا، در خصوص رقابت‌های تیراندازی قهرمانی جهان گفت: مسابقات قهرمانی جهان مانند المپیک از جمله رویدادهای مهم رشته تیراندازی است که هر چهار سال یک بار برگزار می‌شود و از اهمیت به سزایی برخوردار است. از نظر تعداد تیراندازان و شرکت کننده‌ها واقعأ کیفیت بالا بود به طوری که در رشته بادی و همچنین تپانچه رکوردهای زیادی شکسته شد و این نشان می‌دهد سطح رقابت‌ها فوق‌العاده سخت بود. بالاخره هر چه نباشد نخستین رقابت گزینشی المپیک بود و تمامی تیراندازان با بالاترین سطح آمادگی خود به مصر آمده بودند تا به سهمیه برسند.

او ادامه داد: رقابت سختی داشتیم اما در تفنگ بادی و تپانچه 25 متر موفق شدیم به نتایج خوبی دست پیدا کنیم.  خداراشکر من هم در ماده 25 متر با ارتقای رکوردم به عنوان نفر دوم راهی فینال شدم و در فینال هم بر سکوی پنجم جا گرفتم تا نخستین سهمیه المپیکی ایران را به دست بیاورم.

دارنده سهمیه المپیک پاریس با اشاره به اینکه فرصت حضور در جام جهانی کره‌جنوبی می‌توانست روند آمادگی آن‌ها را بالاتر ببرد، گفت: بالاخره این امر بی‌تاثیر نبود زیرا حضور در اردوی هانوفر و همچنین مسابقات جام‌جهانی کره‌جنوبی باعث می‌شد اتفاقات خوب و موثری برای ما به همراه داشته باشد. در آن صورت می توانستیم با تمرین و آمادگی بیشتری به قاهره سفر کنیم اما با توجه به اینکه این فرصت برای ما فراهم نشد، اعضای تیم ملی و کادر فنی و حتی مسئولان فدراسیون احتمال ضعیفی می‌دادند در این دوره سهمیه ای کسب شود.

رستمیان در این رابطه ادامه داد: تمرینات ما در رشته 50 و 25 متر با فشنگ کم بود و با حضور در اردوی هانوفر می‌توانستیم با یک تیر 2 نشان بزنیم هم فشنگ مورد نیاز تهیه کنیم و هم تمرینات بیشتری داشته باشیم اما نشد و از این بابت هم نمی‌توان خُرده‌ای گرفت اما خداراشکر در رشته 25 متر توانستیم نتیجه خوبی به دست بیاوریم. من معتقدم نکونام هم رکورد خوبی به ثبت رساند. حتی در تپانچه آقایان سجاد پورحسینی با اختلاف یک امتیاز به فینال نرسید و گرنه او هم شانس بالایی برای المپیکی‌شدن داشت.

ملی‌پوش تیراندازی با بیان اینکه با کمبود فشنگ و سلاح مواجه هستند، ادامه داد: متاسفانه در حال حاضر با کمبود فشنگ و سلاح در رشته‌های 25 و 50 متر مواجه هستیم و این اتفاق، مشکل بزرگ و همیشگی ما بوده و با آن دست به گریبان هستیم. البته به دلیل شرایط خاص و تحریم‌هایی که علیه کشور ما به وجود آمده تنها چاره در این است که فدراسیون با برگزاری اردوهای برون مرزی و ارتباط با جاهایی که می‌توانند سلاح تهیه کنند این مشکل ما را برطرف کنند. امیدوارم این برنامه ریزی ها انجام بگیرد و هر چه زودتر حل شود و ما در اردوهای برون مرزی شرکت کنیم.

او درباره اینکه چه برنامه‌ای برای آینده خود در نظر گرفته است، گفت: با توجه به اینکه در اولین دوره از مسابقات مقدماتی المپیک موفق شدم سهمیه به دست بیاورم حالا با خیال راحت می‌توانم در رقابت‌های آینده شرکت کنم و آمادگی خودم را برای حضور موفق در رقابت های تیراندازی حفظ کنم. در حال حاضر تمام تلاشم در وهله نخست ارتقای رکورد و سپس فینالیست‌شدن و افزایش کسب تجربه در فینال است. ضمن اینکه انگیزه زیادی دارم تا در بازی‌های آسیایی هم عملکرد خوبی داشته باشم.

رستمیان درباره اینکه تصور چه نتیجه‌ای در المپیک دارد، گفت: تیراندازی اصلأ قابل پیش‌بینی نیست. نمی‌توان پیش‌بینی کرد در مسابقات چه می‌شود. در المپیک قبلی نتایج خوبی کسب شد و 6 نماینده داشتیم به نحوی که نخستین مدال ما هم کسب شد. بالاخره نخستین سهمیه ورزش ایران برای المپیک در رشته تیراندازی کسب شد و انشاالله مسئولان قدر این ورزش را بیشتر بدانند تا با نفرات کامل به المپیک برویم و به امید خدا هم مدال بگیریم و هم اتفاقات خوبی برای تیراندازی رقم بزنیم.

عضو تیم ملی تیراندازی با اشاره به اینکه این تیم باید در مسابقات مهم بین‌المللی حضور پیدا کند، ادامه داد: قطعأ نیاز است در همه مسابقات حضور داشته باشیم تا باعث ارتقای جایگاه‌مان در رنکینگ جهانی و یا حتی حفظ آن شود. متاسفانه عدم حضور در جام‌جهانی کره منجر شد تا رنکینگ من در 25 متر از 15 به 20 نزول کند، اما خداراشکر با نتیجه خوبی که در مصر به دست آوردم دوباره به رنک 9 دنیا برسم و با این اتفاق به مسابقات فینال فینالیست‌ها دعوت شوم. بدون شک حضور مداوم در رقابت‌های برون مرزی می‌تواند به ما کمک زیادی کند تا از یک طرف در همه مسابقات حاضر باشیم و از طرفی هم در رنکینگ با ارتقا مواجه شویم تا از این طریق بتوانیم به سهمیه المپیک برسیم. نیاز به اردوهای برون مرزی داریم تا سطح آمادگی خودمان را بالا ببریم.

او در پایان درباره اینکه چه توقعی از مسئولان بلندپایه ورزش کشور دارد، پاسخ داد: توقع داریم حمایت‌ها بیشتر شود زیرا ما همیشه تلاش می‌کنیم برای کشور مدال بگیریم و از همه مهم‌تر هم اینکه زندگی و وقت خودمان را در این رشته می‌گذاریم و انتظار داریم حمایت شویم تا دغدغه‌ای برای حضور در مسابقات نداشته باشیم. همچنین باید نیازهای ما را از نزدیک ببینند و برای حل آن اقدام کنند.

انتهای پیام/