اثری از مرگ و هنر؛ صندلی اعدام اندی وارهول در حراج کریستیز به فروش می‌رسد!

مطابق گزارش منتشر شده توسط نشریه «آرت‌نیوز»، احتمال می‌رود این تابلو رکورد جدیدی در بخش فروش ثبت کند.

نگاهی به آثار متفاوت وارهول؛ «صندلی اعدام»

«صندلی الکتریکی بزرگ» یکی از شاهکارهای هنری اندی وارهول است که در قالب یک اثر نقاشی به عرضه رسیده. این تابلو با ۱۸۳ سانتی‌متر عرض، به یادآوری روشی می‌پردازد که افراد محکوم به مرگ در میانه قرن بیستم با صندلی الکتریکی اعدام می‌شدند.

خانه حراج «کریستیز» قیمت این اثر را حدود ۳۰ میلیون دلار تخمین زده است. این تابلو از مجموعه خصوصی «راجر ماتیس» و «هیلدا کوله»، دو حامی برجسته هنر معاصر در بلژیک، به فروش گذاشته شده است. هردوی این زوج که از بنیان‌گذاران موزه هنرهای معاصر «SMAK» در بلژیک بودند، اکنون فوت کرده‌اند.

بازار هنر؛ سایه رکود بر فروش آثار فاخر

این فروش در شرایط اقتصادی دشواری صورت می‌گیرد. بازار جهانی هنر با افت قابل توجهی مواجه شده است. مطابق آمار منتشر شده در سالانه ۲۰۲۵ توسط «آرت بازل» و «UBS»، حجم معاملات جهانی در سال ۲۰۲۴ با کاهش ۱۲ درصدی به رقم ۵۷.۵ میلیارد دلار رسید. عمده‌ترین دلیل این کاهش، رکود در فروش آثار هنری با قیمت بیش از ۱۰ میلیون دلار بود که کاهش ۴۵ درصدی را شاهد بود.

خانه حراج «کریستیز» با هدف عبور از این بحران، بر ارزش هنری و اعتبار مجموعه‌داران تأکید می‌کند. اگر « صندلی الکتریکی بزرگ» با مبلغ پیش‌بینی شده ۳۰ میلیون دلار فروش رود، رکورد جدیدی ثبت خواهد شد. آخرین رکورد فروش این مجموعه به سال ۲۰۱۴ برمی‌گردد که مشابه این اثر به مبلغ ۲۰.۴ میلیون دلار فروخته شد.

اظهار نظر رئیس بخش هنر کریستیز درباره این تابلو

الکس راتر، رئیس بخش هنرهای قرن بیستم و بیست‌ویکم در «کریستیز» درباره اهمیت این تابلو گفت: «این اثر نمادی از یکی از مهم‌ترین مجموعه‌های وارهول است. موضوعی که او در طول دوران کاری‌اش بارها به آن بازگشته.»

اندی وارهول؛ چهره ماندگار پاپ‌آرت و تأثیرات گسترده هنری

اندی وارهول به عنوان نماد پاپ‌آرت قرن بیستم شناخته می‌شود؛ هنرمندی که با استفاده از عناصر فرهنگ عامه، تحولی اساسی در هنر معاصر ایجاد کرد. وارهول نه فقط به‌واسطه نقاشی‌هایش بلکه در سینما، موسیقی و هنر مفهومی نیز جایگاهی ویژه دارد.

او با خلق آثاری مانند نقاشی‌های قوطی‌های سوپ کمپبل، چهره مرلین مونرو و بطری نوشابه کوکاکولا به شهرت رسید. مسیری که با الهام از تبلیغات و رسانه‌های چاپی، او را به اوج رساند.

وارهول در دنیای سینما نیز آثار ماندگاری خلق کرد؛ فیلم معروف «Empire» که نمایش ثابت ۸ ساعته از ساختمان امپایر استیت نیویورک بود از جمله دستاوردهای ارزنده اوست.

او با فضایی به نام «فکتوری» به جذب هنرمندان جوان پرداخت و میزبان مهمانی‌ها و رویدادهای هنری برجسته‌ای بود. همچنین در شکل‌گیری آلبوم گروه موسیقی «Velvet Underground & Nico» در سال ۱۹۶۷ نیز مشارکت داشت.

اندی وارهول تا زمان مرگش در سال ۱۹۸۹ به خلق آثار هنری ادامه داد. گرچه آثار دهه‌های پایانی زندگی‌اش مانند آثار اولیه شناخته‌شده نیست، اما همکاری‌هایی همچون آثار مشترک با ژان-میشل باسکیا همچنان در معرض توجه قرار دارند.

در حفظ میراث وارهول، موزه‌ای به نام او در سال ۱۹۹۴ تأسیس شد که به عنوان بزرگ‌ترین نهاد اختصاصی برای یک هنرمند در ایالات متحده شناخته شده است.