نشانههای انتقال قدرت در فوتبال پایتخت
قرمز - آبی؛ ورق در حال برگشتن است؟
رکنا: شهرآورد همان گسلی است که سالی دو بار در فوتبال ایران زلزله به پا میکند. بحثها و جدلها به اوج میرسد و هر کسی از ظن خود استدلال میکند که کدام تیم بهتر است.
بعد از دربی 86 هم بحثهای زیادی مطرح شد. از آرایش اولیه و استراتژی بازی دو تیم گرفته تا کوچینگ حین بازی و بالاخره تعویضها. استقلالیها برد تیمشان را نتیجه درایت شفر میدانند و معتقدند این تیم با شایستگی به سه امتیاز رسیده. هواداران پرسپولیس اما شکست را نتیجه اشتباهات برانکو میدانند. از نگاه آنها سرمربی کروات با احتیاط بیشتر دنبال تک امتیاز بوده تا قهرمانی را قطعی کند. آنها از ترکیب اولیه و تعویضهای سرمربی هم ایراد زیادی گرفتند و معتقدند او برای این بازی بدسلیقگی به خرج داده.
تمام این تحلیلها میتواند درست باشد، ولی یک بازی ملاک دقیقی برای قیاس دو تیم نیست. هر تیم یا بازیکنی ممکن است روز خوب یا بد داشته باشد و به همین خاطر نتیجه بازی نمیتواند برای استخراج چنین نتیجهای قابل اطمینان باشد. با این حال میتوان نتیجه شهرآورد را نشانه انتقال قدرت فوتبال پایتخت دانست. وقتی روند دو تیم در یک بازه چند ماهه را بررسی میکنیم، نتیجه این بازی معنادارتر به نظر میرسد. از بازی رفت که شفر تازه روی نیمکت استقلال Esteghlal نشسته بود تا پنجشنبه که برای دومین بار مقابل پرسپولیس قرار گرفت و نتیجه برعکس بازی رفت به دست آمد.
از شکست یک بر صفر بازی رفت تا برد یک بر صفر بازی برگشت استقلال تیم دیگری شده. سازماندهی و انسجام تیم بالاتر رفته و با تیام حالا تیم مهاجمی تمامعیار دارد. اگر حملات استقلال در نیمه دوم بازی رفت واکنشی به گل پرسپولیس و برای فرار Escape از شکست بود، این بار ابتکار بازی را در دست گرفت و با حملاتش توانست نیمه اول را با برتری به رختکن برود.
استقلال در نیمه دوم از این گل به خوبی دفاع کرد. کلینشیتهای متوالی لیگ برتر تاکید شفر روی اهمیت دفاع را نشان میداد و نظم جدید در این بازی هم به چشم آمد. پیشرفت استقلال در این ماهها مستمر بوده و در آستانه پایان لیگ دومین شکست فصل را به رقیب سنتی تحمیل کرد.
پرسپولیس با فاصله 15 امتیاز صدرنشین لیگ است و نتیجه شهرآورد تنها رسمی شدن قهرمانی را به تاخیر انداخت. با این حال کیفیت این تیم در هفتههای گذشته افت کرده. دقایق بازی ضعیف در هر مسابقه بالا رفته و از چشم هواداران هم پنهان نمانده. پرسپولیس هرچند در لیگ امتیازات خیلی خوبی جمع کرده ولی نمایش مقتدرانه فصل قبل و شروع این فصل را این روزها کمتر میبینیم. پرسپولیس در شکست مقابل السد یکی از بدترین بازیهای ماههای اخیر را به نمایش گذاشت و ده روز بعد در شهرآورد هم نمایش پرانتقادی داشت.
برخی از بازیکنان پرسپولیس که در قهرمانی فصل اخیر مهرههای کلیدی برانکو بودند از آمادگی فاصله دارند و حضورشان در ترکیب اصلی بیشتر به خاطر وفاداری سرمربی یا دست خالی اوست.
رفتن طارمی را هم نباید فراموش کرد. در هفتههای اول به نظر میرسید پرسپولیس با علیپور مشکل گلزنی نخواهد داشت، ولی طارمی بازیکنی نیست که جای خالیاش به راحتی پر شود و این خلا در درازمدت ملموستر خواهد بود.
پرسپولیس، تیمی که سال گذشته با اقتدار تا نیمه نهایی لیگ قهرمانان پیش رفت، هر دو بازی مهم هفتههای اخیرش را باخته و این برای برانکو باید زنگ خطری جدی باشد. در لیگ هفدهم دست هیچ رقیبی به پرسپولیس نخواهد رسید، ولی مربی کروات بهتر از هر کسی میداند که برای فصل آینده رقابت بسیار نزدیک خواهد بود و با ادامه این روند هیچ تضمینی برای برتری تیمش نیست.
استقلال شفر تیمی در مسیر تکامل و تحول است و این کاملا محسوس است. مربی آلمانی با خرید تیام مهمترین ضعف استقلال را برطرف کرد و تابستان آینده هم فرصت دارد تیمش را تقویت کند.
پرسپولیس برانکو اما همین حالا هم در خط میانی مشکلات اساسی دارد و بدتر از همه اینکه دست مربی کروات برای تقویت تابستانی تیمش بسته است. پرسپولیس حتی اگر بازیکنی از دست ندهد، در شروع فصل آینده برای رقابت با استقلال کار سختی دارد، چه برسد به اینکه تعدادی از ستارگان این تیم بعد از جام جهانی راهی لیگهای اروپایی یا قطر شوند. اگر برد شهرآورد در رقابت این فصل دو تیم تاثیری نداشت، ولی میتواند نشانهای از دست بالای استقلال در رقابت ماههای آینده باشد. پرسپولیس از زمان آمدن برانکو توانسته بالاتر از حریفش بایستد، ولی با آمدن شفر و مجموعهای از اتفاقات در ماههای اخیر میتوان پیشبینی کرد که ورق در حال برگشتن است.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر